My Life with the BOSS (Completed)

Chapter 28

Dessa's POV

"Don't worry, I like you too". Biglang bumilis ang tibok g puso ko. Hindi ko alam kung totoo ang narinig ko pero ang alam ko lang ay parang nakalutang ako sa ere. Hindi ko madama ang sarili at parang may paligsahan ng pagtakbo ng kabayo sa dibdib ko. Lumingon ako sa kanya at nakita kong nakatingin siya sa akin. Mas lalong bumilis ang kabog ng dibdib ko na tila ba'y nag uunahan na ang mga kabayo dahil malapit na ang finish line.

"A.. anong sa..bi mo?"nagkanda utal utal kong tanong.

"Ganyan ka ba talaga? hindi nakukuntento sa paisang sabi at kailangang ulit ulitin para maintindihan mo?" bigla namang nangunot ang noo ko. Biglang naging normal ang tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung sasaya ba ako kung babangon na naman ang inis ko sa kanya.

"Aalis na ako".

"I like you". Muli akong natigil sa paglabas ko sana sa opisina niya. Muli na namang bumangon ang kaninang abnormal na tibok ng puso ko at parang tuod na nakatayo dito.

"I like you". Ulit pa niya. Ngayon hindi na ako nagkakamali ng rinig. Gusto niya ako!!

"Seryoso ka ba diyan?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"If you want me to repeat all over again, I will". Mas lalo akong napatanga sa sinabi niya.

"Pero... paano? Ilang buwan palang tayong magkakilala...it's just almost one month and..."

"Dessa, it's not about the period of time. It's not about how far we've gone. It's not about, how long we've been, it's the memories that make me fall for you". Kung kanina wala na akong masabi, mas lalo na ngayon. Hindi ko akalaing nakakapagsalita siya ng mga ganitong salita.

"Why?" kumunoot naman ang noo niya sa tanong ko.

"What why?"

"Bakit ako? Bakit ngayon pa? Bakit ngayon lang?"

"I don't know either. It just happen. And, what do you mean, bakit ngayon lang?"

"I'm leaving you're company, i'm leaving your house and i'm leaving out of your life". Medyo naiiyak na ring sabi ko sa kanya. Lumapit siya sa akin at pinunasan ang nagbabadyang luha sa aking mata.

"Don't cry, sweetie".

"We will be separated from now on". Ngumisi naman siya.

"You really like me that much kaya ayaw mong lumayo tayo sa isa't isa?"

"What! Ang kapal mo din no!"

"I'm just handsome".

"Conceited".

"Well, hindi ko naman hahayaang lumayo ka sa akin".

"What do you mean?" lumapit siya sa table niya at kinuha ang folder na naglalaman ng report na ginawa ko kagabi.

"This?" sabay pakita niya sa akin ng folder at bigla niyang tinapon sa basurahan at iniluwa nito ang pinaghirapan ko sa magdamag na nagkapirapiraso.

"What did you do! Pinaghirapan ko yan ng magdamag tapos masasayang lang!".

"Well, that is just a trash. Hindi yan totoo. I just made those files para gawin kong excuse at ng malaman ko kahapon kung anong pinagkakaabalahan mo. Then I found out, maglalayas ka na pala".

"What! Alam mo bang alas dos ng madaling araw akong natulog dahil diyan tapos sasabihin mong false files lang pala yan?"

"Mag aaway ba tayo after our confession?" natigilan naman ako sa sinabi niya.

"Anong confess. Hin...hindi naman ako nag confess huh!" lumapit naman siya sa akin at humakbang naman ako palikod.

"Don't try to step back sweetie. Alam mo naman siguro sa mga pelikula na, nacocorner parin ng lalaki ang babae dahil saw ala na siyang maatrasan pa?"

"Wala tayo sa pelikula. Pwede bang tumigil ka na diyan. Wag mo akong lapitan!"

"Then, let's just pretend that we're on movies. I want to be near you". Natigil ako sa pag atras sa sinabi niya at mabilis naman siyang lumapit sa akin at ipinulupot ang kamay niya sa bewang ko. Parang nakuryente ako sa ginawa niya. Ito ang kauna unahang mahawakan niya ako ng ganito kalapit at kadikit.

"A...ano bang ginagawa mo? Baka may makakita sa atin". Sabay lingon ko sa pintuan baka biglang may dumating.

"I don't care. I owned this company so no worries". At ngumiti siya ng pagkatamis tamis. Natulala naman ako sa kanya at di ko namalayang nakahawak na pala ang kamay ko sa pisngi niya.

"Sana nakangiti ka nalang lagi". I unconsciously said. Bigla namang sumeryoso ang mukha niya. Ngumuso ako dahil bumalik na naman siya sa pagiging moody niya.

"Don't do that''.

"Do what?"

"That. Kung ayaw mong halikan kita. I remembered when we accidentally kissed". Namula naman ako sa sinabi niya at naalala ang aksidenteng pagdampi n gaming mga labi ng muntikan akong mahulog sa hagdan kung hindi lang niya ako sinalo.

"Bitawan mo na nga ako". Tinulak ko siya at nagtagumpay naman ako.

"Where are you going?"

"Aalis na ako, nakakainis ka".

"Wait". Sabay hila niya sa kamay ko.

"Ano!" inis paring saad ko.

"Are we official?"

"Official saan? Ano bang..." natutop ko ang bunganga ko nang mapagtanto ko ang sinasabi niya. "Hell no! Wala akong sinasabi sayo!"

"Then what are we?" ano nga ba kami? We confessed both our feelings.

"I don't know either. Maybe, we should not rush things. If it's gon'na happen, it will".

"Then, I'll wait that to happen". Then he smiled. I smiled back. Siguro, mas makakabuti ngang wag madaliin ang lahat.

"I'd better go now".

"Wait me in the house. Ihahatid kita".

"Okay". Paalis na ko ng magsalita siya ulit.

"Wait".

"Ano naman ba?"

"Here". Sabay halik niya sa pisngi ko at nag init naman ang buong mukha ko. "Take care".

Tumango nalang ako at tuluyan na umalis sa opisina niya. Todo ngiti ako hanggang sa makalabas ako sa opisina niya. Hindi ko akalain na hahantong kami dito. I'm very glad, he like me too.

Pumasok na ako sa kotse kung saan ihahatid ako ng driver ni Ron. Hanggang sa nakapasok ako sa sasakyan, hindi parin matanggal tanggal ang ngiti ko. Umandar ang kotse at ng may mapansin akong lalaki sa di kalayuan.

It's Jake! What is he doing here?

He saw me and he smirked. What's with the smirk? Bakit parang kinabahan ako?

>>>>JaqeeBlue