Chapter45(Unicode)Final

Start from the beginning
                                    

'ခစ်..ခစ်...ပါပါး..ကရို..ကရို.....'

'ဟား...ဟား....ရှိုင်းခ...ပါပါးကိုရယ်တယ်ပေါ့..လာပြီကွာ.....'

'ပါပါး...တိုတို့ကိုရိုက်ရီုက်.....'

'အံမယ်..မင်းလေးကအကိုကိုပြန်တိုင်နေတယ်..သားလေးနော်...ပါပါးရှင်းခစီလာရမလား...'

'ခစ်...ရာနဲ့...'

'လူဆိုးကြီးလာပြီဗျာ...ပြေးထားမှလွတ်မယ်နော်...ရား......'

'ပါပါး.....'

'ခစ်..ခစ်...ခစ်...ဟီး.......'

.

.

.

.

ကျွန်တော်အလုပ်ကနေပြန်လာတော့ ခြံထဲကားရပ်တည်းကတခစ်ခစ်ရယ်သံတွေကအိမ်ထဲမှာလှိုင်လို့...

'ဒီသားအဖတွေဘာတွေသဘောကျနေတယ်မသိ......ဟင်း.....'

'ခရေ...သားတို့ရေ....ဖေဖေပြန်လာပြီဟေ့....'

အရင်တုန်းကကျွန်တော်အသံပေးလိုက်တာနဲ့ပြေးထွက်လာပြီးကျွန်တော့်ကိုစီးကြိုတတ်တဲ့ ခနဲ့ကလေးတွေက ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော့်စီရောက်မလာ......

'ခ....မောင်လာပြီလေ....ရှိုင်းခ..ရှင်းခ.......'

ဒုတိယတကြိမ်အသံပေးပေမဲ့လည်းလျစ်လျူရှုခံရမြဲ...

နောက်ဆုံးကိုယ်ကမနေနိုင်တော့ဘဲ သူတို့ရှိရာစီဘဲလိုက်သွားရတော့တာပေါ့.....

ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ တွေ့လိုက်ရတာက ကျွန်တော်မှာအမောကိုစို့လို့...

ကိုယ်ဝန်သည်ခက မျက်လုံးအဝတ်အုပ်ပြီးမမြင်မစမ်းနဲ့ခုံကြားထဲတိုးပြီး ကလေးတွေနဲ့ဆော့နေလေရဲ့...

'ဟား..ဟား...လာပြီနော်....ပါပါးလာပြီ...ဘယ်မှာလဲပေါက်စတွေ...ပါပါးမိရင်မလွယ်ဘူးနော်....'

'ခစ်...ခစ်......'

'ခ....!!!'

အသံကိုစောင့်ပြီးခေါလိုက်တော့မှ သူလေးကအလန့်တကြားမျက်လုံးကအဝတ်စကိုဖြေပြီး

'မောင်....ပြန်လာပြီလား...'တဲ့.....

'မင်းအဲ့တာဘာလုပ်နေတာလဲ..??'

Slaves of Love (အချစ်ရဲ့ကျေးကျွန်များ)Where stories live. Discover now