Time Spent Walking Through Memories [PSH x SJY]

열일곱

Note : ဒီနေ့ double updateပါ။ အပေါ်က အပိုင်းမဖတ်မိမှာစိုးလို့။

🍂

ဂျယ်ယွန်းက ပတ်ဆောင်းဟွန်းကို မုန်းပါတယ်။ အတည်ပြောတာ မရယ်နဲ့။

တခါတလေကြည့်ရင်းနဲ့ ပိုပိုမုန်းလာတယ်။ ဆောင်းဟွန်းက အရမ်းချောလို့လေ။ အမြင်ကတ်စရာကြီး။ ဘာလို့ဒီလောက်ချောနေတာလဲ။ ဆံပင်ကရော ဘာလို့အဲလိုကေထားရတာလဲ။ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ခပ်အုပ်အုပ်စာအုပ်ကေလေ။ မျက်စိမစူးဘူးလား။ အဲဆံပင်ကို ဆောင်းဟွန်းက ခဏဏလှန်တင်နေတော့တာ။ အဲကေထားတဲ့ ယောင်္ကျားလေးတိုင်းက ဒီလိုပဲ ပဲများနေကြလား။

ဂျယ်ယွန်းက ဆောင်းဟွန်းကို မုန်းပါတယ်။ ဆောင်းဟွန်းရယ်လိုက်ရင် ကြောင်ကြီးနဲ့တူလို့လေ။ နှင်းတောထဲမှာပဲတွေ့ရတယ်ဆိုတဲ့ အမြီးဖွာဖွာနဲ့ ကြောင်ကြီးနဲ့တူတယ်။ အစွယ်တွေပါပေါ်လာတာ။

ဂျယ်ယွန်းက ဆောင်းဟွန်းကိုမုန်းပါတယ်။ တအားပြီးပြည့်စုံနေလို့ပါ။ တခါတလေကျရင်လဲ အတွေးအုံ့အုံ့လေးတွေ ဝင်လာပြီး ဝမ်းနည်းသွားတတ်တယ်။ စာလဲတော်၊ ရုပ်လဲချော၊ အဘက်ဘက်မှာထူးချွန်၊ သဘောလဲကောင်း အယ် အယ် ဟုတ်ပါဘူး။ ပတ်ဆောင်းဟွန်းက သဘောမှမကောင်းတာ။ သူကလွဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ အဖက်မလုပ်တတ်တဲ့လူ။ ဒါပေမယ့် ဂျယ်ယွန်းက ပတ်ဆောင်းဟွန်းကို မုန်းတာကမုန်းတာပါပဲ။

ဂျယ်ယွန်းက ဆောင်းဟွန်းကို မုန်းပါတယ်။ Valentines Dayကျရင် လက်ဆောင်တွေအများကြီးရလ်ို့ပါ။ ဒါကြောင့် သူ ဆောင်းဟွန်းခုံပေါ်က ချောကလက်တွေကို ဘာလုပ်မှာလဲ မေးလိုက်တယ်။ ဆောင်းဟွန်းက လုပ်ချင်တာလုပ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့သူလဲ အကုန်သိမ်းကြုံးယူသွားပြီး အရပ်ထဲက ကလေးတွေကို ခွဲပေးလိုက်တယ်။ ကလေးလေးတွေလဲစားရ၊ ဆောင်းဟွန်းနီးလဲ သူများပေးတာမစားရ၊ တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်။ ဆောင်းဟွန်းစားချင်ရင် သူဝယ်ကျွေးမှာပေါ့။ ဝယ်ကျွေးရုံတင် ဘယ်ကမလဲ။ လုပ်ပါကျွေးမှာ။ (လက်တွေ့မှာတော့ သူက သကြားနဲ့ဆားကို လက်နဲ့တို့စားပြီးမှ ခွဲတတ်တာဆိုပေမယ့်)

ဂျယ်ယွန်းက ဆောင်းဟွန်းကို မုန်းပါတယ်။ ဘာလို့ဆို သူ့ကိုရောဂါကျွမ်းအောင် အမြဲပြုစားလို့ပါ။ လူနဲ့စိတ် တသားတည်းမရှိသလို တစ်ယောက်ထဲ တဟိဟိပြုံးနေအောင်လုပ်တယ်။ ပြုံးနေရင်းကနေ ငိုင်သွားအောင်လဲလုပ်တယ်။ ငိုင်နေရင်းကနေ မျက်နာတွေနီလာပြီး အားးးးလို့အော်အောင်လဲလုပ်တယ်။ ဆောင်းဟွန်းအကြောင်းတွေးလိုက်မိတာနဲ့ သူ့ကမ္ဘာက တစ်နေ့ကို emotion တစ်ရာတစ်ဆယ့်ခြောက်မျိုးလောက် ပြောင်းနေတော့တာ။