The Hidden Gem

Chapter 31

My cheek hurt but the shock that I felt was more evident when I turned to look at him. Gulat din ang nakikita ko sa kanya. I was out of line and provoked him so his action was out of instinct pero ano naman?

Lumamig ang tingin ko sa kanya.

"You're stupid."

The guilt and shock in his eyes turn cold and angry upon hearing my deadpanned statement.

A moment later, his hand harshly grab my shoulder, fisting the fabric of my jacket before dragging me out. Paglabas namin ay nakita ko pa ang mga kasamahan kong nakiki usyoso sa kaguluhan.

Nagtagpuan ko ang nag aalalang tingin ni Icko nang makita akong hinihila ki HD. Nag-iwas ako ng tingin at matalas na tinignan ang pigura ng lalaking kasalukuyang nagbibigay ng kahihiyan sa'kin.

I was like a kid being dragged and swung as he turned to the corridor. Habang hinihila ako ay bigla kong naramdaman ang pwersa pabalik ng may humila sa'kin.

I winched a little due to the force.

"Wait! You're hurting him." Napahinto kami sa paglalakad nang hawakan ni Lumiere ang kaliwang braso ko.

HD slowly looked at him with a dangerous glare. "I suggest you let go Roux or you'll be in trouble."

He said with gritted teeth. Ramdam mo ang diin sa bawat salitang binibitiwan niya. Nagpabalik balik ang tingin ni Lumiere sa akin at kay HD. Nagdadalawang isip kung dapat bang bitawan niya ang kaliwang braso ko o hindi. I gave him a weak smile saying that he needed to let go para hindi na lumaki ang gulo. My mouth opened in surprise when the other tugged be forward.

"LET.THE.F*UCK.GO!!" Sigaw ni HD sabay marahas na tulak kay Lumiere na muntik matumba. He finally let go of my arm and stepped back. Sa sobrang galit niya ay susuntukin na sana niya si Lumiere pero pumagitna na ko. Nasalag ko ang kanang kamao niya.

"WHAT THE HELL IS YOUR PROBLEM!?" Binawi niya ang kanyang kamay at bumaling sa akin. Dati, gustong gusto kong titigan ang mga mata niya dahil sa sobrang misteryong bumabalot don pero sa oras na to, wala akong makita kundi puot. Yung bagay na gustung gusto kong titigan nawala na.

I shrugged my shoulder away from his grip before flattening my now wrinkled clothes. Dumapo ang paningin niya rito at nakita kong lumambot ang kanyang mga mata.

"I'm looking at it and it's very clear." Mahina niyang sabi.

Hinatak niya ulit ako pero ang hawak niya na ngayon ay nasa pulso ko. Wala na kong nagawa kundi magpatangay sa marahas niyang hila. Para akong isang batang pinagalitan ng husto matapos magtantrums dahil hindi nakuha ang gusto dahil sa paraan ng paghila niya sakin.

Isa lang ang pinapanalangin ko ngayon. Sana matapos na ang gabing ito.

"Why won't the spare key on this room fit?" tanong niya nung nasa tapat ng kami ng kwarto ko. Nandirito rin ang dalawa niyang bodyguards. Sina Anton at Peter.

"Because I modified it."

"You modified the door and you have another three locks inside."I heard him say while I sat down at the edge of the bed and removed my shoes while he closed the door.

Alam kong nakatingin lang siya sa kin at pinagmamasdan ako. Nagtama ang mga paningin namin nang tinignan ko siya. I still looked at him blankly because I have no idea what to say at isa pa, galit parin ako dahil sa mga nangyari. Kakabalik ko lang galing probinsya tapos ito ang inuwian ko? Parang mas masarap manirahan don kahit may mga rebelde.

"Hindi ka pa ba nakuntento at pati si Lumiere dinamay mo."

"Of course ipagtatanggol mo siya." He even raised both his hands to show frustration. Sandaling natahimik ang paligid to give us time to lessen the tension and keep calm.

"Anong ginawa mo noong nawala ka?" He asked.

"I didn't know you're here for that. Aren't you supposed to ground me, Dad?" I sarcastically said and smirked. Napakunot naman ang noo niya then his hand brushed his hair before composing himself.

"I'm s-sorry. I didn't mean to--"

"It's fine." I said cutting him off. "I deserve that. I apologize too. After all, I'm the appointed traitor and you're the mighty boss right?" seryoso siyang nakatingin sa'kin. Kahit gusto kong huminahon hindi ko magawa. Paulit ulit na bumabalik sakin ang mga nangyari at kapag nakaalala ako, asahan niyo nang malinaw lahat ng imahe na parang High def TV. Tss. Pati TV may pangalan niya. HD! "Paparusahan mo na ba ko?" I said and fake a smile.

"If that's what you want." He sighed "Wala kang kakausapin na kahit na sino maliban sakin. Dadalhan ka ng pagkain mo at may magbabantay sayo until I decide what to do to you. Aayusin ang pinto mo at tatanggalin ang kung ano mang ginawa mo diyan and your phone will be confiscated. You will no longer have privacy and will not step out of this room. We will conduct further investigation about you at kung ano mang tinatago mo."

"Lalagyan niyo rin ba ng security camera ung banyo para makita akong naliligo?" painosente kong tanong. Tignan lang natin kung gagawin nila yon at sisiguraduhin kong mamamaho ako. Anong gusto nila? Live porn?

"Kung gusto mong ipagpatuloy ang pagiging bastos at kaplastikan mo bahala ka but you will stay here." Tumalikod siya at umalis pero bago paman siya makalabas ay nagsalita ulit siya. "Kung gusto mong mawala lahat ng ito, alam mo nang gagawin mo. Sabihin mo kung sino ka talaga."

Hindi ko sumagot.

"You two!" He called from the group of spectators that followed behind us. "Bantayan niyo siyang mabuti."

Pagkaalis niya ay agad akong pumasok sa banyo at inayos ang sarili ko. Buti nalang lahat ng pambabaeng gamit ko nasa kwarti ni Yka. Ang bigat talaga ng pakiramdam ko. I'm emotionally stressed right now.

Dapat sanay na ko sa ganito dahil more than 12 years ko namang naranasan to pero pakiramdam ko, bumabalik ako sa dati kong buhay. Nakadapa lang ako while silently crying myself out. Ayokong marinig nila akong umiiyak at lumabas na mahina.

I did it many times and I'll do it again.

I swear to God! I'll get out of here. You cannot cage me HD.

Just wait and see.

Sorry for the short update. Bawi ako sa next chap.