My Life with the BOSS (Completed)

Chapter 20

Charlene's POV

Hindi ko inaasahan na aayain ako ni bes na lumabas kasi akala ko busy siya sa training niya. Gusto ko rin sanang makipag bonding sa kanya dahil matagal tagal na din noong huli kaming nagkita, pero nag sched si dad ng meeting for one of his business partners. Kung hindi lang ako takot kay Dad hindi na ako pupunta. Gusto ko rin kasing malaman kung anong nangyari kay bes pagkatapos niyang tumira sa bahay ni Ron. Dessa is very important to me. Para ko na siyang kapatid dahil mula pa noong mga bata kami ay mag kaibigan na kami. Mag kapitbahay kami noon sa dati naming subdivision.

Teka lang... kanina pa ako kwento ng kwento ditto pero hindi pa dumarating yung ka meet ko. Dadating pa kaya yon? Ayaw na ayaw ko talaga ang nag hihintay! Nakakabagot. Dalawang oras na ang nakakalipas pero wala pa siya! I dialled my Dad's number.

"Hello dad, can you call Mr. De Vera for me? Hindi pa kasi siya dumarating. Kanina pa ako nag hihintay". Inis na sabi k okay Dad.

"I'm busy right now, I'll just forward his number para ikaw nalang ang tumawag".

After na iforward ni dad ang number ng mr. De Vera na yon, agad agad ko siyang tinawagan.

"Good afternoon sir, I would like to ask if you are now in your way to go here." Kahit naiinis na ako sa kausap ko at gusto ko ng bulyawan ay nagtitimpi parin ako. Sabii nga ni Dad, dapat matuto kang mag control ng galit mo dahil kliyente mo ang kausap mo.

"Who's this?"

"This is Charlene Mendez from Mendez ship..." hindi ko na natuloy ang gusto kong sabihin ng bigla siyang nagsalita.

"Ms. Mendez? Oh I'm sorry, I forgot our meeting". What! Nakalimutan niya! Gago ba siya? Naghintay ako ng dalawang oras tapos ngayon sasabihin niyang nakalimutan niya?

"It's okay Mr. De Vera, I know how busy you are". Bwisit! Baka masapak ko to pag nagkataong nasa harap ko to. Kahit pa kliyente to o anak pa ng president o siya mismo ang president, wala akong pakialam! Sabi ko nga ayaw na ayaw ko na pinaghihintay ako ng matagal.

"If you're free tomorrow, we can meet".

"If that's what you want sir". Potek, kung may choice lang sana ako, ayoko ng kitain pa 'to. Nakakabanas.

"And I want you to come to my office tomorrow, I have no time to go outside. Just dropped by here".

"It's my pleasure sir". Kanina pa ako nagtitimpi dito huh. Tapos siya pa ang may ganang ako ang papuntahin niya doon! Nakakainis talaga.

Dessa's POV

Nasa kwarto ako ngayon kausap sa telepono si bes. Kanina pa siya nag kwekwento tungkol sa na indyan niyang lakad dahil sa hindi naman daw sinipot ng ka meeting niya. Ayaw na ayaw pa naman niya ng nag hihintay.

"Bes! My God! Alam mo bang ilang oras akong nag hintay para lang sa meeting naming?"

"Yeah two hours".

"At alam mo ba kung bakit daw hindi siya nakarating sa meeting naming?"

"Dahil nakalimutan niya". Kanina pa paikot ikot tong usapan naming at kanina pa ako rindi sa kwento niya. Ilang beses na niyang inulit ulit. Memorize ko na ata. Ganyan talaga pag nagagalit si bes, paulit ulit niyang sinasabi kung anong nangyari. Oo nga pala, madaldal tong bestfriend ko. Maririndi ka talaga. akala mo napakayahimik pag nasa opisina.