videocall | chanlix

40

Oasis - Wonderwall medyadaki şarkımız, kendisini sevelim 🤭

🦋

Genç, kendinden büyük arkadaşına seslendi ayakkabılarını giyerken, "Bekleyecek misin dönmemi gerçekten?"

Minho ilgilendiği bilgisayardan kafasını kaldırdı çocuğu göremeyecek olmasına rağmen. "Evet, hızlı dönmeye çalışma, bak keyfine."

Bu gece olabilecek herhangi bir ters durumda kardeşi gibi gördüğü gencin yanında olmak istiyordu Minho. Kapı sesini duyduğunda çıktığına emin oldu çocuğun, mutfağa kendine kahve demlemeye girdi.

Genç çocuk çıktığı binanın önünde beklemeye başladı, erken indiğini biliyordu. Ancak içeride turlamaktansa bu daha cazip gelmişti.

Birkaç dakika geçmemişti ki sokağın başından gelen siyah araç ile derin bir nefes aldı, gelmişti. Araba önünde durduğunda ön koltuğun dolu olması Felix'i şaşırttı. Ancak açılan kapı ve inen kişiyle gözleri yuvasından fırlayacak gibi hissediyordu. Jisung gülerek ona doğru yaklaşıyordu.

"Selam Felix." dedi elini uzatan genç.

"Ah- Selam Jisung." dedi Felix havadaki eli kavrarken şaşkınca.

Jisung Felix'in arkasındaki binaya göz gezdirdi, Minho burada olduğunu söylemişti ve o da işi yokken yanına gelmek istemişti. Aynı zamanda sürekli evden tek çıkmaları da dikkat çekmeye başlamıştı, birbirlerini paravan olarak kullanmışlardı lideriyle.

"Minho sende diye duyum aldım ama." dedi Jisung karşısındaki şaşkın gence.

Felix hızla kafasını salladı, "Asansöre bindiğinde 4. kata basarsın, daire 17."

Jisung kocaman gülümsedi, "Teşekkürler Felix." Adımlarken durdu ve yaşıtı gence döndü, "İyi eğlenceler bu arada."

Felix kapıdan içeri giren çocuğun şokunu atlattığı gibi kendini arabaya attı, "Hey."

Chan arabaya binen gencin şaşkınlığına güldü, "İyisin değil mi? Şaşırtıcı olmuş olmalı."

Felix kafasını salladı, "Hem de nasıl."

"Tam çıkarken geleceğini ve Minho'ya sürpriz yapacağını söyledi. Onu bekledim biraz, geç kalmadım değil mi?"

Felix ellerini sarı saçlarından geçirirken cevapladı, "Yok, zamanlama gayet güzel."

Chan kontağı çevirirken gülümsedi, "Gidelim o zaman."

Felix üstündekilere bakarken gidecekleri yerde abes durmayacağını biliyordu, çünkü yanındaki adam asla lüksü seven ya da aşırı yerlerde takılan biri değildi.

-

Kapısından girdikleri restoran resmen kendi doğasını barındırıyordu içinde, ahşap ağırlıklı tavan Felix'in hoşuna gitmişti. Chan bir adım öne geçerek yol gösterdiğinde merdivenlere yöneldiler birlikte. Merdivenleri çıkarken konuştu Chan,"Üst katlar kişiye özel rezerveymiş, daha rahat olacağımızı düşündüm ben de."

Felix onu kafasıyla onayladı, "İyi olmuş."

İki kat yukarı çıktıklarında alt katları görebilecekleri gibi kenara oturdular, Felix gözlerini çevrede gezdirirken Chan onu izliyordu. Parlayan gözlerle büyük olana döndü genç, izlendiğini fark ettiğinde kızardı ancak yine de konuştu, "Gerçekten çok güzelmiş. Daha önce hiç duymamıştım burayı."

Chan gözlerini çocuktan ayırmadı, "Evet, ben de ilk defa geliyorum."

"Garsonu çağıralım mı?" Sordu küçük olan, masanın üstündeki butona hareketlendiler aynı anda. Butonun yakınında kalan eller aynı anda geri çekti kendini, "Oh, sen bas o zaman."