Labyrinth 03

113 31 14
                                    

'People who mostly pretend that they're happy are really sad. People with cheerful vibes have a painful past, but people who can fake their tears can stab you at your back.'

-inkofdawn

Madeline's POV

Nagising akong may tali ang braso at nakasandal sa salamin habang nakaupo sa malamig na semento. Medyo wala pa ako sa wisyo pero iginala ko na ang paningin sa kwartong ito na punong-puno ng salamin. Mirrors? Kahit saan ako tumingin ay repleksyon ko lang ang nakikita ko. Doon ay unti-unti na akong natakot lalo na sa sitwasyon ko ngayon. Where's the bitch who put my gorgeous butt here?! These are all creepy! The set-up, and wait! My clothes is a shining sleeveless black short dress--- ahh! Is this some kind of prank my drama club pulled off? Tsk, oh well... I must be pretty before the show starts!

"Oh.. how I really love being the center of attention," bagay lang naman talaga 'yon para sa akin dahil maganda ako.

I look at the mirror and it shows my gorgeous reflection. Hmm, my long black wavy hair is fine as always, my posture is pretty awkward but yeah kaya ko namang dalhin 'yon, and of course my face is pretty alluring as always! All done! Hmm, now where's the bitch*s?

"Oh come on! Get your ass out of here right now. Show yourself b*tch!" My voice echoed in the whole room. I expected someone ugly creature to just enter here and say some corny dialogues but no one even came in! What the heck? No fun, huh.

"Okay, cut the drama it's not fun anymore!" Asar na napairap ako. I wait for another minute but no sign of any ugly creature here. Ako lang ang dyosang narito, hmp! Anyway, the feeling's really weird. Kinikilabutan na ako at napapapikit na rin dahil sa nakasisilaw na liwanag ng lights sa gilid ng mga salamin.

"Fine! I don't want this prank anymore, get out! You're pissing my gorgeous butt!" Again my voice just echoes but right now the lights at every corner of mirrors are creeping me out! Namamatay at bubukas, paulit-ulit! Kinilabutan na talaga ako at nagsimula ng mag-isip ng kung ano-ano. Kailangan ko na yatang humingi ng tulong.

"Hey! S-someone there?! F*ckin' help my ass out here!" Manginig-nginig pa ang boses ko. And like before no one answered. I looked down at my wrists kung saan tinali ng kung sino mang hangal ang makinis at maputi kong mga braso. I try to get off of it, wriggle my wrists but still, nothing worked! Namula lang ang braso ko. Heck, this is really not funny. I swear sasabunutan ko kung sino man ang nagplanong ganituhin ako--- losers!

"H-hey, someone.. please help me here," naluluha na talaga ko. Heck, I think this is not my drama club anymore! They won't do something horrible like this! Ang tagal ko ng naghihintay sa kung anong mangyayari pero wala, nganga!

"Please h-help me!" Sigaw ko uli. Di bale nang mapaos ako basta makalayas lang sa creepy place na 'to!

"Madeline?"

I stopped from my tracks. Did I really hear someone just say my name?!

"Someone there?! Please, please help me get out here!" Sigaw kong uli. Gosh! Nakakawala na talaga ng poise 'to ha!

"Madeline?! Is that really you? This is Lay! Where are you?!" Lay?! Oh my gosh! I felt the relief and begin to compose myself. I mentally fanned myself.

"Lay, I don't know where I am. B-but I'm really scared," napatingin ako sa paligid na puro ako lang ang nakikita ko. Just like how I wanted things to be.

"Hang on there, I will get you," Sabi nito. Hindi ko man alam kung nasaan siya ay napatango ako kahit hindi niya pa ako nakikita. I just felt the reassurance dahil nand'yan siya. Suddenly, I heard a loud sound in some part of the mirrors. Para itong tinitibag? Umusog pa ako at yumuko. I feel so alone and I hate it.

Please get me out of here Lay. I silently prayed.

Shockingly one of the mirror started to break. Patuloy ang malakas na tunog ng pagtibag habang ako ay nag-aabang ng saklolo. I watched the mirrors carefully hanggang sa tuluyan itong matibag. Bumungad sa akin si Lay na basang-basa na ng pawis. Nag-aapoy ang mga mata nito at mabibigat ag paghinga. Napangiti na lang ako ng makita s'ya. Agad akong tumayo at tumakbo papunta sa kan'ya. I am welcomed by his hug as I also inhaled his manly strong scent. Naramdaman ko rin ang mga braso nito sa katawan ko.

"Are you alright? Are you hurt?" Concern ang mga mata nito at ang kaninang galit na galit na mata ay wala na. Lumayo pa siya at ni-check ang kabuuan ko. Huminto ang mga mata nito sa braso ko na namumula.

"Who dared to hurt you?!" Nag-igting ang panga nito at nagdilim ang mga mata.

"Shh.. Lay it's fine and calm down, okay?" Mabilis siyang magalit at mabuti na lang ay kaya ko siyang pakalmahin. Everyone who knows him is really afraid to mess with him. He can do anything you could think is worse.

"Listen, we need to get out here first. Hmm?" Dahan-dahan na siyang huminga habang nakatingin sa mga mata ko. I even smiled at him genuinely just to reassure him. Hinawakan niya muna ang mga braso ko at kinalag ang tali dito. Namumula man ay hinayaan ko na muna 'yon at matapos niyang tanggalin ang tali ay hinila ko na s'ya palabas.

Sa paglabas namin ay bumungad sa'min ang tatlong mahabang hallway. What? So, saan kami pupunta ngayon?

"Lay, saan ka nanggaling?" Nagtatakang tanong ko dito.

"D'yan sa may gitna," Sabi nito. 

"So, you're saying you've just wake up by some random room too?" Naninigurado kong tanong. The heck! Anong trip ng naglagay samin dito?! Bahay-bahayan?!

"Yeah," napailing na lang ako. This all damn thing is nuts.

"Saan tayo ngayon?" Tanong nya.

"Let's try the right side?" Suggestion ko lang naman. Gusto ko na lang talaga na makaalis sa pesteng lugar na 'to at mag beauty rest! Agad naman kaming naglakad. Sa hinaba-haba ng hallway ay narating din namin ang dulo at may pakanan pa uli--- again?! Ilang beses na ang pagkanan namin at napapansin ko kanina pa ang maraming hallway. Kaunti na lang ay iisipin kong nasa isang maze kami. Tsk!

"Last na 'to ha! Nakaka-huggurd na!" Nanggagalaiti ko na sinabi. Narinig ko naman ang bahagyang pagtawa ni Lay, hmp! I rolled my eyes and crossed my arms. Pasalamat ka mahal kita. Habang tinatahak ang daan ay bigla na lang may lalaking bumagsak galing kisame! Nahigit ko naman ang hininga at napahawak sa dibdib. Buti na lang ay hindi pa kami nakakaabot sa parteng iyon, kung 'di ay nahulugan na kami! But hindi lang pala kami ang tao rito? Nagkatinginan kami ni Lay at nagpasiyahang lapitan yung lalaking nahulog sa kisame. Bumangon din naman siya at pinagpagan ang pwetan. Tumingala ito sa kisameng pinanggagalingan at itinaas ang dalawang kamay.

"Baba na Abigail! Sasaluhin na lang kita!" His voice is so familiar! And Abigail? Is it..

"Archer!" Sigaw naman ni Lay. Saktong pagsalo nito sa isang babae na siyang nagkumpirma sa hinala ko--- sila nga iyon!

"Uy kayo pala 'yan!" Sigaw ni Archer. Pfft, siraulo talaga. Napansin ko na basang-basa pa silang dalawa, eww. Don't tell me nag-swimming sila?! I chuckled and shake my head while watching them.

"Nandito din kayo?!" Ani Abigail. Hmm.. so we're really not alone, and we're with our friends! So, what are we really doing here?

The best question is..


Why are we here?



____


Labyrinth's MysteryWhere stories live. Discover now