Chapter37(Unicode+Zawgyi)

Start from the beginning
                                    

'ခကလည်း....မောင်လို့ခေါလေကွာ...'

'မောတယ်..မောတယ်...'

'ဘာ..မောတယ်..ဟုတ်လား..ဒါဆိုမောင်တို့ဆေးခန်းသွားပြရအောင်..မောင်အခုချက်ချင်းရှူတင်breakလိုက်မယ်...'

'ဟာ....မောင်...ခ..ခပြောတာမောင့်ကြောင့်ရင်မောတာကိုပြောတာ...မောင်အိမ်ကထွက်ထဲက ဆက်လိုက်တဲ့ဖုန်း..အခုတစ်ခေါက်နဲ့ဆို ၃၆ခါရှိပြီနော်မောင်...မောင့်ကိုတခြားသူတွေဘာမှမပြောဘူးလား...??ဒါတောင်တော်သေး..မောင့်ရိုက်ကူးရေးကရန်ကုန်မြို့ထဲမှာမို့..မဟုတ်ရင် ဘယ်နှစ်ကြိမ်များဖုန်းဆက်မလဲမသိဘူးနော်..တကယ်ပါ...ဘာတစ်ခုမှခပါးစပ်ကမပြောလိုက်နဲ့..တခါလာ..ဆေးခန်း..နဲ့...မောင်လုပ်စရာရှိတဲ့အလုပ်ကိုသာစိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့လုပ်စမ်းပါ...ခဘာမှမဖြစ်ဘူး..အားနေဖုန်းခေါမနေနဲ့..operatorရုံးကမောင့်အဖေပိုင်တာမဟုတ်ဘူးနော်...လုပ်ကြွေးမနေနဲ့...'

'ခကလည်း..မောင်ကခကိုစိတ်ပူလို့စိတ်မချလို့ဖုန်းဆက်ပြီးမေးမိတာကိုကွာ..'

အသံလေးတိမ်ဝင်ပြီးခကိုပြောတော့လည်းခမှာစိတ်မကောင်းနိုင်...ဒီလူကြီး...တော်တော်လည်းတတ်နိုင်တယ်..

ကြည့်..ဒီပုံနဲ့ကျွန်တာ်သူ့ကိုဘယ်လိုစိတ်ဆိုးရတော့မလဲ...သူ့တောင်ကိုယ်ကပြန်ချော့ရမဲ့ကိန်းဘဲ...

'မောင်ကလည်း..ခကတခြားသဘောနဲ့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး..မောင်စိတ်ပူတာကိုမသိလို့မဟုတ်ဘူး..မောင်အလုပ်ပျက်မှာစိုးလို့ပါကွာ..နော်..နော်...'

'ဟီး...ခ..အဲ့တာကြောင့်မို့မောင်ကမိန်းမလေးကိုချစ်နေ၇တာ...'

'မောင်နော်....!!!သိပ်ယွထမနေနဲ့...ဘာမိန်းမလဲ..သူများကို...'

'မောင်ယွချင်တောင်ခမှပေးမယွတာ..ဗိုက်ဘဲပြပြပြီးမရဘူးငြင်းနေပြီး..'

'မောင့်...!!'

'ဟိ...ဗျ...'

'ဘာစကားတွေပြောနေတာလဲ...'

Slaves of Love (အချစ်ရဲ့ကျေးကျွန်များ)Where stories live. Discover now