My Life with the BOSS (Completed)

EPILOGUE

Dessa's POV

Dalawang taon na ang nakalilipas magmula ng maganap ang mga pangyayaring hindi ko inaasahan.

Mahigit siyam na buwan din akong komunsulta sa psychiatrist upang mawala ang trauma na naranasan ko sa mga nangyari.

"Nandito na si Ma'am Marie". Sigaw ni Miguel ng ikinapukaw ng pag alala ng nakaraan ko.

Nakita ko naman si Marie. Napangiti ako. Isa ng ganap na guro si Marie. Mag iisang taon na siyang nagtuturo dito sa foundation. Oo, dito sa foundation kung saan siya lumaki at sa lugar na importante sa akin.

"You okay? You seem quiet?" Napangiti ako ng makita ko ang lalaking tumulong sa akin upang makayanan lahat ng mga nangyari sa akin.

"Nag-iisip lang". Ngumuso naman siya.

"How many times did I tell you? Stop stressing yourself". Mas lalong lumawak ang ngito ko. Until then the incident happened, masyado na siyang protective. He always made sure na laging may time siya sa akin at noong mga oras na kailangan ko siya, palagi siyang nandoon.

"You're over-reacting again".

"Of course I am. I don't want you to be sad". Lumapit naman siya ng mas kaunti pa at yinakap ako. "I'm so happy whenever I am near you. Just like this". Gumanti naman ako sa yakap niya.

"I feel secured whenever when you hugged me like this. I wished it never stops". Naramdaman ko namang kumalas siya sa pagkakayakap at hinawakan ang magkabilang balikat ko.

"It will never stop as long as I am here. Kung nakakatulong ang yakap ko saiyo, gugustuhin kong yakapin kita buong araw magdamag, maging panatag ka lang". Namasa ang mata ko sa sinabi niya.

"You're crying again". Natawa naman ako sa sinabi niya.

"You made me cry". Natawa naman siya.

"Do I need to stop saying those things from now on?" Ngumuso naman ako. He chuckled. "I'm just only kidding. I love you".

"I love you too Ron. Thank you so much for everything, for coming into my life".

"You don't need to. I should be the one to say those words. You changed me to be a better person. Thank you for accepting me". Yumakap ako sa kaniya at gumanti naman siya.

"Death anniversary ni Viel bukas, will you accompany me?"

"Of course. Oras na rin yata para makilala ko ang hipag ko, hindi ba?"

He smiles. "Silly". He said.

"Thank you for funding the school. I really appreciate it". Yes, si Ron ang nagpondo ng iskwelahang sinimulan ko dito sa foundation. Actually, nagpapatayo rin siya ng bagong building dito for clinic at library that's why I am very thankful.

"It's your dream and now, it became my dream also".

"Still I want to thank you".

"You're welcome". Tumingin siya sa relo niya. "I think we need to go. The board meeting will start in any minute". Tumango naman ako.

"Yes sir!" Natawa siya sa pagsaludo ko sa kaniya. We worked together in his company. He's the CEO and I'm his secretary. I asked him why secretary, marami namang hinger positions para sa akin. Then he reasoned out na para lagi niya akong kasama sa lahat ng meetings, gatherings, out of town seminars at lalo na sa loob ng opisina niya. Naughty.

Nag travel kami papuntang kompanya ng magkahawak kamay. Pumasok kami ng kompanya na magkahawak kamay parin. Hindi siya nahihiya na hawak hawak niya ang aking kamay. Marami ang dumaraang mga tao. Base sa mga nakikita kong reaksyon sa mga mukha nila, may naaasiwa, may natutuwa, at naiinggit. I looked at him. Nakangiti siya. Tinignan ko naman ang magkahawak naming kamay. Matagal ko itong tinitigan.

I will never let go of this hand.

Hindi ko maimagine ang buhay na wala siya. Masyado na akong nasanay na lagi siyang nandiyan. We crossed roads and bridges together, and I promise to be with him forever.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>END>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

A.N

Thank you for the reads and for the votes. Thank you for the support. You can recommend my story if you like it J

Thank you thank you sa support.

I love you all.

Read my new story >>>>>>>>>> FAR ABOVE MY TOUCH >>>>>>>>> coming soon