Last Daybreak | ✓

Kabanata 10

[Kabanata 10]

WHEN I decided to open my eyes, though it's still half open I can't see things. It's still blurry, only a light is visible. A light scattered on my whole sight.

Bulag na ba ako?

But when things went clear. I saw the white ceiling, the light bulb. Because of shock, agad akong napabangon.

Where am I?

“You're awake,” that goddamn voice, napapikit ako sa irita. Dahil sa sarili, bakit siya pa?

“It's obvious,” I rolled my eyes and he snickered.

“Kahit na nahimatay ka na, mataray ka pa rin.” Tawa pa rin siya ng tawa pero hindi ko alam bakit parang nakakagaan sa atmosphere namin dito sa loob ng kwarto kung nasaan ako.

“Nasaan ako?” Agaran kong tanong, binalewala ang sinabi niya. I can't do anything on that part though, it feels like I was born para maging mataray.

“Campus Dispensary,” he casually answered, walang mocking sa boses niya. Nakakapanibago.

“Bakit ako nandirito?” Medyo nairita ako part na nasa dispensary ako. I hate medicines, it's true also na nasa dispensary talaga ako kasi nakita ko na ang mga medicines kahit anong sulok sa room na 'to.

“Asked yourself, why.”

I scoffed, “Really? Anong silbi mo kung gano'n?”

“Your knight and shining armor,” he said mockingly. Tinaasan pa ako ng kilay and a thought came up in my mind.

“Ahitan ko 'yang kilay mo, e.” Panggagaya ko sa kan'ya na ikinakunot ng noo na. I saw how his forehead creased and how his brows furrowed.

“Oh, ginagaya mo ba ako?” He sarcastically laughed. Napipikon.

“Oh, ginagaya mo ba ako?” I laughed mockingly, ang lakas ng topak ko para mang-asar ngayon.

“Not funny anymore, bakit ka nahimatay?” Agad akog napatungo sa tanong niya, bakit naman kasi biglaang nagbabago ang mood niya?

Kanina nang-aasar pero ngayon ang seryoso. Moodswings 'yarn?

“Huh, did I collapsed?” Pagmaang-maangan ko pa sa tanong niya. I don't want him to know about me, I don't want him to know me deeper.

I don't want to be attached with somebody, because I know one day they'll leave me soon.

Pinitik niya ang noo ko kaya napadaing ako sa sakit. “Hindi mo ako madadala sa gan'yan, Arra.”

Wait, paano niya nalaman ang name ko? Did I mention my name before?

“How did you know my name, muna?” May halong pang-aasar na tanong ko. Oh, does it mean...

He's a stalker of me?

Crop that, I'm too assuming to imagine things like that. It's impossible, baka ako na naman ang mapahiya.

Napatikhim siya sa tanong ko bago sumilay ang hilaw niyang ngiti. “Well... gossips maybe?”

Gossips? May mga tsismosa at tsismoso bang nagpapakalat ng mga issue tungkol sa 'kin? Ano naman ang mga 'yon?

“Oh, kalahi ka pala ni Marités,” ani ko na ikinatawa niya. Seriously, hindi ako nagbibiro.

Since, trend naman 'yan ngayon. Marités na talaga ang itatawag ko sa mga cheesemosa.

“Luh, hindi naman sa gano'n. Hindi ako tsismoso.” I'm not oblivious to believe him, halatang-halata naman talaga na kapag naka-pass by siya ng mga kalahi ni Marités ay makikisali at makikisawsaw siya.

“No, I firmly believe myself. It's a matter of fact, period.” Though, seryoso ako sa sinabi ko pero nagtunog mataray 'yon. Sinabayan pa ng pag-raise ng brow ko.

I laughed about the word brow, kasi sa nakita kong jokes sa isang novel.

How do brows interact? Hi brow!

Dahil sa joke ko sa isip, natawa ako at napahawak pa sa aking t'yan. Hindi ko pinansin ang lalaki. Tawa ako ng tawa.

Hi brow! HAHAHAHA.

“Baliw ka na ba?” Tiningnan ko ito at nakatingin ito sa 'kin, natatakot. Is he serious?

“What the hell?!” singhal ko sa kan'ya.

Tawa siya ng tawa sa reaction ko. Matalim ang tingin ko sa kan'ya pero he didn't mind it all. Ano ako rito?

Clown?!

“Your reaction is the best.” Tumawa pa ito at agad ding nagseryoso. Grabe talaga ang moodswings ng isang 'to.

“But answer me honestly, bakit ka may cuts?” Diniinan pa niya ang huling salita.

Agad nag-flashback sa isipan ko ang mga nangyari kanina. Oo nga pala, he asked me that why do I have a cut? Hindi cuts!

Nasabi ko sa kan'ya ay cuts. So, nabuking na talaga ako dahil lang sa pandinig ko.

“It's none of your business.” Mataray na ani ko at sinubukang tumayo. Pero no'ng tatayo na sana ako, biglang umikot ang paningin ko. Anong nangyayari?

“None of your business, huh? What if, ikaw ang business ko.” Inirapan ko lang siya sa sinabi ko. As if!

“Bakit naman ako ang magiging business?!” Umirap na naman ako at umikot na naman ang paningin ko, I think I should minimize 'yong pag-iirap. Mas lumalala kasi!

“Ano sa tingin mo?” He asked me playfully.

Hindi ako manghuhula kaya manigas siya!

Hindi ako sumagot, pinilit ko pa ring tumayo at nang makatayo ako ay hinakbang ko ang aking mga paa ngunit agad na namang umikot ang paningin ko at nawalan ng balanse.

Immediately, his arms wrapped around my waist to maintain my balance. I could hear my heart's heartbeat. My heart is palpating loudly!

Agad akong umayos ng tayo pero agad na naman niyang pinulupot ang kan'yang mga braso sa 'kin. Inis ko siyang tiningnan pero nang pagtingin ko sa kanya tumama ang kan'yang ilong sa aking pisngi. Napatda ako sa nangyari.

“Make a move again, we might kiss.”

Dahil sa sinabi niya hindi ako makagalaw. Parang nawalan ako ng buhay, nangangatog na rin ang aking mga binti. Gusto ko mang kalasin ang kan'yang mga braso sa 'kin ay hindi ko magawa. Parang gusto ko rin 'yong mangyari, hindi ko talaga maintindihan.

Hindi ko maintindihan kung bakit ang bilis ng tibok ng puso ko... ibang iba kung kasama ko si Kian. Hindi ko alam bakit parang lalabas na ito sa dibdib ko, parang sakit sa dibdib dahil para itong tinatambol ng ilang ulit.

“Tell me the reason why do you have cuts, I can listen. Hmm...” Napapikit ako dahil sa bulong niya. Hindi ko namalayang napakapit ako sa school uniform niya, without minding kung malulukot ba ito.

Just that, I didn't know that I answered his question. Lutang ako, hindi rin ako makapaniwala na sumagot ako. “My... Family.”

Ayaw ko mang may makaalam kung ano ang pinagdaraanan ako. Hindi ko maintindihan ang sarili kung bakit, sa kan'ya parang ang komportable lang na ibahagi sa kan'ya.

Hindi naman kami gano'n ka close. We were complete strangers. But it's a sign.

That I let him, know me. I let him enter my life.