Hyunjin kapıdaki genç çocuğu görmesiyle adımlarını hızlandırıp seslendi, "Çok beklettim mi?"
Seungmin sesle irkilip döndüğünde gördüğü yüzle rahatladı,"Yok, yeni inmiştim."
Birbirleriyle kısa bir süre bakışıp anlaşmış gibi durağa yürümeye başladılar. Atılan adımlarda birbirlerine senkronize olduklarını görünce gülümsedi Seungmin. Bu çok hoşuna gidiyordu.
"Kar ne zaman yağar sence?" Hyunjin'in sorusu aralarındaki sessizliğe son vermişti.
Seungmin bakışlarını gökyüzüne çıkarıp konuştu, "Çok zamanı kalmamış olsa gerek, soğuğu geldi bile."
"İlk karda kiminle olmak istersin?"
Seungmin gelen soruyla bakışlarını sarışın gence çevirdi, elbette bu olayın anlamını biliyordu. Hyunjin'in böyle şeyleri önemseyip dikkat ettiğini de. Omuzlarını silkip kaçak bir cevap verdi, "Sevdiklerimle sanırım. Sen?"
"Bu sorunun cevabının böyle olmayacağını biliyorsun değil mi? İlk kar bu, Tanrı aşkına!"
Seungmin elini saçlarından geçirirken konuştu, "Pek iyi değilim ha? O zaman sen cevapla." Durağın altına girip beklediklerinde kalabalık dolayısıyla ikisi de sessizleşti. Gelen araçla duraktan azalan insanları izlediler bir süre. Sessizlik Seungmin'in hoşuna gitmedi. Omzuyla sevdiği çocuğun omzunu dürttü. Ona dönen şaşkın bakışa kıkırdadı. Genç çocuğun güldüğü için kısılan gözlerine takıldı Hyunjin'in bakışları. Seungmin hareketlendi, kafasıyla aracı işaret ederken sordu, "Hadi buna binmiyor muyduk?" Hyunjin onaylayıp gencin arkasından bindi.
-
"Biraz daha dursaydık havasızlıktan ölebilirdim, kışın toplu taşıma gerçekten eziyet-"
"SEUNGMIN!" Seungmin bağırarak lafını kesen sarışına döndü hızla. Hyunjin gülerek elini havaya uzatıyordu,"Minnie, kar yağıyor." diye kıkırdadı, içinden devam etti ve yanımda sen varsın.
Seungmin de kafasını kaldırdı, toz parçacığı gibi uçuşan beyazlara baktı. Gülümseyerek sevdiği çocuğa döndü, "Yanında benim olmamı hayal etmiyordun belki ama çok güzel değil mi?"
Hyunjin kafasını iki yana salladı, tam olarak bunu hayal ediyordu, "Halimden memnunum."
"Anın tadını çıkarsak olmaz mı? Bir daha denk geleceğimiz belli mi buna?" Sokağın sonundaki dükkana baktı siyah saçlı, adımlarını yavaşlatmanın bir zararı olmazdı. Sarışının maskesinin ardından gülümsediğine yemin edebilirdi, bu onun da gülümsemesine sebep oldu.
Restoranın kapısına geldiklerinde iç çekti sarışın, "İçerisi niye bu kadar kalabalık?"
Güldü yanındaki, "İçeride 3 masa dolu sadece."
"Pandemi dönemi dışarıda yemek yemek çok mantıklı değil."
"Şikayet edeceksen gelmeseydin." Sarışın kapıyı açarken düşündü, o zaman seninle ilk karı görme ihtimalim olmayacaktı, burada olduğum için mutluyum.
İçerideki sıcak hava dışarıdan gelen gençlerin vücutlarını titretti, yürürken soğuğu fark etmeyecek kadar heyecanlılardı. Geldiklerini gören genç ikisine el salladı. "Hoş geldiniz." Eliyle ilerideki boş köşeyi gösterdi, "Siz geçin, ben de gelirim birazdan."
Kafalarıyla onaylayan ikili masaya oturduklarında sarışın sordu, "Mandu mu yesek? Gimbap da alalım, eminim tazedir." Seungmin maskesini çıkarırken onayladı onu. Yanlarına ulaşan Jeongin'e söylediklerinde gülerek onaylamış ve kendisi de dahil olmak üzere üç servis açmasını istemişti abisinden.
"Sen Seungmin'i niye çağırmıştın?" diye sordu sarışın gimbapa uzanırken.
"Canım sıkıldı, ancak burada olacağıma söz vermiştim anneme. O da bana eşlik etsin istemiştim. İşiniz mi vardı?"
Jeongin gözlerini Seungmin'e çevirdi, cevap yine Hyunjin'den geldi, "Bu kadar yani?" Jeongin bir şeyleri anlamıştı ancak üzerine gidip gitmemek konusunda emin değildi, Seungmin'den işaret almadığı sürece de yapmayacak kadar değer veriyordu ikisine de. Bu küçük görünen şeyler ileride çığa dönüşüp ikisini de kırabilirdi.
Gerçekten de sadece vakit geçirmek için çağırmış olmalı, diye düşündü sarışın olan iki tarafın da kafasıyla onayladığını görünce. Bu içini rahatlatmıştı. Önündeki yemekle yanaklarını dolduran gence bakıp gülümsedi. Hala yanındayken geç kalmayacaktı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Softluktan ölen Hyunmin ve yeni bölümü hazırlamaya giden ben ✊🏼
