"Haklısın. Bu şehir labirent gibi karmaşık ve çıkmaz sokaklarla dolu. Ama ben sende kayboldum Gece. Paramparça ruhunda... Göğüs kafesinin içinde yaralı bir kuş gibi çırpınan kalbinde..."
Gece...
Adı gibi renkleri soğuran kara gözlerin sahibi. Onarıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜME BAŞLAMADAN ÖNCE BU KISA BİLGİLENDİRMEYİ OKUYUN LÜTFEN!!!!
Kurguda küçük bir değişiklik oldu. Ömer Başol'un ölümünü bir suikast olarak değiştiriyorum. Merih'in bunda direkt etkisi olmayacak. Olsaydı eğer Merih suçlu olarak ceza almalıydı. Ve ben de bunu istemiyorum. Merih'in bir suç işledikten sonra elini kolunu sallayarak gezmesi de mantıklı olmazdı. Adalet bir noktada tecelli etmeli bu yüzden onu yok sayamazdım. Kısacası Ömer'in ölümü kaza süsü verilmiş bir cinayet ve Merih'in buradaki rolü Ömer'in düşmanlarıyla iş birliği yapmak.
Bilgilendirme bu kadardı. Keyifli okumalar... :)
Merih'ten Devam...
"Havaalanı kavşağına yakın ücra bir yerde bırakacağım sizi," dedi Oğuz. "Arabayı sokağın içine sokarsak dikkat çekeriz. Sait yeri biliyor. Sizi arka bahçeden geçirip binaya sokacak. Ragıp'la buluştuktan sonra ben de size katılacağım."
Kurtköy sapağından döndüğümüz anda karşı şeritteki trafik polislerini gördüğümde gergince hareket ettim. Kontrol noktasında üç tane otobüsü durdurmuşlardı. Gerginliğimi fark eden Oğuz konuştu.
"Sakin ol. Yolcu otobüslerini kontrol ediyor sadece. Bizlik bir sıkıntı yok."
Dediği gibi oldu.
Trafik polislerini sıkıntısızca geçip ara bir yolda durduk. Bulunduğumuz noktada birkaç eski fabrika ve aralara seyrekçe serpiştirilmiş müstakil evler vardı. Civardaki hane sahiplerini rahatsız etmemek için fabrikaların arkasından dolaşıp boş bir arazide ilerledik. Karanlıkta fenerler vasıtasıyla yolumuzu görebiliyorduk. Kalacağımız evin arka bahçesine girdiğimizde bahçedeki bir köpek havladı. Onu takiben çevredeki birkaç köpek de havladı. Köpekler bölgelerindeki yabancıları sezişlerdi ve biraz daha havlamaya devam ederlerse bütün mahalle ayağa kalkacaktı.
Yakınlardaki bir evin ışıkları yandı.
"Hemen içeri girmeliyiz," dedi Sait nefes nefese. "Bu şekilde görülürsek başımız belaya girer."
Onu onaylayıp hızla evin sundurmasının altına girdik. Sait saksının altından çıkardığı anahtarla kapıyı açtı. Sonja'yı içeri girmesi için ittiğimde direnip çırpınmaya başladı. Aklı sıra planımızı baltalayacaktı pis sürtük.
"Şimdi içeri girmezsen kapıya beyninin haritasını çıkarım. Silahın ucunda susturucu olduğu için kimse işitmez bile. Öyle bir yaparım ki bunu çığlık atmak için fırsatın bile olmaz." Korkudan titrediğini hissedebiliyorum. Güzel. Burada patronun kim olduğunu bilmeliydi.
