Gözlerimi araladığımda şifahanedeydim.
"Baba?!"
Bora oturduğu yerden bir anda kalktığında bakışlarım onu buldu, yüz üstü uzanıyordum, canım birazcık yanıyordu.
"Tanrım, uyandın, Rawoon! Babama haber ver!"
Rawoon'um önce yanıma gelip sevinçle zıplamış, sonra da yanağıma ıslak bir öpücük bırakıp boynuma gömülmüştü. Kokumu solurken kolumu hafifçe kaldırıp saçlarına dokundum.
"İyi misin babacığım?"
"İyiyim bebeğim, kardeşlerin nerede? Yun, iyi mi? "
" Herkes çok iyi, Yun biraz korkmuştu, konuşmuyordu. Yanından ayrılmak istemedi, uyuyor şimdi. Jeongguk babam da çocukları eve götürdü, biraz dinlenmeleri için, hiçbiri gitmek istemedi. Biraz oldu, ben gideyim de haber vereyim. "
" Tamam güzelim. "
Yanağıma son kez öpücük bırakıp çıktı odadan.
" Çok korktum baba, sana bir şey olacak diye. "
" Babalar çocuklarını üzmez, korkutmaz. Sizi hiç bırakmayacağım."
Elimi uzattığımda yanıma yanaştı, yatağın kenarına oturduğunda elini tutup dudaklarıma çektim. Avuç içini öperken arkamda olduğunu düşündüğüm koltuktan sesler geldi.
" Hyung, babam uyandı mı? "
" Uyandı bebeğim, gel."
Yun'un bebeksi sesini duyduğumda hafifçe arkamı dönmeye çalıştım ama sırtımda hissettiğim acıyla yüzümü yastığa gömüp inledim.
"Hii, baba! Acıdı mı?"
Yun yatağın kenarına tutunup boncuk boncuk baktığında gülümseyip kafamı iki tarafa salladım hafifçe.
"Acımadı bir tanem. Sen iyi misin, çok korktun mu?"
Hemen yüzüne ve vücuduna dokunup yaralanmış mı diye kontrol ettim. İyi görünüyordu, derin bir nefes verip saçlarında parmaklarımı gezdirdim.
"Sen dedin ya, baba burda, sana bir şey olmasına izin vermem, diye. O yüzden hiç korkmadım."
Gözlerim doldu söylediklerine karşılık, Bora'ya baktığımda gülümseyip yanağıma uzun bir öpücük bıraktı.
"Hyung, yatağa çıkarsana beni, babişin yüzünü göremiyorum tam."
Kıkırdayıp kafamı salladığımda Bora minik omegamı yatağa çıkarıp duvarın dibindeki sandalyeyi başucuma çekti. Yun birden belime oturup üzerime uzandığında panikle atılmıştı ama izin vermedim müdahale etmesine. Minik bebeğim küçücük yaşında nasıl korkmuştu, ben onları uzak tutmaya çalıştıkça bela burnumuzun dibinde bitiyordu. Minik elini tutup dudaklarımı bastırdım, küçük dudaklarını dikkat ederek sargılarıma bastırmıştı.
O sırada kapı açılmış, Jeongguk'um ve diğer evlatlarım içeri girmişti.
"Sevgilim, aşkım, nasılsın?"
Yanıma gelir gelmez dudaklarını dudaklarıma bastırıp fısıltıyla sordu. Minik dudaklarını tekrar öpüp gülümsedim.
"Çok iyiyim, her şey yolunda."
"Yun, in bakalım oradan."
Rawoon Yun'u almak için yanımıza geldiğinde durdurdum bebeğimi.
"Bırak kalsın kızım çok korktu, yaşı henüz çok küçük, gördüklerinden sonra sığınma ihtiyacı hissediyor."
"Canını yakar ama."
