My Life with the BOSS (Completed)

Chapter 8

Dessa's POV

"Bes sige na, ikaw na lang ang pag-asa ko". Kausap ko ngayon ang bestfriend ko. Nandito kami ngayon sa isang cafe pagkatapos naming mag stroll sa mga store dito sa loob ng mall, well pinipilit ko siyang kausapin niya si Dad para siya nalang ang mag train sa akin. My fault, hindi niyo pa pala alam na si Bes ang nag ha handle ng company ng kanilang pamilya and proud to say, magaling siya sa pag papatakbo ng kumpanya nila.

"Bes, alam mo naman na ayokong nakikialam sa mga desisyon ni tito Lorenzo and besides hindi rin yun papayag kasi alam niya na bestfriend tayo at kukunsintihin lang kita". Litanya ng bestfriend ko. Kahit kelan talaga napaka nega niya. Hindi pa sinusubukan eh.

"Bes, hindi mo pa naman sinusubukan eh!"

"kahit hindi ko na subukan, alam ko na ang mangyayari", dagdag pa niya.

"Paano ako makakalusot ngayon?".

"Alam mo Bes, why didn't give it a try, hindi ka naman mahihirapan eh kaya nga mag tra train ka eh diba?"

"Sinusubukan ko naman eh".

"Hoy babae, rules palang yung sinabi saiyo, trying nay un? Hindi ka pa nga nag uumpisa eh".

"Yun na nga eh, rules palang nahihirapan na ako, paano nalang kung talagang nag simula na ako sa training?"

"Magaling naman si Ron eh".

"Kilala mo siya?"

"What do you expect; we are the same in the same field, pareho kaming nasa business world and isa siya sa panaka kilalang businessman local and international". Wow, ganun pala kasikat yung taong yun, hindi halata ah.

"Kung nagtataka ka kung bakit hindi mo siya kilala, well bakit ka naman mag kakainteres sa mga tao inside business world".

"Mind reader ka ba?"

"Hindi, halata lang kasi sayo na nagtataka ka kaya inunahan na kita". Mind reader nga si bes, sana may ganyan din akong skills.

"Eh ang boring ng business eh, nakaka depress kaya nga ayaw ko diyan eh".

"Alam ko naman bes. Pero pwede mo naman pagsabayin ang pagtulong sa mga bata at sa trabaho mo eh kung sakali mang magtagumpay ka sa training mo". Yeah, I handle the foundations na sinusuportahan ni Dad at ng company. Mga batang mahihirap. Mga batang gusting mag aral na kaya ang gastos at ang mga batang inabandona ng mga magulang. I love helping those kids at gusting gusto ko silang kasama kaya ayaw ko sa kumpanya dahil mawawalan ako ng time sa foundation.

"Kausapin mu kaya yung Ron na yun, total kilala mo naman siya, sabihin mo wag na siyang masyadong mahigpit sa akin, ibalik na niya yung ATM cards ko''.

''You didn't know what you're talking about, hindi basta bastang tao si Ron, nakakatakot kaya yun, hindi pa nga kami nagkakausap ng matagal nun eh". Sabi ko nga, ako nga din takot dun eh. Maya maya pa tumunog yung cellphone ni bes.

"Hello.... okay... yes I'm coming". Sabay baba ng telepono niya.

"May problema?" tanong ko kay bes "Aalis ka na"?

"Bes, next time ulit huh, may emergency sa office, I need to go there right now".

"Yan ang ayaw ko sa office eh, oh sige na, dito muna ako".

"Okay bes, text mo ako pag nakauwi ka na". I Said ok then umalis na siya.

I am still here at the cafe, nag papatanggal ng stress, inuubos ang order naming bago umuwi, sayang naman no, kahit naman mayaman kami eh hindi ako aksayado sa pera, lalo na ngayon wala akong panggastos. Nabigla nalang ako ng bigla nalang may umupo sa harapan ko.