ေဆာင္းရာသီအကုန္ အနည္းငယ္သာ ေအးေတာ့သၫ့္ မနက္ပိုင္းေလး
က်ေရာက္လာတယ့္ ေနေရာင္ခ်ည္ေနြးေနြးေလးက ကုတင္ေပၚမွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ဦး၏
မ်က္ႏွာေပၚသို႔ က်ေရာက္ေနသည္။
လြန္းသုထက္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ေနာက္က်မွ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ေပမယ့္
မနက္ကို အေစာႀကီးႏိုးလာခဲ့သည္။
ကုတင္မွထကာ ျပတင္းေပါက္ေလးကို သြားၾကၫ့္ေတာ့ ေတးသံသာေနတယ့္ ငွက္ကေလးေတြကို မွန္ျပတင္းေပါက္အျပင္ကေန ျမင္ေနရသည္။
ျမင္ကြငိးေလးကို စိတ္လိုလက္ရၿပံဳးလိုက္ရင္း
အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ့္ ေမာင့္ကို မႏိုးဘဲ
သူဗီရိုထဲမွာ ဖြကိထားတယ့္ အံဝွက္ေလးထဲက ေသတၲာေလးႏွစ္ခုကိုထုတ္ရင္း
တစိခုကို ေမာင္အိပ္ေနတယ့္ေဘးနားထားကာ
ေနာက္တစ္ခုကို သူပိုက္ကာ ေအာက္ထပ္ဆီသို႔
ေမာင္ရယ့္ အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ကာ
ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ရင္ထဲျဖစ္ေပၚေနတယ့္ ခံစားခ်က္က ထူးျခားစြာ
ေပ်ာ္တယ္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ငိုခ်င္ေနသလိုပင္
ဒီေန့က်မွ ေျခလွမ္းေတြက ေပါ့ပါးေနသလို
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတာနဲ႔ ဧၫ့္ခန္းမွာ ေစာင့္ေနက်တယ့္ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
ငယ္ေလး
ထိုင္ခံုကေနထကာ အေျပးလာဖက္တယ့္ ငယ္ေလးက
မ်က္ရည္ေလးဝိုငိးကာ
"ငယ္ေလးရယ္ မငိုပါနဲ႔ကြာ "
"ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္ ဝမ္းလည္းနည္းတယ္ အင့္ ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူး ငိုခ်င္ေနတာကို"
ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနတယ့္ ငယ္ေလးရယ့္ ႏွာေခါင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြဆြဲလိုက္တယ့္
လြန္းရယ့္ မ်က္ႏွာမွာလည္း
မ်က္ရည္ေလးေတြ ဝဲလ်က္ေပါ့
အသည္းမာျခင္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ့္
သစ္ကလည္း မ်က္ရည္ဝဲလ်က္
ေသြးကေတာ့
"ကြၽန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းကို သည္းခံေပးပါေနာ္ သူက သူကအင့္
သနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္ "
YOU ARE READING
Simple(Complete)
Romanceရိုးရွင္းေသာ အခ်စ္ ရိုးရွင္းေသာ အိမ္ေထာင္ေရးကိုသာ လိုခ်င္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ဦး ရိုးရှင်းသော အချစ် ရိုးရှင်းသော အိမ်ထောင်ရေးကိုသာ လိုချင်သော ကောင်လေးတစ်ဦး
