OBSCURE

PRELUDE

20 yıl önce...

Jungkook

Hayatın zulümlerinden bir haber olan çocuk mutfak dolabına saklanmış kendi başına oyun oynuyordu. Tırnaklarını sürekli kemirmesi kalp atış sesi onu bulmasını istememesine yeterince sebebiyet veriyordu zaten.

Halbuki karanlıktan da pek hazzetmezdi bu küçük çocuk,ama sırf annesiyle bir gram bile olsun oyun oynayabildiği için bunu hiçe sayıyordu.

Birden kapağın açılmasıyla kamaşan gözlerini kırpıştırıp tavşan dişlerini annesine memnuniyetle sundu.

"Hani beni çabuk bulmayacaktın?"

Annesi gömleğinin yakasını düzeltip oğlunu kucağına alınca dolgun yanaklarına bir buse kondurup yere indirdi.

Annesinin uzun zamandır gözlemlediği yorgun ve üzgün yüz epey bir dikkatini çekiyordu küçük çocuğun. Cidden bu ebeveynler çocukları hiçbir şey anlamıyor mu sanıyordu?

"Jungkook beni yorma oğlum.Şurada birazcık otursan ne olur sanki?"

Küçük çocuk bundan memnun kalmamıştı, bunu belli etmek için omzunu silkince annesinin daha da düşen yüzünü izledi.

Kadın dayanamayarak elini masaya birden vurunca korkudan sıçramıştı Jungkook.

Topuklu sesler kulaklarına işitince süzen gözyaşlarını kurulayıp hemen ayağa kalktı annesi.Daha yeni dinlenmeye zaman bulmuştu halbuki.

"Bu hizmetçiler ne iş yapıyor? Ben cidden merak ediyorum.Ortalıkta kimse olmayınca."

Bayan Jia tüm otoriteliğini koruyarak konuştuğunda küçük çocuk başını yerden kaldırıp onun suratına baktı.

Annesine nazaran daha dinç gözüküyor ve daha sağlıklı görünüyordu. Elini farkına varmadan yumruk yaptı Jungkook. Ben anneme iyi bakamıyor muyum yoksa? Diye düşünmeden edemedi.

"Şu oğluna da söyle,öyle garip garip bakmasın bana."

Annesi oğluna uyarmak ister gibi bakınca Jungkook da bakışlarını hemen yere indirmişti zaten.

Bayan Jia'nın gittiğini anladığında ise annesinin koluna sarılıp yere doğru sarktı.

"Anne sen hiç üzülme.Senin de bir gün güzel kıyafetlerin olacak bu kadın gibi.Hem biraz kilo almış zaten değil mi?"

Jungkook annesinin koluna daha da asıldığında kadın bıkkınlıkla çocuğunu yere indirip boyuna gelmek amacıyla diz çöktü.

"Jungkook,minik bebeğim senden biraz daha rahat durmanı istiyorum.Bak benim işlerim var.Bu masada oturup beni beklesen olmaz mı?"

Bu durum hiç işine gelmemişti küçük oğlanın.Halbuki bugün için çok güzel planları vardı kendince.Daha ağaca çıkıp gelip geçenleri korkutacaktı.

"Hayır olmaz.Oturamam anne."

Kadın oflayarak boynuna masaj yaptı ağır ağır. Oğluna sesini yükseltmek hiç istemiyordu ama kendini epey bir zorluyordu.Hiddetle kolunu tutup sandalyeye zorla oturttu.

"Sana burada beni bekleyeceksin dedim.Bitti."

Jungkook annesinin inadına ayağa tekrar kalkıp minik ayağını yere vurarak ağlamaya başladı. Minik dudakları her iç çekişinde dışarı doğru bükülüyor ve haline zıt olarak baya sevimli gözükmesine sebep oluyordu onun.