Ep11

8.6K 663 10
                                    

"ကိုယ္ထြက္မသြားပါဘူးေမာင္
ကိုယ္က ဘယ္ေတာ့မွ ေမာင့္ကို ခြဲမသြားပါဘူးဒါကို အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ အမ်ွ ေမာင္သိပါလိမ့္မယ္"

ငိုရိႈက္ေနတယ့္ ရိုင္းဧကရာဇ္ကေတာ့
ဖက္ထားရာကေန ေခါင္းေလးေမာ့ကာ

"ကိုကို အင့္ ေမာင့္ကို မမုန္းဘူးလားဟင္"

ပါးျပင္ေပၚကေန စီးက်ေနတယ့္
မ်က္ရည္ေတြကို လြန္းသုတ္ေပးလိုက္ကာ
နားထင္ေလးနားကို နမ္းရင္း

"ဟင့္အင္း ေမာင္ ကိုယ္ေမာင့္ကို ခ်စ္မိေနတယ္ ဆိုတာသိတည္းက အရာအားလံုး ခြင့္လႊတ္ဖို႔အသင့္ဘဲ  ရႊတ္စ္
ယူပါေမာင္ ကိုယ့္ကို အပိုင္သိမ္းၿပီး
ေမာင့္ စိတ္ထဲက မေရရာမႈေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ပါ။
ကိုယ့္အရာအားလံုး ေမာင့္အပိုင္ပါ"

"အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲ ကိုကိုရာ"

ပထမ ငိုၿငီးသံေတြ ရုန္းကန္သံေတြ
ရိွေနတယ့္ အခန္းေလးက နာရီဝက္ေက်ာ္ၾကာ ႏွစ္သိမ့္မႈေလးအၿပီးမွာ

ျမတ္ႏိုးျခင္းနားလည္ျခင္းေတြနဲ႔ အတူ
သာယာတယ့္ ၿငီးသံေတြ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း
နမ္းရိႈက္သံေတြနဲ႔ သာျပၫ့္နက္သြားၿပီးေနာက္
ကိုယ္ေပၚသို႔လဲက်လာတယ့္ေမာင္

"ခ်စ္တယ္ ကိုကို ထာဝရအတြက္ဘဲ"

"ခ်စ္တယ္ေမာင္  "

*ကိုကိုက ေမာင့္အပိုင္
အၿမဲတမ္းအတြက္ဘဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခိုးယူခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး*

*ခ်စ္တယ္ေမာင္
ေမာင့္မွာလည္း ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး
အတၲရိွသလို ကိုယ့္မွာလည္း ေမာင့္ကို ကိုယ့္အပိုင္သာ ျဖစ္ေစျခင္တယ့္ အတၲရိွပါတယ္ *

တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေလတိုး၍မရေအာင္ ဖက္၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ့္ ေကာင္ေလး
ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ ကိုယ္ဆီ အတၲေတြရိွေနသည္။
အြန္း... တူညီတယိ့ အတၲေတြေပါ့

.
.....................................................

ရိုင္းအိမ္ေတာ္ရယ့္ အိမ္ခန္းက်ယ္ တစ္ေနရာတြင္

ဝွီးခ်ဲေပၚထိုင္ေနတယ့္ အဘိုးအိုတစ္ဦးမွာ
ကိစၥတစ္ခုအားေသခ်ာစဉ္းစားေနရသည္။

Simple(Complete)Where stories live. Discover now