730 Days with Andrea Santos

Chapter 8.1

a/n: Meron akong nakitang story na parehong-pareho ng concept ng story ko at yung kwento niya. Ang pinagkaiba lang mas sikat yung story niya haha nakakadown tuloy -.- Ongoing na din yung book 2 niya at PAREHONG-PAREHO nga kami ng nasa isip sa story pareho pa ng characters >< hmm. hindi ko tuloy alam gagawin ko.

==============================================================================

"Pumayag sila" -siya

"Weh" -ako

"Oo nga" -siya

"talaga?" -ako

"Si mario nga sabi wag daw kitang inaagaw sakanya"

"Kelan mo sila nakausap?"

"Nung nagpunta yung jacko na yun sainyo" ay oo nga pala naiwan ko siya dun sa bahay

"Sorry nga pala, iniwan kita sa bahay"

"Ayos lang, nakausap ko naman pamilya mo nung gabing yon"

"Tapang natin kenneth ah"

KENNETH'S POV

"Ako pa" pagyayabang ko. Pero ang totoo, hindi naging madali ang magpaalam sa pamilya ng liligawan mo. Eto ang unang beses na gagawin ko to kaya wala akong kaalam-alam kung paano.

flashback

"sige po tita, mario, una na po ako" palabas na ako kaso naalala ko bakit hindi nalang kaya eto yung gawin kong oras para magpaalam

"May nakalimutan ka?" tanong ni tita

"Ahh tita, pwede ko po ba kayo makausap ni mario?"

end of flashback

Ayoko na ikwento nakakahiya, basta nakapagpaalam ako at pumayag ang mama ni andrea at ikinwento ko muna yung mga nangyare nung nagkasama kami sa bahay ni Andrea habang nasa ibang bansa sila.

"Ang galing naman, napapayag mo sila. Akala ko naman maala family or love yung tema natin, pero satin pumayag agad sila. O kaya naman maala the fault in our stars na may sakit pala yung mga bida tapos mamamatay o kaya yung ay grabe mas maganda yung" ano bang gusto neto ni andrea? puro tragedy yung kinikwento niya sakin "Yung best of me ay grabe talaga yun! Biruin mo young lovers sila tapos dahil may nangyare dun sa lalake kaya nagkahiwalay sila tapos grabe eto na talaga yung magandang part" tuwang-tuwa pa siya magkwento, pinagmamasdan ko lang siya habang napapangiti. Nakakadala kase yung saya niya sa pagkikwento kahit tragedy ang kinikwento niya "After 20 years biruin mo yon kenneth 20 years, nagkita ulit sila kaso may family na tong si girl tsk. Basta ang ending namatay yung lalake" tignan mo na, namatay na naman yung bida sa kinikwento niya.

"Bakit lahat ng kinikwento mo namamatay yung bida?" curious na tanong ko sakanya, tinignan niya lang ako

"Alam mo yung 500 days of summer?"

"Hindi, ano yon?"

"500 days niyang niligawan si summer"

"Tapos?"

"Iniwan siya ni summer" napapikit at napahawak ako sa noo nung narinig ko nanaman yung panget na ending

"Ang papanget naman ng ending"

"hmm ano kaya kung may sakit pala yung isa satin? Anong gagawin mo kapag may sakit ka?"

"Magpapagamot malamang andrea"

"Tsk. I mean yung malalang sakit. Kung meron akong nakakamatay na sakit, hindi na ako magmamahal at gagawin ko na lahat ng gusto kong gawin"

"Bakit naman hindi ka na magmamahal?" may mga pananaw to si Andrea na siya lang nakakaintindi, huminga siya ng malalim at tumingin sakin bago siya magsalita

"Kase maiiwan ko lang din naman siya, ayokong saktan yung taong mahal ko"

"Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh" tahimik na naman kami, tumingin ako sa oras at 5am na

"Kenneth!" nagulat naman ako sa pagsigaw ni andrea

"Oh?"

"Ang libog mo talaga!" nagising naman yung diwa ko sa sinabi niyang yun

"Ano na naman yon?"

"Ayan ganyan pa yung nakakaseduce mong boses ha!" ano na namang problema neto sakin

"Huh?"

"Yung sinabi ko kanina na masarap yung matigas! Naalala ko na kung bakit ka nagulat tsk. ang bastos na naman ng nasa isip mo" hindi ko mapigilang mangiti sa khihiyan, napalaki yung mata ko

"Ba-bakit teka pano mo nalaman yung mga ganyan haa?"

"Kay miko"

"Sino nanaman yon?!"