Marrying Mr. Stupid

Chapter 20 -Why?

Margo's POV

Those sadness in his eyes na para akong tinutulos non.

"We should-" Hindi na natuloy ang sasabihin nito nang pabalibag na bumukas ang pintuan sa rooftop.

Napalingon naman kaming dalawa roon.

"Kurt!" Huminga ang lalaki ng malalim habang nakatingin sa aming dalawa.

"Seriously Estefan?" iritasyon ang rumehistro sa mukha ni Kurt na nakabaling sa mukha ng lalaki. "What are you doing here?"

"Oh did I interrupt something?" Agad naman itong napakamaot sa kaniyang ulo. "Ok I apologize."

Hindi ko nga alam pero parang nagpapasalamat pa ako sa pagdating nito. If he didn't come then maybe I'm crying my heart out now.

"We badly need you in the office. Sumama ka muna sa akin."

Napatingin sa akin si Kurt sabay buntunghininga nang malalim.

"Fine. Mauna ka na." Tumango naman yung lalaki sabay tingin sa akin at ngumiti. Umalis din siya pagkatapos. "I'll talk to you again. Hintayin mo pagkauwian."

Hindi naman ako kumibo na senyales upang mauna na siyang umalis. I was left there skeptical with the situation.

Hindi na ako aasa pa.

Nag-uwian na at balak ko ay umuwi ng mag-isa. Papunta na dapat ako sa school gate ng may marinig akong ingay doon sa garden.

"Shit! Shit!" sigaw nito. Marami atang tae doon? Lumapit ako at tuluyang naging pamilyar sa akin ang boses nito.

"Chad?" bigla siyang napatayo.

May hawak siyang bote ng alak, at paano siya nakapagpasok ng alak sa loob? I scanned his face only to see how miserable he is now. Ang laki na ng eyebags niya. He also grow mustache that doesn't affect him being the handsome Chad I've known. Pero ibang-iba siya ngayon.

Bigla akong naguilty dahil hindi ko na siya masyadong naiisip. Siya dapat yung taong pinagtutuunan ko ng pansin. Siya yung unang nagpatibok sa puso ko pero ngayon wala na akong makapa ni isa sa mga naramdaman ko para sa kaniya. But he is still special to me, but only as a friend.

"M-margo," Ngumiti ito at ang ikinagulat ko ay ang bigla niyang pagyakap sa akin. I instantly smelled the hard smell of liquor.

"Chad, anong problema?" hindi ito sumagot at nanatili siyang nakayakap sa akin. Nagtaas baba rin ang balikat nito.

He is obviously crying. Minsan lang ako nakakita o nakapansin ng lalaking umiiyak. I'm having the soft heart with this sutuation. Parang gusto ko na lang siyang yakapin hanggang sa huminahon na siya.

"I miss you Margo. I miss you." The sincerity of his voice made me feel a lot guiltier. If this was happened before I met Kurt, then probably I will fall in love with Chad all over again.

I didn't mind him hugging me for a fact that he's still my friend.

Hindi ko na binilang kung ilang minuto na siyang nakayakap natapos lang ang lahat ng may pumalakpak mula sa aming likuran.

Hindi ko alam kung anong tamang maging reaksyon. Agad kaming naghiwalay sa pagkakayap ni Chad.

"Nice." Seryoso nitong tugon. Nakasuksok ang dalawa nitong kamay sa bulsa ngunit halata ang ukit ng ugat mula sa kaniyang braso.

"I don't have to explain anything to you, do I?" Agad naman itong nagtiimbagang at nag-iwas ng tingin. I don't know how I managed to say those words to him.