XXX - Announcement

26 1 0
                                    

We are on our way to my room. Tahimik lang ako at ganun din siya, ayoko umimik, ramdam ko pa din kasi kung gaano ka-tense ang katawan niya. He might have been really pissed to Ron's sudden advances. Kahit ako din naman nagulat. It was something I didn't expect. Akala ko kasi after the issue eh hindi na siya lalapit.

Paglapit namin sa pintuan ng classroom ko, agad ko siyang hinarap. His hand slid down my waist to my hand and intertwined them. "Baby.." Malambing kong tawag sakanya while I was smiling sweetly. I heard him sigh. I immediately caresses his arm with my free hand. "Please calm down. Everything fine's baby." Nakangiti ko pa din na sabi sakanya.

Saglit niya akong tinignan sa mukha, maybe he was scanning my expression. "I just left you for there for almost 10 minutes, may lumalapit na agad sa'yo." Nagtatampo niyang sabi. Pabebe na naman po ang boyfriend ko. I laughed softly. "Baby, don't laugh at me." Muli niyang tugon sa nagtatampong tono.

"Because you're funny baby. That was nothing. I told him I have a boyfriend diba?" Kalmado kong sabi sakanya. He didn't answer. Kinuha ko na yung mga libro ko sakanya. "Come on, get going, you might be late." I giddily told him while trying to playfully push him away.

"I love you baby." He kissed my forehead and went his way. Nakangiti akong pumasok sa classroom. Malapit na ko sa upuan ko ng marinig kong may tumawag sa pangalan ko, "Alexandria." No one calls me that except Kit, at pagkaharap ko, malapit na siya sakin. He gave me a smack on the lips which shocked my whole body. He smiled playfully, then looked around. "Sorry for too much PDA, I was just leaving a mark on what's mine." He was smiling mockingly when he faced me, kinindatan pa ko ng loko at bumulong ng, "Laters, baby." Jusko! I was left blushing.

Pagkalabas niya ng room, agad akong naupo, hawak hawak ko yung dibdib ko, jusko, para akong kakapusin ng hininga. Agad naman akong kinausap ng katabi kong si Jane, naging classmate ko na rin siya sa ibang subject. "Wow, Alex. Kayo na ni Kit?" Namamangha niyang sabi. Napatango lang ako at matipid na ngiti. "Ang saya naman girl. Sana magtagal kayo." Natutuwa niyang sabi na sinang-ayunan naman ng iba pang kaklase namin na malapit sa amin.

"Oo nga Alex. Sana magtagal kayo. Mukhang hulog na hulog sa'yo eh." Sabi ni Kathryn na nakaupo sa harap ko.

"Sa-salamat." Nahihiya kong sagot.

Nakabawi na ko sa kilig at gulat ng marining ko ang malakas na tawanan nila Maisie at ng mga alipores niya. Napapikit ako, jusko, heto na naman tayo.

"Alex." Malakas na tawag ni Maisie sa pangalan ko. Halos natahimik yung mga kaklase namin.

Napatingin naman ako sakanya at nginitian siya, "Yes?" Matapang kong sagot.

"Let me guess, hindi mo na kayang iwanan no?" Natatawa niyang sabi. Napakunot noo naman ako dahil di ko na-gets ang pinupunto niya. "Ganyan din ako. Don't you want to know why I kept running back at him?" She mockingly said.

Bumigay naman ako. "What are you trying to point out Maisie?" Naghahamon kong tanong. "Gosh, the man's filthy good in bed. Who wouldn't keep coming back? I tasted him once, and I want more. For sure, that's what you feel too. Kaya ayaw mo ng iwan diba?" She spilled and started laughing with her friends.

Natigilan ako. I was taken aback. Shit. I was scanning the place there were some whispering with their seatmates may iba naman na nakatingin sa akin na tila nagtatanong at may mga naawa naman. Napayuko ako. Ano naman isasagot ko diba? Pinangalandakan lang naman niya na may nangyari sakanila. How do I follow that? I definitely look pathetic.

"Speechless?" Muling tanong ni Maisie. "Don't worry dear, if you don't want to believe, I'll make him do the announcement himself." Mayabang niyang sabi.

Ayoko maniwala agad. That's what I kept telling myself. Minsan ng gumawa ng storya si Maisie na naging issue namin, ayoko ng maulit iyon. Gusto ko munang kausapin si Kit bago mag-react. I wanted to text him right now, pero ayoko naman siya i-distract. Sinusubukan ko magtimpi. But self-pity and sadness were too tempting not to fall for. Kahit anong bulong ko sa sarili ko, di ko maiwasan masaktan.

Kasi, paano pala kung totoo diba? I was pre-occupied until I heard the lunch bell. Agad din akong kinabahan knowing Kit might be outside, waiting. Sasabihin ko ba agad? Ano ba?

"Hi baby." He happily greeted and welcomed me with a hug. "Hungry? You look tired." Sabi niya ng harapin niya ako. Napatitig ako sa mukha niya, What if may nangyari nga sakanila? Should I be mad? I mean, that might have happened before me.

"Where's Sophie?" Tanong ko sakanya, I saw how he got confused with my question. "Susunod daw siya. Let's go?" He held my hand and we started walking to the cafeteria. The whole walk, I remained quiet. I was arguing with my self of how can I fix this matter. Ayoko naman siya biglain at mukhang pinaghihinalaan ko siya. But, I want to know.

"Baby.." Malambing niyang tawag. Agad akong napatingin sakanya. "What's wrong?" He worriedly asked. "Wala." Agad kong sagot kasabay ng ngiti.

"I don't believe you.." He paused. "We've been sitting here for minutes and all you've done is look at your hands. " Malambing pa din niyang tugon. Napayuko na lang ulit ako. kinakabahan kasi ulit ako eh, not knowing how to deal with this.

"We've already talked about this. You should tell me everything that bothers you. Please don't shut me down." He pleadingly said. He's right.

Napapikit ako sandali, trying to find the words to make this sound right. Ayokong sirain ang mood niya. I just want this to be over and done with.

"Baby, I'm sorry.." I paused when I heard my phone beep. It was from an unknown number.

It was a picture. A picture that made me burst into tears and ripped my heart. How dare he wound my heart with such pure intentions?

How Dare You?Where stories live. Discover now