Hayatımız boyunca sürekli ismi anılan güçlü kadınlar vardı. Dile asla güçlü kadın olarak gelmez, öyle telaffuz edilmezdi ancak anlatılanlar, hakkındaki söylenenler hissettirirdi bize. Belki de onlara hitap edebilme için iki kelime yeterdi. Güçlü kad...
Yeni bir bölümle geldim pandispanyalarım! Hepinize merhabalar! Yine bir akşam saatleriyken klasik Cuma bölümünü getirdim. Yazmışım da yazmışım resmen, tam da istediğiniz gibidir de çok mutlu olursunuz diye ümit ediyorum... Umarım beğendiğiniz bir bölüm olur da bol bol yorumlarınızı okuyabilirim...
Söylemediğim zaman tamamen unutulduğunu görerek, ki etkileşimi de hesaba katarsak zaman harcıyorum, bir beğeni, iyi veya kötü(yapıcı eleştirisel) şekilde yorumunuzu eksik bırakmayın... Unutmadan daha hızlı haberdar olabilmek, hikayeler hakkında story, reels ve iletişime geçebilmek adına, instagram: BiCeruVar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Dağhan bey... Geç kaldığınızı düşünmeye başlamıştım.' Pera işaret parmağını anında dudaklarına bastırıp hem Nida, hem de Dağhan'a baktığında adamın ters bakışlarını görse de dudaklarını ıslattı. Güçlü kadın değil mi? Güçlü kadın olması gerekiyordu. 'Yıkılmayacağım ulan!' nidası ile Marco'nun karşısında durması gerekiyordu.
'Bahsettiğin emanet ne?' yıllardır beslediği korkuyu düşmanca bir ses tonuna çevirip aynı zamanda hep konuşuyormuş gibi olan tavrını da ortaya çıkardığında karşı taraftan gür bir kahkaha yükselmişti ki alt dudağını dişledi Pera. Sesi titrememişti, gayet kendinden emin söylemişti üç kelimeyi de ama herif yine psikolojisine oynuyordu resmen.
'Akşam görmeni çok isterim Pera. Saat ve konumu mesaj olarak atarım.' Telefon bir anda kapandığında Nida bakışlarını karşılıklı oturan iki bedende gezdirse de derin bir nefes aldı. Bir şekilde korunmaları, bir yolunu bulup sağlam durmaları gerekiyordu ve Nida isminden emin olduğu kadar emindi ki psikopat bir mafya müsveddesine kafa tutacak kadar çapları olan insanlar değillerdi, en azından Nida böyle düşünüyordu.
'Ege'den birilerini göndermesini isteyeyim ben.' Telefonuna uzansa bile Dağhan'ın elini hafifçe havalandırmasıyla duraksadı kadın. Belli ki bu konuda adamla kendisi konuşacaktı. Ne kadar arkadaşının olağan bir duraklama halinde oluşunu görse de dudaklarını ıslatarak başını salladı sadece. Sonuçta kendisi ne kadar Ege ile anlaşamasa da Dağhan'ın bir o kadar adamla arası iyi olmuştu. Daha doğrusu Nida onu da tıpkı Marco gibi mafya müsveddesi olarak görürken, Dağhan zamanında özel hukuk danışmanlığını yapmış ayrıca normalde nasıl arkadaşı oluyorsa öyle bir arkadaş olarak görmüştü. Hem dümdüz konuya bakılması gerekirse, Ege'de kendisini pek sevmezdi, öyle değil mi?
İki saat içerisinde bütün toplantılarını iptal ettiklerinde Pera durumun içine kimsenin girmesi taraftarı olmasa da çevresindeki dört bedene baktıkça tam anlamıyla aptal gibi hissediyordu kendini. Yürüyen bela olması yetmez gibi insanları da o çukura çekmek hiç makul değildi kadına göre. Ulaştığı toplantı odasının kapısını araladığında kendilerine sırtı dönük Dağhan çekti dikkatini.
