KEŞKE/ Gerçek Ailem

0.7

Asya Aden*

sanırım gürültü değil de, kıyamet koptu.

********

Bir anda birinin bana seslenmesi ile kafamı kapıya doğru çevirdim.

kafamı kapı tarafına doğru çevirdim, evet ama kimse yoktu ki?

bir daha "ADEN!" diye bağırılması ile birinin  adımı seslendiğine emin oldum. Sesler sanırım bahçeden geliyordu.

Annem bana döndü, "birini beklediğimizi bilmiyordum?"  dedi sorgularcasına.

Zaten benim de kimin geldiğinden haberim yoktu ki?

"Ben kimseyi beklemiyordum zaten anne." dedim sakince.

Kalın bir erkek sesinin tekrar adımı seslenmesi ile Çağan ağabeyim ve Ateş Soylu bir anda sandalyelerini iterek masadan kalktılar.

bu çocuğa Ateş Soylu demeyi bırakmalısın artık. Ne bu ciddiyet?

şimdi sırası değil, sus.

tamam be, sustuk.

Ateş Soyl- aman Ateş bey kaşları çatık bir şekilde odanın çıkışına bakıyordu.

Ateş bey ne kız? iyice saçmalamaya başladın sen de!

ne diyeyim, ne bekliyorsun?

Aman be, çemkirme hemen.

Çağan ağabeyim hızlı bir şekilde odadan çıktı. Ateş Soyluysa hızlıca bana ve anneme dönerek "lütfen biz kontrol etmeden odadan çıkmayın." dedi.

Bahçe tarafından gelen sesler arttığında ayağa kalktım.

Bahsettiğim yemek odasının elbette ki penceresi vardı, Ben de oraya doğru ilerlemeye başladım.

Annem bana çatık kaşları ile bakıyordu.

"Anne! bakma öyle. kimseyi beklemiyordum ben." dedim sitem edercesine çıkan sesimle.

Pencerenin kulp kısmını hızlıca kendime doğru çevirdim ve pencereyi açtım.

Kafamı pencereden çıkarttığımda tüm bahçeyi net olarak görebiliyordum, fakat kimse yoktu bahçede.

bir anda Çağan ağabeyimin "Yakaladım!" Diye bağırması ile hızlıca odadan çıktım. Merdivenler hızlı hızlı indikten sonra bahçeye koşar adımlarla çıktım ve Çağan ağabeyimin hala sesinin geldiği tarafa doğru hızlıca ilerledim.

Çağan ağabeyimin bir çocuğu tuttuğunu görünce derin bir nefes verdim.

"Ağabey!" diye onlara doğru seslendiğimde ikisi de bana döndüler.

"İyi misiniz?" diye sordum. Sonuçta yabancı bir çocuk için dışarı çıkmışlardı, Çocuğu tanımıyordum. Onlara bıçak da çekmiş olabilirdi sonuçta, onlara zarar verip vermediğini bilmiyordum ki.

Aden, saçmaladın iyice he.

Saçmalamadım.

ses kes.

replik çalma.

hıh.

"İyiyiz Asya, panik olmana gerek yok. Bu çocuğu tanıyor musun?" diye sordu  tıslarcasına Çağan ağabeyim.

durduğum mesafeden dolayı çocuğun yüzünü görmüyordum, bu yüzden onlara biraz daha yaklaştım. Hafifçe eğilip çocuğun yüzüne baktım. Bu çocuk...

kısacası hayatımı sorgulatan çocuktu bu çocuk.

karşımdaki kişi Arda'dan başkası değildi elbette...

********

331 kelime.

Bölüm sonu.

arkadaşlar özür dilerim, biliyorum bölümler çok kısa oluyor.

ama okunma sayısına göre vote sayısı gerçekten çok az.

bundan sonra bölümlerimde oy sınırı kullanacağım,olmuyor böyle.

lütfen yazım yanlışım olursa yargılamak yerine benimle düzeltin.Ben elimden geldiğince dikkat etmeye çalışıyorum ama bazen gözümden kaçabiliyor.

sizleri seviyorum!

vote sınırı: 30 oy.