Son Büyücü

Şirin

"Siz ikiniz nereye gidiyorsunuz?" diye soran Akay ile Hazer "Öyle çevrede biraz dolanacağız." dedi. 

Akay, Hazer'in tuttuğu bileğime bakarak "Bu şekilde mi?" diye sordu.

"Nasıl bir şekil? Bende anlamadım aslında. Bu arada biz neden dışarı çıkıyorduk? Unuttum bile. Bu arada lan biz arkadaşmışız. Neden söylemiyorsun? Kalbim böyle kırıldı. Bu arada ne zamandan beri arkadaşız? Nasıl merak ettim şimdi? Tabii prenseslikte benim için zor. Bir anda prenses olduğunu öğreniyorsun. Ee cadı öğrencilerin nasıl? Şu süpürge ile sorun yaşayan işini halletti mi? Bence de halletmiştir. Neyse bende demek istiyorum ki görüşürüz." dedim ve Hazer'in elinden tutarak hızlıca oradan uzaklaştım. 

"Lan! Bu bildiğimiz kafa karıştırıp kaçmak! Alyeska! Hazer!" diye bağıran Akay'ı duymazlıktan geldim. 

Okuldan çıktığımızda Hazer dayanamayıp kahkaha atmaya başladı. Onun gülmesine eşlik ettim. Bence Akay'ı çok güzel atlatmıştım. 

"Senin bu gevezeliğini ve bunu kullanarak kaçmalarını çok özlemişim." deyince "Ne demiş atalarımız insan yüz yaşında neyse iki yüz yetmiş yaşında da odur." dedim. 

Bir yandan yürürken "Öyle bir söz hatırlamıyorum." dedi. 

"Bende gelecekte bir ata olacağım. Yani ilerisi için bu söz geçerli." dedim. 

"Demek öyle." deyince gülerek yere baktım. 

Hazer'in elini hala tuttuğumu fark edince çekmek istedim ama çekemeyeceğim kadar sıkı tuttuğundan ellerimizi ayıramadım. 

"Hazer elimi alsam mı acaba?" dedim. 

Sıkı tuttuğunu fark edince elini hızla çekti ve "Pardon, ben fark etmemişim." dedi. 

"Sorun değil." dedim.

Yürüye yürüye ormana geldiğimizi fark edince "Hadi artık güçlerini göster." dedim. 

Elini kaldırdı ve hiç zorluk çekmeden yandaki odunlara değmeden havaya kaldırdı. 

"Bu beni etkilemez." dedim. 

"O zaman şöyle yapalım." dedi ve bir anda küçük bir yarasaya dönüşünce "Oha çok garip. Bu hoşuma gitti." dedim.

"O zaman bir gösteriye hazır mısın?" diye sorunca "Yarasayken seni ciddiye alamıyorum." dedim. 

Kaşlarını çatınca "Yarasayken korkutucu değil şirin oluyorsun." dedim.