PART VII: WHEN I MET HER

2 0 0
                                    


[ Devi's POV ]

Hila-hila ko ngayon ang tenga ni Zekailah habang marami ang nakatingin samin na mga estudyante dahil sa sobrang kamalditahan niya. Dinala ko siya sa lugar na walang makakakita samin sa likuran ng kanilang building. This place is my favorite place dahil sa tahimik dito. May maraming mga cherry blossom na puno at may  bench din pwedeng mauupuan.

Walang tao dito kaya dito ko siya dinala upang kausapin.

"Ano ba! Let me go!? You don't have the right na ipahiya ako sa harap ng maraming tao!" she uttered

Binitawan ko ang pagkakahawak ko sa kanyang tenga.

"Stop acting like that." I said cold

"Why would I? Huh?"

"Cause that's not you!" usal ko

"Wow! How did you know that this is not me?" she asked

"Pleaase Zekailah I don't want you seeing like this" imbit ko

"ohooo who are you to tell me what to do?! Are you acting now like my older brother?"

"Definitely Yes!"

"Kailan kapa naging kuya sakin? Huh?"

"Alam mo,  hindi ko alam kung bakit ganyan ka!?  Bakit kaba nagkakaganyan?" sabi ko

"Ha! Why are you asking me? You should ask yourself. At tsaka hindi mo alam kung ano ang dahilan ko kung bakit ako magkakaganito!" sigaw niya samantalang tumulo ang luha sa kanyang mga mata

"Ikaw ba! Ano bang dahilan mo kung bakit ka nagkaganyan?"
"Ahhh Alam ko na, Dahil ba samin ng mama ko? Kasi hindi mo matanggap na kami na ang bagong pamailya mo! I knew it. That is why, ni kahit minsan di ka tumayong kuya para sakin. " hikbi niyang sabi

"Alam mo na pala ang dahilan eh. Kaya bakit kailangan mo pang magkaganito?" tanong ko

"Dahil  kahit minsan diko naranasan na ipagtanggol ako ng kuya ko. Lumaki ako na, ako lang ang nagtatanggol sa sarili ko. Alam mo bang, gustong-gusto kong----- may tinatawag ako na----kuya-----Gusto kong may magtatanggol sakin pagnaapi ako." hagulhol niyang sabi

Napayuko ako at para bang may kirot sa aking puso na diko alam kung ano. The truth is, I care for her. Because she's my little sister.But I don't know how and what to do as her kuya at siguro dahil sa diko parin talaga tanggap ang nangyayari samin.

My mom left us because of them. So how could I accept them in my life. They're the one who ruined my life.

"Alam kong hindi mo kayang maging kuya sa akin. Kaya naman kung pwepwede ba, wag mo akong pakialaman!" she said and left

Siguro kong alam nila gaano kasakit ang maiwan ng isang ina at masiraan ng isang pamilya, malamang tulad ko dirin alam ang gagawin. Lalo pa't napakahalaga ang isang pamilya.

Simula nagkahiwalay si Mom and Dad nawala. ng direksyon ang buhay ko.
So, when you asked me why I am like this, I can only tell that,  Marami akong dahilan kung bakit ako nagkaganito.

-----------------------

I was 8 years old when I saw my mom crying all night. Begging my dad to love her honestly. She became depress and that time, I really don't know what to do for her to be happy. All I can do, is being always there for her when she's sad.

Dad had an affair and that's the reason why my mother always cried, all night. Dad is with us, he loves us, but he lied to us. He had another woman.

"Mom, where are you going?" iyak kong sabi kay Mom ng makita ko siyang may dalang malaking maleta

"Son------I'm sorry but-----mommy is really sick----and---I don't want na mahawa ka sa sakit ko" hikbing sabi ni Mom

After hearing her words,  I hugged her tight and cried so much. Begging her not to go but still, she did.

When Angel Run Into the Devil (COMPLETED)Where stories live. Discover now