Merhaba, ben Meyra Uçan. Annemin ve babamın numunelik ve defolu çocuklarıyım. Yani tek çocuklarıyım. Defolu yanım sakar olmam ve insanların beni yanlış anlayıp başımın sürekli belaya girmesi. Lise üç öğrencisiyim. Gittiğim meslek lisesi İstanbul'un en büyük okulu. Çocuk gelişim bölümünde okuyorum. Ben bir yandan okulla uğraşırken bir yandan da bir yandan da çatlak arkadaşlarımla uğraşıyorum. Hepi topu iki arkadaşım var zaten. Lisenin ilk günü tanışmıştık. Ben biraz kavgacı bir tipimdir. Kavgacı dediğimde öyle her önüme gelenle değil beni sinir edenlerle. Dilimin kemiği yoktur. Ağzımdan bir laf çıktı mı ileride pişman olacak mıyım diye düşünmem. Neyse işte okulun ilk günü biri bana neden bakıyorsun, sen kimsin diye atar yapınca bende dayanamayıp bir laf ettim ama ne dedim inan hatırlamıyorum. Hatırladığım tek şey, kızın kolunu çevirdiğim gibi acıyla bağırmasıydı. Bütün okul bizi izliyordu. Göz önünde dikkat çeken biri olmaktan hep nefret etmişimdir ama iş işten geçmişti artık. Bütün okul bizi tanımıştı. O sırada tanıştım işte bizim kızlarla. Ceylin ve Şahnaz.
Arkadaşlarımdan Ceylin sakin gibi görünür ama benden beter kavgacıdır. Birine sataşmadan duramaz. Ama kafası çok çalışır. Muhasebe okuyor. Şahnaz ise aramızdaki en duygusal, en narinimizdir. Tamam, o da kendini sinir edenlere laf sokar ama herkes tarafından sevilir. Tam bir edebiyat aşığıdır. Konaklama ve seyahat hizmetleri okuyor. Anlaşıldığı üzere aynı sınıfta değiliz.
Bugün günlerden cumartesi. Kızlarla Gülhane parkında buluşmak için sözleştik. Orada buluşacaktık. Adım atmaya çalıştım ama atamadım. Sanki beton dökmüşler ayağıma. Onu ilk gördüğümde de böyle olmuştum. Öylece bakmıştım arkasından. On dört yaşımdaydım Ama daha çok Ceylin. Hiç aşık olmamış bana konuşuyor. Şahnaz'dan yana pek sıkıntım yok. Çünkü o aşka inanır, bi şey demez.
Peki ben şimdi ne yapacağım? Üç yıldır unutamadığım, onu anlatırken kızların başının etini yediğim bu çocuk şimdi mi karşıma çıkmak zorundaydı. Daha önce nerdeydin sen... Ne yapacağım ben... Onu bir daha kaybetmek istemiyorum.
Buldum onu TAKİP edeceğim. Ne olacaksa olsun...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Takipteyim
ChickLitMeyra olacaklardan habersiz arkadaşlarıyla buluşmaya gidecekti. Metroya doğru yürümeye başladı. Ama onu görünce olduğu yerde durdu, şaşırmıştı. Onu görmeyi hiç beklemiyordu. Yürümeyi unuttu resmen. Onu hatırlıyordu. Üç yıl önce gördüğü, kendisiyle d...
