"Haklısın. Bu şehir labirent gibi karmaşık ve çıkmaz sokaklarla dolu. Ama ben sende kayboldum Gece. Paramparça ruhunda... Göğüs kafesinin içinde yaralı bir kuş gibi çırpınan kalbinde..."
Gece...
Adı gibi renkleri soğuran kara gözlerin sahibi. Onarıl...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Yağmur suyu ince geceliğimin eteklerinden damlıyordu. Islak giysi tenimi ikinci bir deri gibi sarmıştı. Üşüdüğümü hissedemeyecek kadar üşüyordum. Soğuktan moraran ellerim uyuşuyordu.
Titrek bir nefes verdim. Saatlerdir koşturduğum sokaklardan biri sonunda denize çıkmıştı. O müthiş koku. Deniz kokusuyla taze toprak kokusu sevişiyordu resmen. Bu sefer genzimi yakacak kadar derin bir nefes aldım. Berelenmiş ayaklarımda yağmur suyuyla kaplı zeminde şıp şıp adımlar atıp sahil şeridini aştım. İri kayalıkların üzerinde bir hokkabaz gibi pür dikkat ilerledim ve nihayet hırçın dalgaların dövdüğü ıslak kumlarla buluştum.
Bir süre öylece denizi izledim. Öfkeli yağmur bulutlarının gürültüsü dalga seslerine eşlik etti. Engin deniz sarmaladı kendisine sığınan yaralı kuşu.
Düşmekten çeşitli yerlerinde yara ve çizikler oluşan bacaklarım güçten kesildiğinde kendimi kumlara bıraktım.
Dizlerimi göğsüme çekip başımı dizlerimi yasladım.
Dakikalarca denizi seyrettim. O dakikalar birleşse kaç saate mâl olurdu kim bilir?
Denizin sakinleştirici etkisini üzerimden gittiğinde artık bazı şeyleri idrak etmeye başlamıştım. Merih benim yüzümden kendini tehlikeye atıyordu. Pis insanlarla muhatap oluyordu. Ölüme meydan okuyordu.
Silik bir damla göz yaşı yağmur damlalarının arasında kayboldu.
Benim için kendinden vazgeçiyordu ve ben bu fedakarlık karşısında ezildikçe eziliyordum. Bir toz zerresine dönüşüp tüm anlamımı yitiriyordum.
Bu kadarına gerek yoktu. Benim için değmezdi. Bir enkaz için değmezdi.
Denize baktım. Merih'i öfkeli bakışları gibi bulanıklaşmıştı. O an bir fikir filizlendi zihnimde.
Ayağa kalktım. Ufak tefek taşların karıştığı toprakta yürüdüm. Yürüdükçe dalgaların arasında kayboluyordu ayaklarım. Su buz gibiydi. Tabi hava şartlarının yanında bunun esamesi bile okunmazdı.
Ağır ama kararlı adımlarla dalgalara karşı yürüdüm. Yaralı küçük kuş ne kadar yüzebilirdi acaba?
Güle güle Merih.
Bana şu kısacık zamanda yaşattığın her şey için teşekkürler.
