Çember Kırılana Dek

Dayanamazdım

Aslı Abla koşarak Çınar Abi'nin yanına giderken Aksel kiklop ile ilgilenmeye başladı.

Aslı Abla, Çınar Abi'nin yanına eğildi ve Çınar Abi'nin yüzünü elleri arasına aldı.

Aslı Abla "Bebeğim, uyan hadi." derken Aslı Abla'nın yanına gittim.

"Çınar, aç o gözlerini. Korkuyorum." diyen Aslı Abla'nın gözleri dolmuştu.

Aslı Abla, ölmüş olmasından öyle çok korkuyordu ki nabzına bakamamıştı.

"Senin yerine yaşayıp yaşamadığını kontrol edeyim mi?" diye sordum.

Aslı Abla, "hayır" anlamda kafasını sağa sola salladı.

Aslı Abla, ümitle "Çınar'ım. Aç şu gözlerini, lütfen." derken sol gözünden yaş akmıştı.

"Çınar. Sensiz yapamam, yaşayamam." diyen Aslı Abla'nın sesi titriyordu.

Bana baktığında nabzını kontrol etmemi istediğini anlamıştım.

Yanlarına eğildim ve Çınar Abi'nin boynundan nabzına baktım.

Nabzını hissetmediğimde Aslı korkutmak için Çınar Abi'nin burnu ile dudağı arasına işaret parmağımı koydum.

Hayır, nefes almıyordu.

Gözlerim dolarken bunu nasıl Aslı Abla'ya diyeceğimi bilemedim ve ona baktım.

Bazı zamanlarda sadece bakmak yeterli olur. Çünkü bir bakış içine birçok sözcüğü sığdırabilir.

"Hayır, Çınar beni bırakmaz." dedi Aslı Abla ve bileğinden nabzına baktı.

Nabzı o da fark edemeyince Çınar Abi'nin yüzünü yavaşça tokat attı ve "Çınar kendine gel!" diye bağırdı.

"Aslı Abla, yapma. Olmaz." diye fısıldadım.

Benim bile canım yanmıştı. Aslı Abla'yı hayal dahi edemiyorum.

Aslı Abla, kafasını Çınar Abi'nin göğsüne yaslarken sıkıca ona sarıldı.

"Çınar, bırakma beni. Senin atmayan kalbin benimkini de durdurur." diye fısıldadı Aslı Abla.

O sırada Metehan da yanımıza gelmişti fakat ne yapacağını bilemiyordu.

Aslı Abla, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ve bizim elimizden hiçbir şey gelmezdi.

"Sevgilim, benim yanımdayken atan o hızlı kalbini sana sarıldığımda yine duymak istiyorum."

Aslı Abla üzüntüden çığlık atarken Aksel'e baktım.

Kiklop ile başa çıkmakta zorluk çekiyordu.

Ayağa kalktım ve Aslı Abla'nın halatını alıp Aksel'in yanına gittim.

Aksel'e "Bir planın var mı?" diye sorarken halat ile kiklopa vurdum.

"Sadece Aslı Abla'ya yaklaştırma." diyen Aksel'i kafamla onaylarken nereden geldiğini anlamadığım oklar kiklopa saplanmaya başladı.

Okların geldiği yeri anladığımda okçulara baktım.

Hepsi on üç, on beş yaş aralığında olan kızların başındakini tanıyordum.

Sarışın, güzel, endamlı, ciddi yüzlü bu kız Tanrıça Artemis'ti.

Artemis; Zeus ile Leto’nun kızı. Apollon’un ikiz kız kardeşi, vahşi doğa, avcılık,okçuluk ve ay tanrıçası.

Ares'in dostu ve en büyük Yunan tanrıçalarından biri.

Kardeşi, Apollon'dan bir gün önce doğup annesine doğum esnasında yardım ederken annesinin çektiği acı ile Tanrıça Artemis'e evlenmeme ve bakire kalmaya yemin etmişti.

Tanrıça Artemis, ayı temsil ederdi.

Artemis ve avcıları ,yani şu an diğer ok atan kızlar, bakirelik yemini etmişti.

Bu yüzden hiçbir erkeğe yakınlaşmıyorlar.

Artemis de bütün avcıları da on üç, on beş yaş arasında ve ölümsüzdür.

Ayrıca Artemis ev ve orman tanrıçasıdır. Buradan kaynaklanan doğa sevgisinden satirler Artemis'e ve avcılarına hayranlardır.

Aksel, elimden Aslı Abla'nın halatını aldı ve avcıların okları ile kafası karışan kiklopun bacağını kopardı.

Bu görüntü midemi bulandırırken Artemis, kiklopun tam gözüne ok atmıştı.

Kiklop çektiği acılar ile bağırırken Aksel halatı boynuna doladı.

Kiklop son nefesini verirken gözlerim ağlayan Aslı Abla'daydı.

Sevdiği adamı, nişanlısını, hayat arkadaşını kaybetmişti.

Aksel ile ortak gördüğümüz rüya gerçekleşirse hissedeceklerim yüzüme çarpmıştı.

Çınar Abi'nin ölümü bile böyle canımı yakmış ise Aksel'i kaybetmeye dayanamazdım.