LEBECCA

13

İyi okumalar<3

****

^Lisa'dan^

Bugün okulda bana sataşan bir Felix yoktu ve Bambam'a da sabah dersini verdiğim için sadece okuldaki birkaç şımarık ve zorba çocuk ile uğraşmıştım. En rahat okul günlerimden birini yaşamış olabilirdim...
Şu an teneffüsteydik ve birazdan sonuncu derse girecektik. Canım hava almak istediğinden bahçeye çıkmıştım ve boş olan banklardan birine oturmuştum.

Karşımda Jungkook ve arkadaşları oturup, sohbet ediyorlardı. Jungkook yüzüme dahi bakmamıştı ve bana yaptığı iyilikleri çoktan unutmuş gibiydi. Sanırım onu iyi biri olarak düşünüp, kendime yalan söylemiştim. Çünkü Jungkook iyi biri değildi. Sadece iyi rol yapıyordu...

Sanırım benim adımı bile hatırlamazdı artık...
Peki, bende öyle davranmalıydım. Bugüne kadar tek başıma geldim ve her hasta olduğumda kendime baktım. Bir kere biri bana iyilik yaptı diye onu iyilik meleği olarak düşünemezdim. O Jungkook'tu ve bende Lalisa.

Hasta olduğumda bana baktığı için ona okulda da teşekkür etmek istemiştim ama tabii ki onu her gördüğümde, beni umursamadan yanımdan geçip gitmişti. Zaten bir daha adını dahi anacağımı düşünmüyordum. Bu yüzden çokta umurumda değildi.

Karşılarında oturduğum banktan hızla kalkıp, sınıfa yönelmiştim. Eskisi gibi birbirimizi tanımadığımız zamana geri döndük... Çünkü ben yalnız kalmaya mahkûm biriydim.

^Rose'den^

Son derste bitmişti ve Jungkook ile Jisoo hariç hepimiz okuldan çıkmıştık. Çünkü Jungkook bugün cezalıydı ve akşama kadar Jisoo ile beraber dosyaları düzenleyeceklerdi.

"Yarın Felix eve dönüyor Chae!" Jennie ile beraber okuldan çıkmıştık ve yürüyorduk. "Bizi hatırlamıyor değil mi?" Sorduğum soru ile Jennie'nin suratı asılmıştı "Hemde hiçbirimizi... yarın Felix eve geldiğinde, hepimiz bizde toplanalım. Babam zaten yarın evde olmayacakmış. Bizde Felix'e kendimizi hatırlatmaya çalışırız." Jennie'ye dönerek gülümsemiştim "Olur, Jimin'i görürse belki her şeyi hatırlar Jimin'in çakması olan Felix" dalgasına kurduğum cümleye karşı, o da gülümsemişti "Evet, Jimin belki işe yarayabilir"

Nihayet ikimizde otobüs durağına geldiğimizde, burada yollarımızı ayırmıştık. Çünkü benim evim ile Jennie'nin yaşadığı ev tam tersi olan konumlardaydı. İlk olarak Jennie otobüse bindiğinde, ona el sallamıştım ve o gittikten birkaç dakika sonrada benim otobüsüm gelmişti. Kartımı sensöre okutarak hemen koltuklara doğru yol almıştım ve en arkada gördüğüm boş cam kenarı koltuk ile oraya yönelmiştim.

Çantamdan kulaklıklarımı çıkartıp,
hemen favorilerimden bir şarkı açmıştım
Halsey - Without Me

(Medyadan dinleyebilirsiniz<3)

"Çok sarhoş hissediyorum ama beni tutmak için çok uzaksın"

"Hiç bu kadar yalnızlaşmış mıydım?"

"Bensiz yaşayabileceğini düşünüyorum"

Sanırım bu şarkının birkaç kısmı beni anlatıyordu...

****

Şarkı bitmişti ve ben evimin bulunduğu durağa gelmiştim. Otobüsten inip, yavaş adımlara eve doğru yürümeye başlamıştım. Annem ile babamı çok seviyordum ama onlara her şeyimi anlatamadığım için çok yakında değildik. Kardeşim hiç olmamıştı ve ben tek çocuktum. Hoşlandığım çocuğu -Jimin- anlatacak bir kardeşim olmadığı için bende kendimi şarkılara vermiştim ve hem şarkıları dinliyordum, hemde yaşadığım durum ile alakalı birkaç şarkı sözü bulup, bir not defterine not ediyordum. Kim bilir, belki ileride Jimin için yazdığım şarkılar çok ünlü olurdu...