OBSCURE

SLOPE

"A-annemi ben öldürdüm."

Şuan savruluyordum ben.Okyanus misali... Her tarafa savruluyor garibim.Kim neyi söylüyorsa onu yapıyor,herkesin elinde kukla oluyordum çaresiz.

Bana bir hiç gibi bakıyorlar bazen.Hoş ki kim onların tabiriyle bir fahişeye umut dolu bakabilirdi ki insan.Onlar çürümeye mahkum ben ölmeye mahkumum...

Farkında olmadan elimi karnımda gezdirmiştim yavaşça.Onun varlığı beni hiç olmadığım kadar rahatlatıyor,bir tek o umut veriyordu bana.Kan pıhtısı bile olmamış yavrum.

"Bizim yavrumuz."

Sesin geldiği yöne doğru baktığımda gözleri doluyordu solgun gülümsemesi dudaklarında yer edinmiş adamın.

İki yanına düşmüş ellerini benden izin isteyerek karnıma koydu ve okşamaya başladı eli ellerime değerek. Tam gözümü kapayıp kendimi ana kaptıracaktım ki beynimde dönüp dolaşan beni alt etmeye yemin etmiş sözler bunun katili oldu.

Sen bu bebeği haketmiyorsun.

Bu bebek masum senin gibi birisini haketmiyor.

Ne yapacağımı bilemiyorum? Hayatım bir çıkmazın içindeydi ve maalesef onu ben yönetemiyordum. Dedim ya kuklaydım ben...

Nefes almak için pencere pervazına yaslandığımda Jungkook'un hareleri benim üzerimde dolandı bir süre.
"Bir şey demeyecek misin?"

Dudaklarımı büzüp nefes aldığımda konuşmayacağımı anlamış ki yanıma yaklaştı.Sarı saçlarımı kulağımın arkasına özenle sıkıştırırken bedenini bedenime yapıştırması bir oldu.

"Keşke seninle başka şekilde karşılaşsaydık."
Ufak bir tebessüm kondurdu şekilli dudaklarına ve devam etti sözlerine.
"En azından daha basit olabilirdi ama masum.Kimsenin zarar görmeyeceği şekilde.Kimsenin kalbi kırılmasın."

"Benimki kırıldı ama."
Sonunda sesimi duyurduğumda bunu beklemiyor olacaktı ki gözlerimin içine hayretle baktı.

Ellerini gözyaşımdan dolayı ıslanmış olan yanaklarımda gezdirip öpücük kondurdu her bir zerresine.
"Ben sana kıyamam."

Daha fazlasına dayanamadan bütün gücümle göğsünü ittirip aramıza biraz mesafe açtım.Sinirden ellerim titriyor,bornumdaki damarlar kendini belli ediyordu hiç şüphesiz.Hatta sinirlenince kıpkırmızı da olurdum ben.Annem böyle söylerdi...

"Kıydın ama.Tek sen değil hepiniz kıydınız bana. Onu çok sevdiğim halde annem bile kıydı bana.Canınmdan bile çok sevdiğim annem. Canımdan alıp söküverdi hayasızca."

Tam dengemi kaybedecekken ona tutundum istemesem de.Yakasını avuçlarım arasına hapsedip yok olmak istercesine sıktım.

"Neden yaptınız bunu bana? Dayanacağımı mı sandınız? Yoksa buna bir şey olmaz mı dediniz? Söylesene."

Sinirimi Jungkook'tan çıkarmak istercesine ileri geri hırpaladım onu gücüm yettiğince. "Ama biliyor musun?
En çok senin yaptığın zoruma gitti benim.Çok üzüldüm Jungkook.Bana bir sürtük gibi muamele ettiğinden çok üzüldüm."

"Muhtemelen bu bebek de senden değildir değil mi? Taehyung'un ya da yoldan geçen bir başkasından dahi olabilir. Senin gözünde herkesin altına yatan biriyim ya ben."