"Haklısın. Bu şehir labirent gibi karmaşık ve çıkmaz sokaklarla dolu. Ama ben sende kayboldum Gece. Paramparça ruhunda... Göğüs kafesinin içinde yaralı bir kuş gibi çırpınan kalbinde..."
Gece...
Adı gibi renkleri soğuran kara gözlerin sahibi. Onarıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Evet ya nasıl?" diye karşılık verdi Merih alaycı bir tavırla. "Sen Halime Hanımı ilaçla uyutup gizli gizli eczaneye gittiğinde olmuş olabilir mesela? Hiç utanmadın mı yaşlı bir kadına böyle bir şey yapmaya? Ya ilacın dozunu ayarlayamasaydın da ona bir zarar gelseydi. Hatta sokakta yakalasaydı o adamlar seni de kuytu bir köşede sıkıştırıp öldürselerdi seni? Nasıl bu kadar düşüncesiz olabiliyorsun Esved?"
Kanım çekildi. Benim eczaneye gittiğimi biliyordu. "Ne zaman öğrendin?"
"En başından beri biliyorum. Aslında bu konuyu sen daha iyi hissettiğinde konuşmayı planlıyordum ama madem konu açıldı dökelim eteğimizdeki taşları," dedi donuk bir sesle. Makyaj masasının pufunu yatağın kenarına çekip oturdu. Aramızdaki mesafe iyice açılmıştı. Cebinden çıkardığı sigara paketinden bir dal sigara yaktıktan sonra küllük olarak kullanacak bir şey aradı. Masanın üzerindeki cam mumluk ideal görünmüş olmalıydı ki onu kendine doğru çekti. "Eczaneden ne aldığını da biliyorum. Sen siteden çıkmadan bana haberin geldi. Nereye gidebileceğini merak edip seni koruması için görevlendirdiğim adamlardan birine seni takip ettirdim. Bana eczaneye gittiğini söyledi. Hadi dedim kızsal bir ihtiyacı var belki Halime Hanımdan istemeye çekinmiştir. Bir defalık görmezden geleyim. Fakat birkaç saat sonra Halime Hanımdan başka bir telefon aldım. Bana olanları anlattı. Nasıl canım sıkıldı bilemezsin. Kadın hiç olmayacak yere yorgun hissedip uykuya çekilmiş o gün. Hem de sabahın köründe. Uyandığında da kıyametler kopmuş. İlacı neyin içine koydun da kadını uyuttun bilmiyorum ama Allah'ın işi ya etkisini düşürmüş de kırılma sesleriyle uyanmış. Kırık aynayı anlatınca işimi bırakıp havaalanına nasıl gittiğimi bilemedim. Doğruca İzmir'e gelip bulduğum bir arabayla trafik kurallarının canına okuyup buraya kadar geldim. Benim ne yaşadığımı anlatabiliyor musun Esved. Öldüm öldüm dirildim sana ulaşana kadar. Sonra yaşadıklarım ise zaten kıyamet azabından farksız. Az daha kan kaybından ölüyormuşsun. Halime Hanıma da kızamıyorum seni ihmal etti diye. Yaptığın şeylerden ötürü aptal olmuş kadın o hengâmede beni araması bile büyük başarı. Yani anlayabiliyorsun değil mi? Belki de seni o şekilde fark ettiler ve günlerdir seni yakalamak için ideal anı kolluyor o şerefsizler."
Diyecek onlarca sözüm olsa da konudan sapmamaya çalıştım. Merih kendi çapında haklıydı ama benim hislerimi anlayamazdı. Testi yapıp da sonucu öğrenene kadar ömrümden ömür gitmişti.
"Yine de buraya kadar gelebilmiş olmalarının bir açıklaması olmalı. Adamlar ne zamandır burada bilmiyoruz. Bizi mi takip ettiler yoksa başka bir yoldan mı yerimizi öğrendiler? Bence şu anda bunları tartışmamız gerekiyor. Bizi takip etseler daha çabuk bulmazlar mıydı? Haftalar sonra birden dan diye?"
