Son Büyücü

Mahkumsun

Alarmın çalması ile yatakta doğruldum. Gece boyunca uyuyamamıştım.

"Günaydın prensesim." diyen Selim ile "Günaydın." dedim ve yataktan kalktım.

"Saat kaç?" diye sordu.

"Sekiz buçuk. Hadi hazırlan. İdamı izlemeye gidiyoruz." dedim.

"Tamam prensesim." dedi ve yataktan kalktı.

"Birde neden tacımı daha getirmedin?" diye sordum.

"Görevlendirdiğim adamlar daha bulamamış ama yakın zamanda getireceklerine eminim." dedi.

"Tamam. Daha hızlı olsunlar." dedim ve kraliçeye uygun bir etek ve gömlek alıp banyoya geçtim.

Üstümü değiştirdikten sonra banyodan çıktım ve Selim'e baktım. O da hazırlanmıştı.

"Gidelim." dedim.

"Gitmek zorunda değiliz. O adamı sevdiğini biliyorum." dedi.

"Gitmek istiyorum." dedim ve Selim'i beklemeden odadan çıktım.

Koridorda yürürken beni gören herkes önümde ediliyordu.

Omuzlarım dik bir şekilde idam alanına geldim. Hazer'in boynuna çoktan halat geçirilmişti.

"Son bir sözün var mı?" diye sordum.

"Sen bu kadere mahkumsun. Mutlu olamayacaksın." dedi.

Görevli, Hazer'in üstünde durduğu tabureyi tekmeledi. Kısa bir süre sonra boğazında oluşan baskıdan ölürken gözümden yaş geldi.

Elis Akay'a sarılıp ağlarken ben sarılmak için Selim'in kollarına gidemedim. Ona ait değildim. Ait olduğumu hissettiğim tek kolların sahibini öldürmüştüm.

"Cesedini gerektiği gibi gömün. Ben düğün hazırlıklarım için gideceğim." dedim ve hızla saraya gittim.

Gözümden yaşlar hızla akarken bulutlar bana eşlik ediyordu.

O artık yoktu. Ölmüştü. Buna alışmam lazım.

"Kraliçem sizin için birkaç düğün elbisesi seçtik. Gelip birini seçmeniz gerekiyor." diyerek gelen kadına baktım.

"Gidelim bakalım. Siyah bir gelinlik istediğimi söylemiştim. Umarım unutmadınız." dedim.

"Yok kraliçem, unutmadık. Siyah ve her türden gelinliği sizin için hazırladık." dedi kadın.

"Tamam. Bakalım." dedim.

Beraber bir salona girdiğimizde gelinliklerin plastik mankenlere giydirildiğini gördüm.

Hepsi kaderim kadar karaydı. Hazer doğru söylemişti. Asla mutlu olamayacağım.