Time Spent Walking Through Memories [PSH x SJY]

스물둘

Seoulကိုပြန်ရောက်ရောက်ချင်း airportကနေ sim cardတစ်ခု ကမန်းကတန်းဝယ်ပြီး အလွတ်ရနေတဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို ခေါ်ဆိုမိတယ်။ စက်ပိတ်ထားပါသည်နဲ့ တိုးနေတော့ taxi standက ရရာကားတစ်စီး အမြန်တားလို့ လိပ်စာမြန်မြန်ပြောပြီး ဂျေးနဲ့အတူ ကားပေါ်တက်လာလိုက်တယ်။

အခု Seoulမှာက ညဘက်ရောက်နေပြီမို့ ဆောင်းဟွန်းက သေချာပေါက် အိမ်မှာရှိနေမှာပဲ။ ဒါပေမယ့် ဆောင်းဟွန်းတို့အိမ်ရောက်တော့ တအိမ်လုံး မီးမှိတ်ထားတာတွေ့တာကြောင့် တင်းလာတဲ့စိတ်တွေ ရှဲခနဲဖြစ်သွားတာတော့အမှန်။ bellခဏဏတီးပေမယ့် အိမ်တံခါးလာဖွင့်ပေးမယ့်သူရှိပုံမရ။

တအောင့်လောက်ကြာအောင် အိမ်ရှေ့မှာရပ်နေမိပြီးနောက် တခြားနေရာတွေ သွားရှာမယ်အလုပ် အိမ်တံခါးဟာ ပွင့်လာခဲ့တယ်။

မီးထွန်းမထားတဲ့အမှောင်ထဲမှာ ရပ်နေတဲ့သူက ရှင်းဂျယ်ယွန်းရဲ့နှစ်ယောက်မရှိတဲ့ ပတ်ဆောင်းဟွန်းပဲ။ အရမ်းလွမ်းနေခဲ့ရတဲ့ဒီလူသားကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်လိုက်မိတယ်။ ဆောင်းဟွန်းရင်ဘတ်မှာ ခေါင်းအပ်လိုက်တော့ ရနေကြ ကိုယ်သင်းရနံ့အပြင် အရက်နံ့ပါရောပြီးရတယ်။ လုံခြုံသွားပြီဆိုတဲ့ ခံစားချက်။ နေရာမှန်ကို ပြန်ရောက်ပြီဆိုတဲ့ခံစားချက်။ အရက်တွေသောက်နေတယ်ပေါ့လေဆိုပြီး စိတ်ကောက်ချင်မိသွားတာတော့ သက်သက်တပိုင်း။ ဆောင်းဟွန်းကတော့ ရင်ခွင်ထဲကဂျယ်ယွန်းအစား မျက်စိရှေ့တည့်တည့်ကဂျေးကို ကြောင်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

ဆောင်းဟွန်းကိုကြည့်ရတာ အသိနဲ့ခန္ဒာမကပ်တဲ့ လူလိုပဲ။ "ဝင်ကြလေ"လို့ပြောရင်း အိမ်ထဲခေါ်သွားတယ်။ မမြင်ရတဲ့အမှောင်ထဲမှာ ဂျယ်ယွန်းက phone screenကို အားပြုပြီး လျှောက်နေရတယ်။ ဖိနပ်ချွတ်တဲ့ဆင်ဝင်ကိုကျော်ပြီးတာနဲ့ တန်းရောက်တဲ့ဧည့်ခန်းထဲက TV screenရဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် အိမ်ထဲကပစ္စည်းတွေကို ဝိုးတဝါးမြင်နေရတယ်။ ဆောင်းဟွန်းက မီးခလုတ်ကိုမဖွင့်ဘဲကျော်သွားတာကြောင့် ဒီအိမ်ကို ၂ခါထက်မနည်းရောက်ဖူးနေတဲ့ ဂျယ်ယွန်းကပဲ ခလုတ်နှိပ်လိုက်ရတယ်။

ဘုရားရေ.... ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပျံ့ကျဲနေတဲ့ ဘီယာနဲ့ ဆိုဂျုပုလင်းတွေ။ ပတ်ဆောင်းဟွန်းက ဘယ်တုန်းက ဒီလောက်ထိသောက်တတ်သွားတာလဲ။ တစ်ပုလင်း နှစ်ပုလင်းတောင်မကဘူးလေ။ ထိတ်လန့်တကြားနဲ့ ဆောင်းဟွန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ ညှင်းသိုးသိုးရုပ်မှာ နှုတ်ခမ်းမွေး၊ မုတ်ဆိတ်မွေးစိမ်းဖန့်ဖန့်ရေးရေးတွေပါထွက်လို့။