𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓 𝑯𝒂𝒍𝒇 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

③⑥

"Benimle bir kaç kere konuştu ve sizi sordu."

Annemin söylediği şeyin ardından kaşlarımı derince çattım. "Sanırım sizin karşınıza çıkmaya cesaret edemiyor."

"Ama seninle konuşmaya cesareti var öyle mi? Ne konuştunuz?"

Annemin her geçen saniye biraz daha gerildiğini hissediyordum. Bu konu hakkında konuşmak istemediği çok açıktı.

"Boşanma konusunda konuştuk birde benden özür diledi."

Aldığım cevap alayla gülmeme sebep olmuştu ama bir yandan da aklıma gelen düşünce ile korku ile gözlerimi irileştirdim.

"Lütfen onu affetmeni ve yeniden bir araya gelmek istediğini teflif ettiğini falan söyleme, anne."

Böyle bir şeyin yaşanmış olma olasılığı bile beni çok korkutuyordu. Üstelik annem onu bir kere affetmişti. Tekrardan affeder miydi?

"Öyle değil. Boşanma konusunda ikimizde kararlıyız. Bana Jessica denen o kadını sevdiğini söyledi. Sonrada özür diledi."

Yutkundum. Bir kaç saniye boyunca her hangi bir tepki vermeden öylece durmuştum. Babamın ailesine karşılık bir kadını seçmiş olduğu gerçeği bir kere daha suratıma çarpmıştı.

"O zaman onlara mutluluklar." Dedikten sonra gözlerimi devirdim. "Diyebileceğim başka bir şey yok."

Umursamaz görünüyordum ama aslında içimde çok fazla şey kopuyordu. Annem derin bir nefes aldı ve konuşmak için hareketlendi ama çalan kapı zili ile başlamayan lafı kesildi.

"Kızlar mı geldi yoksa?"

Ayağa kalkıp elimde tuttuğum fincanı orta sehpanın üzerine bıraktım. "Hayır, daha erken."

Dersleri bitmiş olamazdı. Meraklı bir şekilde kapıya doğru ilerledim ve aklıma gelen kişi ile sinirlerim gerildi. Jimin yeniden gelmiş olabilir miydi? Yada Jimmy?

Çarpan kalbimle derin bir nefes alıp bu kez aklımı kullanarak önce kapı deliğinden baktım ve karşıma çıkan kişi ile kaşlarımı kaldırdım.

Biraz olsun içime bir rahatlama gelmişti ama gelen kişiyi hiç beklemediğim için şaşkındım. Daha fazla uzatmadan kapıyı açtım.

"Hyunjin?"

Soru sorarcasına konuşmamın üzerine tebessüm etti ve elinde tuttuğu içi kurabiye dolu tabağı bana doğru uzattı.

"Selam Lena, annem yollamış. Tek yaşadığım için bana fazla geldi. Sanada getirmek istedim."

Dürüst olmak gerekise bu hareketi beni biraz şaşırtmıştı. Kesinlikle böyle bir şey beklemiyordum.

"Çok teşekkürler, ev arkadaşlarım çok sevinecek."

Uzattığı tabağı gülümseyerek elinden aldım. Bunun üzerine boşta kalan eli ile ensesini kaşıdı.

"Yalnız yaşadığını düşünmüştüm."

"Ah hayır, üç kişiyiz."

Yaptığım açıklamanın ardından anladım anlamında başını olumlu anlamda salladı.

"Lena, kim gelmiş?"

Annem merakla konuşarak yanımıza geldi. Hyunjin ise benden başka birini beklemiyor olacak ki annemi gördüğüne biraz şaşırmıştı.

"Karşı komşum anne. Kurabiye getirmişte."

Annem önce kurabiyelere daha sonra da hafif utanmış bir şekilde bakan Hyunjin'e baktı.