Leam University : School for Mages | REVISING

Chapter 34

BABALA : Nakakasakit sa ulo

***

Chapter 34 - Lost Memories

AUBREY MAE CLARK

Madilim, malamig at matahimik. Puro itim ang nakikita ko at walang sinong tao ang susulpot sa harapan ko. Napakaweird netong bagay dahil naglalakad ako papunta sa isang lugar na hindi ko alam kung saan. Paano ko naman malaman kung ang puro nakikita ko ay kadiliman?

Kinakabahan ako sa hindi alam na dahilan. Gusto kong pumunta sa isang lugar pero ang tanong, asan at paano? Asan ako pupunta? Asan ko ito mahahanap?

"Hindi mo sila mababalikan pa ulit", may tinig, isang nakakatakot na tinig ang narinig ko. Napahawak ako sa aking dibdib, yung puso ko ang parang lalabas na sa dibdib ko dahil sa kaba na aking nararamdaman habang napatingin ako sa paligid, hinahanap kung asan yung boses na yun galing.

"You belong to the darkness Aubrey. Don't look for the opposite place of where you belong."

Malamig at nakakatakot yung boses niya, yung tila parang pagmakita mo ang mukha ng taong ito ay tatakbo kana. Tinig ito ng isang babae, isang babaeng parang walang emosyon, babaeng parang galit sa mundo, babaeng walang awa at kamatay lang ang gusto.

"Sino ka?! Asan ako?!", sigaw ko kahit kinakabahan ako. Nagningningning na yung katawan ko sa takot na aking nararamdaman. Hindi ko alam kung bakit ako narito at kung bakit napunta ako sa lugar na puro kadilim ang aking nakikita. "Magpakita ka!", sigaw ko ngunit isang halakhak lamang ang narinig ko.

"You will know me soon, Hara.", sabi niya at biglang may naramdaman akong mga malamig na daliri sa aking mga mata at wala na akong nakita.

"Waaaaaaaaaaaaah!", sigaw ko at nafeel ko na parang nahuhulog ako.

"Aubrey! Aubrey! Aubrey!", may naramdaman akong may yumuyugyog sa aking mga balikat at dahan-dahan kong iminulat yung mga mata ko. "Aubrey!", muling banggit niya sa pangalan ko at nanlaki yung mga mata ko sa nakita ko.

I sighed in relief. Akala ko na totoo yung nangyari. Panaginip lang pala yun. Napatingin naman ako sa mukha ng lalakeng nasa harapan ko habang pinaupo niya ako sa hinihigaan ko.

"Are you alright? Why did you screamed?", tanong niya sa akin at kitang kita ko sa mga mata niya nag-alala siya sa akin. Napabugtong hininga naman ako at ngumiti sa kanya.

"Wala. It is just a nightmare.", pagsasalita ko at bigla niyang tinap yung ulo ko. Napatingin naman ako sa kanyang mga mata na nakatitig din sa akin. Parang may gusto siyang sabihin sa akin.

"You made me worry, you idiot.", sabi niya tsaka pinitik yung noo ko. Napasimangot naman ako habang kinarass ko yung noo ko sabay sinamaan ko siya ng tingin. "How are you feeling? Does the snake bite still hurts?", dagdag niya at napatingin naman ako sa paa ko.