Last Daybreak | ✓

Kabanata 8

[Kabanata 8]

NAPAKURAP-KURAP ako at agad umiwas ng tingin. I faked a laugh then turned to him.

“How can you say so?” Agaran kong tanong, agad naman akong nakabawi sa pagkabigla.

“Instincts?” he said unsure.

“'Di mo sure,” I rolled my eyes at him. “Kain lang ako.”

Tumayo ako at pinagpagan ang likuran ko. I wanted myself to look presentable when I walk, ayaw kong may masabi ang iba sa 'kin. Also, I want to maintain my posture. I looked at Kirvy once, and turn my back at him.

He was talking nonsense. I really can't conclude that I have a crush on Kian. Well, he's my type but clearly I can't accept what he did to me!

Kahit unsure ako kung may nakarinig ba. But still, nakakahiya. Tapos malalaman kong sinapak niya si Kaleb. Hindi ko rin alam kung anong ginawa no'ng jerk na 'yon para ma-trigger si Kian.

Thinking about what Kirby said, I don't really it was. It's impossible that I'm the reason why he punched that jerk.

I know he doesn't care about me. He usually ignore me all throughout the previous school years.

Tapos... now he'll do such moves?

Hindi. Impossible. Hindi niya gagawin 'yon para sa 'kin. Pero bakit may part ng self ko na, umaasa?

“Sama ako!” Dahil sa sigaw ni Kirvy, napukaw ang diwa ko. Wala sa sarili akong sumang-ayon.

Pumasok kami sa isang kainan, tapat mismo ng paaralan. Napatingin ako sa mga students na naglabas-masok. Nasa labas pa kaming dalawa ni Kirby dah namimili pa kami ng ulam na kakainin.

He offered na siya na raw ang bibili no'ng akin but I refused. I can do it by myself. May kamay naman ako, may bibig para bumili. Wala akong kapansanan so he'll treat me like that.

And besides, he has a crush. I don't want to be involved with it. What if may crush din pala 'yong childhood friend na sinasabi niya?

I shooked my head. Mapapa-sana all nalang talaga ako, if ever that happens.

I still, don't know if I have a crush on Kian. I can't really tell. I can't see myself confessing my feelings towards him, if I'm unsure if I really have.

I don't want to do actions without thinking first. I always think about consequences.

Though, hindi gano'n ako calculated. I always commit mistakes, kasi naa-understimate ko ang mga bagay minsan. I believe also, na you can learn through your mistakes. 'Yan din naman lagi ang ginagawa ko.

“Huy Arra!” Untag sa 'kin ni Kurba or Kirvy, na nagpagising sa diwa ko.

I looked at him confusedly, though medyo lutang dahil sa pag-o-overthink ko.

“Bakit?”

“Ikaw na oh, mauuna na ba ako sa loob?” Tumango na lang ako at sinabi niya naman sa 'kin na maghahanap siya ng vacant seats and table.

Pagkatapos sabihin ang gusto ko, pumasok agad ako sa kainan at nakita si Kurba sa bandang likuran. He even waved at me. Kaya agad din akong dumeretso sa kinaroroonan niya.

Nang nasa harapan na niya ako. Malapit ng maubos ang food niya. “Kumain na ako, medyo matagal ka kasi.”

Gusto kong umangal sa sinabi niya pero hindi ko ginawa. Napatingin ako sa wristwatch ko, ilang minutes lang naman ako do'n. Malayo pa naman ang oras ng first class sa afternoon session.

Umupo ako at tiningnan siya na busy sa pagkain. Para namang mauubusan sa pagkain ang isang 'to. Agad din naman itong uminom ng tubig, para iwas bilaok.

“Ito na 'yong pagkain mo, hija.” Saad no'ng isang ale at nilapag ang food na in-order ko. Umalis naman ito agad pagkatapos ilapag ang mga pagkain.

Napatingin ako kay Kurba na nakatingin sa foods ko. Pinagtaasan ko ito ng kilay. “Hindi ka pa busog?”

“Nagutom ako, e. Pwedeng pahingi?” I heaved a sigh and nodded. Patay gutom pala 'tong gago, e.

Tiningnan ko siya na kumuha ng part ng food ko at tiningnan ko naman siya ng masama. Wow, nahiya ako sa katakawan niya, ah!

Pwede naman niya ng ubusin ang foods ko, tutal kinuha naman niya lahat. Umorder nalang ako at bumalik sa table pagkatapos. Nang dumating na ang foods ko, hindi naman siya nanghingi. Though, nag-puppy eyes sa 'kin ang loko.

Pwede naman niyang yayain 'yong childhood crush niya!

“Wait lang, Arra.” Tatalikod na sana ako sa kan'ya no'ng nasa staircase na ako papunta sa second floor. Napaharap ako sa kan'ya. Nasa school na kami.

“Same floor pala tayo,” he chuckled.

Hindi ko na lang siya pinansin. Napatingin ako sa kan'ya. This time, he's wearing his serious face. Wow, may gan'tong personality pala 'tong si Kurba na matakaw, ah.

“I overheard na, maldita ka raw?” Napatda ako sa tanong niya. Tumingin siya sa 'kin, naghihintay ng tugon.

Nagpakawala na naman ako ng buntong hininga at nagsimulang maglakad. Sumabay na naman siya sa 'kin.

“Oo, why do you care?” Mataray na tanong ko sa kan'ya. Tinawanan na naman niya ako, feel ko lang masasabunutan ko 'tong jerk na 'to, e.

Magsama sila ni Kaleb! Pwede na ring isama si Kian, para KKK!

“Oh, bye na pala. Nand'yan na ang childhood friend ko. Kitakits.” Agad itong tumakbo patungo sa isang babaeng student. Naningkit ang mga mata ko ng mapagtanto na pamilyar nga ito.

I think, I already met her. This previous days. Agad nanlaki ang mga mata ko ng maalala.

Si Francine!

Maganda naman talaga si Francine, though I can feel that she's a strong lady. Parang anytime, nanapak. Pwede ko siyang kuning partner.

The nanapak at the nanabunot.

May tumikhim sa gilid ko. Kaya agad ko itong tiningnan. “Why are you with him?” he asked coldly.

Nangapa ako ng isasagot. Why do I feel guilty? Wala naman akong ginagawa. Besides, hindi naman kami close para malaman niya ang whereabouts ko at mga gagawin ko.

“We ate lunch together,” I replied casually.

“Okay.” Mas naging malamig ang tinig ng boses niya. What the hell?

Nakakatakot 'to, ah? What would be his reason for now?

“By the way, thanks for that thing. Please, stop doing things through violence.” I simply added. Napatingin siya sa 'kin with forehead creased and brows furrowed.

“What do you mean, things?” Though, he sounds confused but he maintain his cold voice.

“Punching Kaleb.” Tumatango-tango naman ako, pero siya tumawa. Like what the heck?

What's funny?

“You're assuming things too much. He spit on my school uniform, that's why I'm pissed and even punched him.”

For the second time around, he left me in the hallway. With my dumbfounded face. Can't think if it's real. For the second time, napahiya na naman niya ako!

I am right! Hindi niya gagawin sa 'kin 'yon. Though, I felt a slight stab on my chest. May konting kirot, while thinking about it.

How could I... have feelings towards a guy like him?

Author's Note :

Hi! Also, my promise. I will have an update every Monday. So, here it is!

Still, thank you for those silent readers who supports me. And those who are vocal, thanks also!

I hope you'll never leave me 'til the end!

I know votes and comments aren't that important but can you tap the star and leave a comment? Thanks in advance.