𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

③⑥

"Öyle mi? Gerçekten çok naziksin,canım. Teşekkür ederiz."

Hyunjin annemin kurduğu cümlelerin ardından gülümsedi. "Rica ederim. Umarım beğenirsiniz."

Ardından bakışları beni buldu. "iyi günler." Ve daha sonra anneme bakıp saygılı bir şekilde eğildi.

"Sanada iyi günler."

ikimizede son bir bakış attıktan sonra arkasını dönüp kendi dairesine doğru ilerledi. O gider gitmez bizde içeriye girerek ardımızdan kapıyı kapattık.

Dayanamayıp kurabiyelerden bir ısırık aldım ve ağzıma gelen çikolatalı tatla gülümsedim.

"Ne kadar hoş bir çocuğa benziyor."dedi annem biz mutfağa ilerlerken. Alaylı bir şekilde güldüm.

"Çocuğu daha yeni gördün anne."

"Olsun ben anlarım. Baksana kurabiye getirmiş bu devirde kim böyle şeyler yapıyor."

Annem kendince Hyunjin'i överken bende hala gülmeye devam ediyordum.

"Ama sen bana bakma. iyi bir çocuğa benziyor ama kimseye güvenme. Güzel kızsın şimdi ne olur ne olmaz."

Kendince yorumlar yaparken kurabiyelerden bir tane alıp ısırdı. Bende şaşkınlıkla ona bakıyordum.

"Yani, anne. Nereden nereye getirdin konuyu."

Hayretle konuştuğumda bir şey demek yerine yalnızca omuzlarını silkti ve kurabiyesini yemeğe devam etti. Bir kaç saniye sonra ise cebimdeki telefonumun mesaj sesi aramıza giren sessizliği bozmuştu.

Telefonumu cebimden çıkarıp ekranı açtım. Karşıma çıkan kişi ilede kaşlarım istemsizce çatıldı ama bir yandan da kalbim hızla çarpmaya başladı. Yutkunup vücudumu dikleştirdim ve mesajı içimden okudum.

Gönderen:Jimmy

Buluşabilir miyiz? Lütfen...

Telefonu beklemeden geri kapattım. Dürüst olmak gerekirse bugün bana mesaj atıp da buluşmak isteyeceğini hiç düşünmemiştim. içime dolan garip hisle gözlerimi yumarak yutkundum.

Bir yanım onu reddetmeyi isterken bir yanımda onunla buluşmak istiyordu çünkü sormak istediğim şeyler vardı.

Mesela kardeşini neden durdurmamıştı?

Derin bir nefes alıp telefonun ekranını açtım ve beklemeden cevap yazmaya başladım. Sanırım bunu yapmazsam rahat edemeyecektim. Onunla yüzleşmem gerekiyordu.

Gerçek Jimmy ile.

Gönderilen:Jimmy

Tamam.

Bu arada telefonunun sonunda gerçek sahibine kavuşmasına sevindim.

Yaptığım imanın ardından telefonu geri kapatıp cebime attım. Onunla yüzleşmek bana ne kadar iyi gelecekti emin değildim ama içimden bir ses bunu yapmam gerektiğini söylüyordu.

*

Bir saatin ardından Jimmy ile buluşmak için belirlediğimiz yere gelmiştim. Han nehrine doğru yürürken her adımımda kalp atışlarım daha da hızlanıyordu. Çok uzun zaman sonra onunla konuşacaktım. Gerçek Jiimy ile.

Taehyung yüzünden yaşanan o geceden sonra onu bir daha görmemiştim. Yalnızca Jimmy sandığım bir yabancıyla muhattap olmuştum.