KEŞKE/ Gerçek Ailem

0.1

Asya Aden*

Yastığımın altında titreyen telefonumla hemen gözlerimi açtım. Erken kalkmayı seven biriydim, sabahın o serin havasına bayılırdım bu yüzden sürekli erken kalkardım. Elimi yastığımın altına uzattım ve telefonumu çıkardım. Şifremi girmemle karşıma çıkan fotoğrafla belli belirsiz gülümsedim. fotoğrafta ekrana gülümseyen Deniz ve ben vardık.

Bu fotoğrafın değerli olduğu gibi bu fotoğrafın çekildiği gün de değerliydi benim için.

101208

o zaman dört yaşında olmama rağmen o günü hayal meyal bile olsa hatırlıyordum.

flashback*

Sevgi Yetimhanesine doğru ilerliyorlardı Tat ailesi.

Tat ailesinin annesi olan Gülseren hanım, en az eşi Sarp bey kadar heyecanlıydı.

evlat edineceklerdi bu gün...

aslında iki tane oğulları vardı, Çağın ve Çağan.

ama onlar bir tane daha istiyorlardı.

bahçeden içeriye gülümseyerek girdiler.

girer girmez bahçede oyun oynayan çocuklarda gözlerin gezdirdiler Çağın ve Çağan.

hemen gözlerine çarpan bir kız vardı,

kız;  oyun oynarken düşen bir çocuğun dizine üflüyordu.

Çocuk bir anda ağlamaya başlayınca küçük kız da ağlamaya başladı.

Gülseren hanım, hemen düşen çocuğun yanına koşar adımlarla ilerlemeye başladı.

Ailecek merhamet duyguları çok yoğundu.

çocuğun dizine bir yarabandı yapıştırdı Gülseren.

burukça gülümsedi sonra, kız da çocuk da ağlamayı kesmişlerdi

o an Gülseren hanım eşi Sarp beye döndü gülümseyerek, Sarp bey de gülümsüyordu.

Çağan  ve Çağın hala anlamayarak annesine ve babasına bakıyordu.

gülümseyerek çocuklarına döndüler  Gülseren hanım ve Sarp bey.

o tatlı kızı evlatlık alacaklardı.

* flashback son

Aklıma gelen anılarla yüzümdeki belli belirsiz olan gülümseme daha da büyüdü. Elimdeki telefonun tekrar titremesiyle hızla rehberime girdim ve en başta yıldızlanmış olan "Deniz'im <3" yazısına tıkladım.

Deniz'i aramam ile kapının çalması bir oldu da, kim kapıyı alacaklı gibi çalıyordu?

Açmazsan nerden bileceksin akıllım?

Haklısın.

Hemen harekete geçip yatağımdan kalktım. odamın kapısından çıktım ve uzun koridorda yürümeye başladım. Mutfağın önünden geçerken Çağın ağabeyimi salata yerken görmem üzerine durdum ve iki saniye boyunca onu izledim.

iki ağabeyim de yemek yemekten nefret ederdi. benim aksime.

kapıya doğru ilerlerken annemin de kapıya bakmak için kalktığını gördüm. "Sultanım, ben bakarım." dedim gülümserken. "Tamam bebeğim"diye yanıtladı beni annem.