KEŞKE/ Gerçek Ailem

0.9

Ama, Arda karşımdaydı şuan?

***

Arda ile tekrar göz Göze geldiğimde ancak fark edebildim gözlerindeki yaşları.

"Asya! yeter bu kadar! kim bu çocuk?!" Çağan ağabeyim bağırması ile kendime gelebildim.

"Ağabey! Bana Deniz haricinde kaç kişi Aden diyor?!" diye sordum sitemle.

"Karşındaki çocuk Arda değil Asya! ARDA ÖLDÜ!" Resmen tükürürcesine konuşuyordu.

"ARDANIN ÖLMEDİĞİNİ SÖYLEMİŞTİM BEN! YAŞIYOR İŞTE!" diye bağırdım.

Muhtemelen ağabeyime bağırdığım için azar yiyecektim ama umurumda değildi.

"ASYA ADEN TAT! LAFLARINA VE SESİNİN TONUNA DİKKAT ET! KARŞINDAKİ KİŞİ SENİN ASKERLİK ARKADAŞIN DEĞİL AĞABEYİN!" dedi ne zaman geldiğini anlamadığım annem.

"AĞABEY ARDA ÖLMEDİ! YAŞIYOR, KARŞIMIZDA İŞTE!" Bağırmaktan boğazım ağırmıştı ama cidden umurumda değildi artık.

"Arda'nın cenazesine hep beraber gittik biz! ARDANIN ÖLDÜĞÜNÜ KENDİ GÖZLERİNLE GÖRDÜN!" Annem deli gibi bağırıyordu. Yıllar önce de yaşamıştık bu anı. Ama o zaman farklı bir detay vardı.

deli olduğumu düşünmüşlerdi.

Arda'yı görmüştüm, havuza gitmiştik ve onu orada görmüştüm. Ona seslenmiştim hatta, bana bakmıştı ve sonra koşmaya başlamıştı.Eve geldiğimde bu olayı aileme anlattığımda benim deli olduğumu düşünmüşler, hatta psikologa götürmeye çalışmışlardı.

kafamı Ateş soylu'ya çevirdiğimde bana dikkatle baktığını gördüm.

Yine rezil etmiştim Ailemi.

Küçük bahçemizin demir kapısının açılma sesini duyduğumda kafamı o tarafa doğru çevirdim. Çağın ağabeyim gelmişti.

Muhtemelen yaptığımız gürültülerden dolayı hızla bu tarafa gelmeye başladı.

"Anne? Ne bu rezillik? Bağırışlarınız mahallenin başından duyuluyor!" Sıra Çağın ağabeyimde miydi şimdi, o mu gelip bağıracaktı?

"Rezil olan biz değiliz Çağın, kız kardeşin." dedi ve az önce bağıran kendisi değilmiş gibi 32 diş sırıtarak konuşmasına devam etti, "Ben zamanında demiştim 'Bu kız delirmiş' diye, ama bana kulak veren olmamıştı nedense!" bir şeyleri ima etmeye çalışıyordu sanırım,

ben bu kadının ağzını yüzünü dağıtırım!

zamanı değil, sus.

"Anne! ağzından çıkanı kulağın duysun! Benim kardeşim deli falan değil!" demiştim ya, Çağın ağabeyim her zaman benim yanımda durmuştu bu zamana kadar.

"Çağın! Ne zamandan beri bu evde annemin lafının üstüne laf söyleniyor?!" Çağan ağabeyim. sinirliydi, ne yapacağı belli olmazdı. Ama o tehlikeliyse, ben daha tehlikeliydim.

"Sen erkek Adam olup babam evde olmadığında esip gürlediğinden beri, söyleniyor Çağan!" haklıydı. Babam evdeyken süt dökmüş kediye dönerdi Çağan ağabeyim, babam evden çıktıktan sonraysa her şeye sinirlenir gelir bana patlardı.

Ki babam tır şoförlüğü yaptığını göz önüne alırsak genelde evde olmuyordu.

"Senin öz bile olmayan kardeşini, aynı karında dokuz ay boyunca Yaşadığın öz kardeşine mi savunuyorsun? Yoksa ben de mi delirdim?! " kırıcı konuşuyordu. Ben delirmemiştim.