Beware Of The Brothers [Novel Çeviri]

Siyah Gözlerinden

"Kardeşlerim sorunu kendi başlarına çözebilirler, bu yüzden benim orada olmama gerek yok."

Erich çoktan geri döndü ve Penny'yi odasında kucakladı.

Öyle değilmiş gibi yaptı ama zor zamanlar geçirmiş olmalı. Kardeşleri arasındaki dokunaklı sahneleri görmesini diledim.

Ancak Eugene, eve tekrar girmek için vakti olmadan çoktan ayrılmıştı. Ve Bayan Leonard henüz dönmemiş gibiydi.

"Cabel kardeşe gitmek ister misin?"

"Sonra."

Gerçekten de, Erich çok yorgun görünüyordu ve biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı. Nasıl bu kadar zayıf bir kemik oldu?

Bir çeşit antrenman yapmak için kendini zorlaması gerektiğini düşündüm.

"Penny, bunu ye."

"Hav! Hav!"

Bir süre sonra, paketli atıştırmalıkları Penny'ye verdim. Penny hemen ağzını salladı ve kuyruğunu bana doğru salladı.

Belki de, onu kucağında tuttuğu için, Erich bana bir bakış bile atmadı.

Erich birkaç ay evde kaldı ve teyzesi yokken Penny ile ortalıkta dolandı.

Onu köpeğini emzirmekle ve günde birkaç saat kanepede oturmakla meşgul gördüğümde kendimi çok yalnız hissettim.

Erich, Penny'nin bana kuyruğunu sallamasından hoşlanmıyor gibiydi, ama bu, ona atıştırmalık vermemi engellemedi.

Bunu düşündüğümde, erkek kardeşlerimin bu sıralarda önceki hayatımda bana açılmaya başlaması gerekirdi.

Geçmiş hayatımda Ernst çiftinin ölümü benim yüzümden olmuş gibiydi ama bu sefer kimse bunu söylemedi.

'Annen ve baban kim?'

Ernst'in ölümünden sonra onlara ilk yaklaştığım ve onlardan yiyecek ve içecek almalarını istediğim bir zaman vardı.

'Bunu yaparsan annemiz ve babamız endişelenecek.'

Ama bunu söylediğimde Cabel bana baktı ve azarladı.

'Annen ve baban burada nerede? Ölmek istemiyorsan, bunu önümüzde bir daha söyleme!'

Kardeş!' Hayatımın en kötü günüydü. Erich'in çığlıkları, "ölüm" kelimesine ve Cabel'in etrafına bir şeyler fırlatıp tekmelerken yüksek sesine duyarlıydı.

Çığlıklarının sesleri karıştı ve beni bir kabusun hatırasıyla bıraktı.

Ve şimdi, beni rahatsız etmedilerse, o zaman benim için iyi bir şeydi.

Ya da belki, önceki hayatımıza göre birlikte geçirecek bir yıl daha fazla zamanımız olduğu için miydi?

[Bu yüzden mi bana eskisinden daha çok bağlılar?]

"Ne bakıyorsun? Gözlerini benden uzak tut."

Tanrım, ne saçmalık!

Benimle soğuk konuşan Erich'i görünce sözlerimi içimde tuttum.

Ama bu günlerde zor zamanlar geçirdim.

Dün gece, Erich'in tekrar yataktan kalkmasını izledim.

Odasına sağ salim döndüğünü gördükten sonra, geri dönerken birinci kattaki girişin önünde siyah bir gölge buldum.

Yakından baktığımda Eugene'di.

"Eu…."

Onu aramaya çalıştığımda konuşmayı bıraktım.

Eugene, ay ışığının çapraz olarak yüzünü kesiştiği yerde, sanki zamanı durmuş gibi duruyordu.