'ဖေ..ဖေဖေ....'
အံဩလွန်းလို့ သူလက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့မှန်ဘီလူးတောင်လွတ်ကျမလိုဖြစ်ခဲ့ရသည်....
သူတအံ့တဩကြည့်နေတုန်းသူရပ်နေတဲ့ပြတင်းပေါက်ဘက်ကိုမျက်နှာလှည့်လာပြန်တဲ့ဖေဖေ
မိုးရေထဲထီးတောင်မပါ သူ့ကိုလက်ယက်ခေါနေတဲ့ဖခင်.....
'ဟင့်.....လာ..လာခဲ့မယ်...သား..သားလာခဲ့မယ်နော်....အီး..ဟီး....'
တချိန်ကသူ့အပေါ လုပ်ရက်ခဲ့လေခြင်းဆိုပြီးဖခင်ကိုစိတ်နာပါတယ်လို့ပြောခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်...တကယ်တမ်းတော့....
ဟင့်အင်း...ဖေဖေ...သား..ဖေဖေ့ကိုအပြစ်မတင်ပါဘူး.....
တအိအိငိုကာအောက်သို့ပြေးဆင်းပြီးအိမ်တံခါးမကြီးကိုဖွင့်ဖို့လုပ်တော့ တံခါးကသော့ခတ်ထားပြန်တယ်....
'ဟင့်...ဘာလို့ဖွင့်မရတာလဲ...ဟင့်..အင့်....မောင်သော့ခတ်ထားတာလား...??အီး...ဟီး.....ဖေဖေ..ဖေဖေ....'
'ညှောင်...........'
ရုတ်တရက်သူခြေထောက်နားရောက်လာတဲ့ကြောင်ကလေး....
'ကျင်း...ကော....'
'ညှောင်.....'
'ပါပါး....တံခါးဖွင့်မရဘူး....သော့တွေကဟိုတစ်ယောက်စီမှာ...သွားယူလို့နိုးသွားပြန်ရင်လည်းသူကပါပါးကိုပေးသွားမှာမဟုတ်ဘူး..အီး..ဟီး...'
'နေ..နေဦး....အနောက်..အနောက်တံခါးကရော...အဲ့တာက သော့ခတ်လို့မရဘူး...ဂျလန့်ဘဲထိုးရတာဆိုတော့.....မသိဘူး..ကြည့်ကြည့်ရမှာဘဲ....'
နောက်ဖေးမီးဖိုခန်းထဲပြေးကြည့်ပြန်တော့လည်း.....
အား...ဒင်း...ဒင်းဘယ်တုန်းက များ..တံခါးကိုသော့ခတ်လို့ရတာပြောင်းထားတာလဲ...ဟင့်...သေချင်တာဘဲ...ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ....ဖေဖေတော့မိုးရေတွေထဲအကြာကြီးရပ်နေရတော့မယ်...
အပြင်ကိုသေချာကြည့်တော့လည်းအငြိုးကြီးနေတဲ့မိုးကတော့ ဘယ်သူ့မှမှုတဲ့အပြင်သူ့ဘာသာဝုန်းဒိုင်းကြဲရွာတုန်း...
ကောင်းတယ်..ရွာသာရွာတော့...
ကြံရာမရတဲ့အဆုံးပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးကိုသာခုံနဲ့ခါဲပြီးအပြင်ထွက်ဖို့လုပ်ရတော့သည်...
YOU ARE READING
Slaves of Love (အချစ်ရဲ့ကျေးကျွန်များ)
Romanceအချစ်ဆိုတဲ့ဝေါဟာရအနောက်မှာအတ်တတွေ အမုန်းတွေ သဝန်တိုမှုနဲ့ ရန်ငြိုးဖွဲ့ကလဲ့စားချေမှုတွေဆိုတာဟာ အလိုလိုကပ်ပါလာတတ်တယ်လေ... တို့နေထိုင်တဲ့လောကကြီးမှာတော့ လူသားဆိုတဲ့ ကြိုးဆွဲရုပ်လေးတွေဟာ ကံကြမ္မာဆိုတဲ့အရှင်သခင်ရဲ့ လက်အောက်မှာ သူလိုရာ စေစားရာနောက်လို...
