Son Büyücü

Acımasız

Tüm halk toplanmıştı. Derin bir nefes aldım ve konuşmama başladım.

"Bildiğiniz üzere bugün zorlu bir savaştan çıktık. Kayıplarımız oldu! Acılarımız çok yeni. Sizin kaybınız ise kralınızın kaybı. Bazılarınızın gördüğü gibi onu kendi ellerimle öldürdüm. Bundan hiçbir zaman pişman olmayacağım. Artık ülkelerimiz birleşmiş durumda. Hepiniz yaptığınız işlere, günlük hayatınıza devam edin. Hayatınızda tek değişen daha adaletli bir yönetimi olan ülkenin vatandaşları olacak olmanız." dedim.

Pek bir itiraz gelmezken aralarından biri "Acımasız bir kraliçe olduğunuz söylenmiyor." dedi.

"Şu son günlerde olan olaylardan öyle bir imaj oluştuysa ve içinizde öyle bir korku varsa yersiz olduğuna söz verebilirim. Herkese hak ettiği gibi davranıyorum." dedim.

Genç bir kız "Farklı yaratıkların ilişkisine izin verdiğiniz doğru mu?" diye sordu. Sanırım cadıydı.

"Evet, doğru." dedim.

Yanındaki vampire gülümsemesiyle bende gülümsedim. Sanırım gençlerin aşkının önünü açmıştım.

"Bir şikayeti ya da başka bir isteği olanlar istediği zaman huzuruma gelebilir. Sizlere kapım her zaman açıktır." dedim.

"Savaşta evleri zarar gören birçok kişi var." dedi birisi.

"Hazineden hepinize zararlarınıza göre altın verilecek. Hiç merak etmeyin. Evleri zarar görenler ise eski kralınızın sarayındaki boş odalarda kalacak." dedim.

Herkesin beni sevdiğini görmem ile gülümsedim. İlk günler ne kadar zorlu geçse de başarmıştım sanırım.

Bir kurt adam "Bekar bir kraliçe olmak zor olmuyor mu?" diye sordu.

Hazer araya girerek "Yakında bekar olmayacağı için buna takılmanızın lüzumu yok." dedi.

Hazer'e bakıp tebessüm ettim. Kıskanmıştı.

"O zaman müsaadenizle bazı halletmem gereken işlerim var." dedim.

"Düğün hazırlıkları önemli tabii." diye mırıldanan Hazer'e tek kaşımı kaldırıp baktım.

Bana gülümsemesi ile elini tuttum. Bu hareketim ile elimi dudağına götürüp öptü.

"Cellattan haber geldi. İdam gerçekleşmiş." dedi.

"İyi. Artık onları düşünmeme gerek yok." dedim. Ne olursa olsun benim ailemdiler ve bu canımı çok yakıyordu.