SA ISANG maliit na kubo sa tabi ng bukid kung saan kumukuha ng gulay sila Vina niya ako dinala.
Wala kaming ilaw dito which is wala naman talagang ilaw sa bandang gawi nila Vina. Tanging gasera lang ang nagsisilbing ilaw namin sa gabi. Kaya wala din kaming komunikasyon sa labas ng nayon.
Kaya naman pala hindi na matawagan ang cellphone ni Vina.
"Love"tawag ko kay Vina.
Nakatingala siya ngayon, tinititigan niya ang maliwanag buwan na siyang nagsisilbing liwanag namin.
"Hmmm"
Nilapitan ko siya at niyakap mula sa likod. Isinandal niya ang likod niya sakin.
"I'm sorry"simula ko.
Tama bang magsorry ako, hindi ko kasi alam kung ano ang sasabihin ko. Ang hirap kasing magsimula ng pag-uusapan.
"Naiinis ako sayo alam mo ba iyon"ani naman ni Vina.
Mas niyakap ko ng mahigpit.
"Ang dami mong pwedeng kalimutan bakit kami pa ng mga anak mo. Naiinis pa ako ang papangit ng mga babae mo. Hindi lang ako nag-aayos pero di hamak na mas maganda ako sa kanila"sabi pa nito.
Gusto kong matawa pero pinigilan ko lang. Seryoso kasi ang usapan. Pero masasabi ko namiss ko talagang makasama si Vina ng ganito.
"But kidding aside. Masaya ako at nandito ka na sa tabi ko ngayon. Bumalik kana"
Sa boses niya ramdam ko ang pagpipigil niya ng iyak. Kaya naman hinarap ko siya sa akin at pinakatitigan ang kanyang mukha.
"Again I'm sorry for what I've done. Sinadya ko iyon. Kahit pa hindi kita maalala. The mere fact that you already told me about our marriage I keep on looking the other side of me. Which is being playful sa mga babae. I'm very sorry love"buong puso kong paghingi ko ng tawad.
Maging si Vina sinapo na din ang aking magkabilang pisngi.
"Pasalamat ka mahal kita. Kahit kinalimutan mo kami ng mga anak mo hindi ka namin kinalimutan. Kahit gusto na kitang igudgud sa kalye kapag nakikita kitang may kasamang babae. Kahit na gusto kong silaban iyang nguso mo kapag nakikita kitang nakikipaghalikan sa iba. Tapos naiinis ko pa lang na nagchu-chuk chak ka ng iba gusto ko na din putulin iyang big boss mo. May dalawang anak ka naman na sakin..."mahabang litanya ni Vina.
Gusto kong matawa sa lahat ng sinasabi niya pero alam ko iyon talaga ang nararamdaman niya. Na sa ganitong mga kataga lang masabi niya ang nararamdaman niyang inis at galit sakin.
"...hindi ko magawa kasi mas matimbang pa din na maiisip at mararamdaman kong mahal kita. Mahal na mahal kita"dugtong nito.
Hindi na ako nakapaghintay pa kung may iba pa siyang sasabihin. Basta ko nalang sinakop ang kanyang mga labi.
Hindi naman ako nabigong makuha ang tugon na nais kong makuha mula sa pinakamamahal kong asawa.
Dala ng umaapaw na damdamin namin ni Vina hindi na namin namalayan na nakapasok na pala kami sa loob ng kubo. Doon namin pinagsaluhan ang init ng pagmamahalan naming dalawa.
Pinaramdam ko din kung gaano ko siya kamiss na ganon din si Vina sakin.
"Shit boss, hindi mo naman ako namiss ng sobra"reaction ni Vina kanina ng walang babala kong ipinasok ang bis boss ko sa kanya.
Mahimbing ng natutulog ang asawa ko sa tabi ko. Mukhang hindi na kami makakabalik pa sa bahay. Tingin ko din naman kasi pagod na pagod na si Vina.
Napangiti naman ako sa isiping napagod ko si Vina.
