Chan küçüğünün ona dalmış olduğunun farkındaydı. Uğraşmaktan zarar gelmezdi, yüzüne yaklaştı küçüğünün, çenesine bir baskı bırakıp konuştu,
"Lavaboya gireceğim, tabii kalıp izlemek istersen-" Duyduklarıyla silkelendi Felix, aynı anda da bağırıp lafını kesti sevgilisinin.
"Ya Chan!" Koşa koşa odadan çıktı ve aşağı indi. Çok utanmıştı, gamzelinin bilerek yaptığından emindi. Elbet onun da sırası gelirdi.
Dün oldukça aşina olduğu mutfakta dolapları karıştırıp istediklerini bulduğunda pankek hamurunu çırpmaya başladı. Merdivenlerdeki ıslık sesiyle dikkatini önüne daha fazla verdi, görmezden gelecekti. Aynen öyle.
Chan ise merdivenleri tamamlamış mutfakta dolanan gün ışığının dibinde bitmişti. Hamuru çırpan sevgilisinin iki yanından kollarını tezgaha yaslamış, onu kıskacı altına almıştı. "Benim ne yapmamı istersin bebeğim?"
Küçük olan temas bağımlısı olacaktı, cidden, erkek arkadaşı ona bu özelliği kazandıracaktı, "Hiçbir şey yapmana gerek yok." dedi ve içinden devam etti, sadece bedenin bedenimi sarsın.
Sevgilisi aynı noktaya bir öpücük daha kondurduğunda telaşla arkasını döndü, şimdi burun burunaydılar. "Sonunda." diye mırıldandı gamzeli, çillisinin yüzünü gördüğünde.
Kaşlarını çattı Felix, "Rahat bıraksana beni." Hep böyle sarsana beni.
"Hayır, işim yok. Ben de seninle uğraşacağım."
Küçük olan gülümsememek için kendini tuttu, ancak başarılı olamadı. Elindeki çırpacağı sevgilisinin eline tutuşturdu, "Boşuna kas yapmadın değil mi? Burada kullanalım bari."
Chan çırpacağı alırken cevap verdi, "Başka yerlerde de kullanabiliriz." Ucu açık cevap karşısında küçük olan kızarırken kollarının arasından kaçtı. Rastgele dolapları açıp kapatıyor, ne aradığını bilmiyordu bile. En sonunda gözüne çarpan pankek tavasını alıp ocağa bıraktı.
Felix aklını kaybetmek üzereydi, Chan'ın ilk defa gördüğü bu davranışları hoşuna gidiyor ancak bir o kadar da utanıyordu. Kaçmak istemiyor ancak verecek cevap da bulamıyordu. Bunu diğerleriyle konuşmalıydı.
"Alayım mı artık?" Sordu karışımı gösterirken. Chan gülümseyip yan tarafa çekildi ve sevgilisini izlemeye başladı, "Böyle bakarsan yakarım ben bunları yalnız." dedi büyüğüne Felix.
Chan omuz silkti, "Tekrar yaparız ya da dışarıdan söyleriz önemli değil."
"Ah! Sen!" Felix diyecek bir şey bulamamıştı.
Chan gülerek sevgilisinin yanına geldi, "Bu kadar sevimli olduğum için ödüllendirilmeliyim bence."
Felix güldü ancak geri çevirmedi bu ufak isteği, sevgilisini boynundan kendine çekip dudaklarının arasına sızdı. Chan beklemediği hamleyle şaşırsa da dudaklarını aralayıp öpücüğü gerçek bir öpüşmeye çevirdi. Küçüğünün belinden tutup kendine bastırdığında Felix başını eğip öpüşmeyi derinleştirdi. Chan sevgilisini belinden tutup tezgaha oturttuğunda bacakları arasında kendine yer açtı. Elleri gencin hoodiesinin içinden çıplak beline kaydığında iki taraf da bu temasa tepkisiz kalamayıp inledi.
Felix bacaklarını Chan'in kalçasında bağlayıp daha da çektiğinde burnuna dolan yanık kokusuyla büyüden ayrılıp gerçeğe döndü. Chan'i ittirip bağırdı, "Pankekler!"
Tezgahtan atlayıp yere indi ve ocağa koştu ancak ilk grup pankekleri onlara çoktan elveda demişti bile. Başını iki yana salladı, yanında kıkırdayan sevgilisine söylendi.
"Ben kahvaltıyı hazırlayana kadar bana yaklaşma."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öncelikle selaam! Normalde bu bölümde Jeongbin çiftinin yanına restorana göndermeyi düşünüyordum Chanlix'i ancak sanki birazcık sabah keyfi görmenin bize daha iyi geleceğini fark ettim ve ben de öyle yaptım.. Diğer bölüm de restorandayız hep birlikte! Sizi seviyorum 💖💖
