Sandıklara Saklı Anılar ("Saklı" Serisi #1) - Tamamlandı

~ On İki ~

Keyifli Okumalar ❤️

Selin'den öğrendiklerimden sonra gece benim için bir bakıma bitmiş sayılırdı. İçim kan ağlarken tanımadığım insanlara gülümsemeye devam etmem nasıl mümkün olabilirdi ki zaten?

Bu saatten sonra benim hakkımda düşündükleri de beni hiç ilgilendirmiyordu.

O an için tek isteğim içimin yangınını bir an önce söndürebilmekten ibaretti.

Sanki bu ancak aklımı uyuşturursam mümkün olurmuş gibi geldiğinden, gecenin geri kalan kısmında elimdeki kadeh hiç boş kalmadı.

Içtim.

Selin'den duyduğum sözleri unutana dek içmek istedim ama unutamadım. Zihnimi uyuşturmayı bir türlü başaramadım.

O can acıtıcı kelimeler hâlâ yerli yerinde duruyorlardı.

Elbette duyduklarıma inanmak istemiyordum. Beni bir türlü kabullenemeyen insanların bana sadece doğruları söyleyeceklerini de düşünmüyordum.

Yalan olmalıydı. Selin yalan söylemişti. Diğer ihtimali kabullenemezdim.

"Balım," diyerek sonunda bir karısı olduğunu hatırlayan Murat Mercan, kolunu belime dolamıştı. "Çok hızlı gidiyorsun, bence artık içmemelisin."

"Hâlâ her şeyi hatırlayabildiğime göre çok içmiş olamam," dediğimde kelimeler artık dudaklarımdan zor dökülür hale gelmişti. Galiba sarhoş olmuştum. Peki eğer sarhoş olduysam neden hâlâ duyduklarım canımı yakıyordu?

Durumu anlayan kocam, "Odaya çıkmamızın zamanı geldi anlaşılan," dedi.

Elimden tutup beni peşinden sürüklemesine izin vermeyip, hızlı bir atakla dokunuşundan kurtuldum. "Ben hiçbir yere gitmiyorum. Henüz daha eğlenmeye başlamadım bile."

Benim bu yüzümle ilk kez karşılaşan Murat bir an için dilini yutmuş gibi kalakaldı. O sırada yanına ex nişanlısı da teşrif etmişti. İşte şimdi tam olmuştuk!

Sahi, neden beni resmi olarak bu kadınla tanıştırmamıştı? Acaba Murat ona karşı bir şeyler mi hissediyordu? Belki de hislerine rağmen sırf anne ve babasına baş kaldırabilmek adına onun yerine benimle evlenmişti. Selin belki de haklıydı.

O an kafam o kadar allak bullaktı ki, düşüncelerimin saçmalığını bile göremiyordum.

"Bir sorun mu var Murat?" diye sordu esmer güzeli.

"Yok, hayır Berrak. Eşim alkolü biraz fazla kaçırdı sadece."

Berrak adındaki kadın bu sefer bana doğru döndü. Birdenbire onun inceleyici bakışlarını üstümde hissetmek sinirlerimi daha çok germişti. "Merhaba Asel, seninle daha önce tanışma fırsatımız olmamıştı. Ben Berrak. Murat'ın çocukluk arkadaşıyım."

Kadının bana uzattığı ele şaşkınlıkla bakakaldım. Bir zamanlar evleneceği adamın karısıyla tokalaşmak da ne demek oluyordu? Bu nasıl bir midesizlikti?! O eli sıkmak istemiyordum ben! Hem zaten midem de beni yarı yolda bırakacakmış gibiydi. Ağzımda hissettiğim acı tatla hemen elimi dudaklarıma bastırdım.

"Asel?"

"Affedersiniz!"

Murat'ın endişeli halini yok sayarak adımlarımı giriş kattaki lavaboya doğru yönlendirdim. İçeri girer girmez hemen klozete doğru eğilip içimde ne var ne yoksa çıkardım. O sırada nazik ellerin yüzüme düşen saç tutamlarını çektiğini hissettim. Ayıldığımda içine düştüğüm bu durum yüzünden utanacağımı çok iyi biliyordum. Ama zihnim hâlâ bulanıkken, olup bitenlerin çok da farkında sayılmazdım.