Sandıklara Saklı Anılar ("Saklı" Serisi #1) - Tamamlandı

~ Yirmi Dokuz ~

Keyifli Okumalar ❤️

Program bitmişti ama ben bir türlü ekran başından kalkmayı başaramamıştım. Murat'ın milyonların önünde yapmış olduğu itirafın şokunu yaşıyordum hâlâ. Sanki oturduğum yerde donup kalmış gibiydim. Hiç beklemediğim bir şeydi bu. Aklımın ucundan dahi geçmeyen bir şey. Murat bir kez daha beni şaşırtmayı başarmıştı.

Bilmem kaçıncı kez içimi çektiğim sırada telefonumun çaldığını işittim. Murat'ın arama ihtimaliyle kalp atışlarım hızlanırken hemen sehpanın üzerindeki telefona uzanmıştım. Fakat telefonun ekranındaki isim bambaşkaydı.

Demir arıyordu.

Muhtemelen o da programı izlemiş ve Murat'la aramızda tekrardan bir şeyler olduğunu öğrenmişti.

Niyetim gizlemek olmasa da bu zamana kadar Murat ile iki sevgili gibi görüştüğümüzden ne Demir'e ne de Öykü'ye bahsetmiştim. Tek bildikleri yıllar sonra sadece iş sebebiyle bir araya gelmiş olduğumuzdu.

"Efendim Demir?"

"Duyduklarım doğru mu Asel?"

Demir'in sert sesi gözlerimi sıkıntıyla yummama sebep olurken konuşmak benim için birdenbire zorlaşmış gibiydi.

"Ne duyduğuna bağlı?" diyerek biraz daha zaman kazanmaya çalıştım.

"Sen ve Murat... siz tekrar birlikte misiniz? Aranızda iş harici bir münasebet mi var gerçekten?"

"Demir... sesin neden bu kadar sinirli geliyor? Murat ile tekrar birlikte olmam kötü bir şey mi?"

Telefonun diğer ucundaki adamın içine derin bir nefes çektiğini işittim. Muhtemelen sakinleşmeye çalışıyordu. "Asel, ben sadece seni düşünüyorum. Üzülmeni istemiyorum. Murat ile tekrardan birlikte olmak istiyorsan elbetteki bu kararına saygı duyarım. Ama korkuyorum Aselkuş, tekrar üzülmenden korkuyorum. Yıllar önceki gibi yıkılmanı istemiyorum. Çok zor toparlandın Asel, aslında hâlâ da pek toparlanmış sayılmazsın. Yıllar oldu sen buralara ayak basmayalı. Ya yine aynı şeyler olursa? Ya yine seni üzerse?"

Demir'in sözleri gözlerimin dolmasına sebep olurken bir süre sessiz kalmayı seçtim. Demir hiç sahip olmadığım ağabeyimdi benim. Yıllardır uzaktan da olsa beni koruyup kollardı. Benim için endişelenmekte haklıydı belki de. Ona söyleyemesem bile ben de korkuyordum çünkü. Murat tarafından tekrar yüz üstü bırakılmaktan ödüm kopuyordu.

"Demir," dedim biraz kendimi toparlayabildiğimde. "Onu seviyorum."

Yaptığım bu itiraf karşısında Demir yine içini çekti.

"Keşke sevgi her sorunu çözebilseydi, değil mi Asel?"

"Haklısın. Muhtemelen yine üzüleceğim, yine ağlayacağım. Belki ileride bir kez daha Murat'a kapılıp gittiğim için çok pişman olacağım, ama ne var biliyor musun Demir? Ben onunlayken kendimi çok iyi hissediyorum. Sana bu durumu nasıl özetleyebilirim bilmiyorum. Sanki yıllardır denizin dibinde nefessiz kaldıktan sonra yüzeye çıkmayı başarmış gibiyim. Artık rahatça nefes alabiliyorum Demir. Murat bana iyi geliyor. Bu durum ne kadar sürer inan bilmiyorum. Ama benim için önemli olan zaten şu an hissettiklerim. Geleceği düşünmüyorum ki ben. Düşünmek istemiyorum."

"Ya eskisinden daha kötü bir şekilde yıkılırsan Asel? O zaman ne yapacaksın?"

Demir'in endişesini anlayabiliyordum. Ben de onunla aynı endişelere sahiptim aslında, bu yüzden Murat'a elimden geldiğince direnmiştim. Hâlâ da direniyordum bir yerde. Elimden geldiğince mantığımı korumaya çalışıyordum.

"O zaman tekrar derinlerden yüzeye çıkabilmek için çabalarım Demir. Ama lütfen bırak biraz daha istediğim gibi nefes alayım. Sevdiğim adamla biraz daha vakit geçirebileyim. Sonra tekrar acı çekmeye bile razıyım. Sadece birazcık daha mutlu olmak istiyorum."