Owned By A Mafia Boss (PUBLISHED UNDER PSICOM)

CHAPTER 45

Chapter 45

Clayton’s Pov

INAANTOK kong inabot ang telepono ko na walang tigil kakatunog sa bedside table. Nasagi ng kamay ko ang aking telepono kaya't kumalabog iyon sa sahig. Napamura ako at pikit matang bumangon. Antok na antok pa talaga ako.

Pilit kong binubuksan ang mata kong tumitiklop dahil sa antok. Nang makita ko ang telepono ko mabilis kong sinagot ang tawag. Hindi ko nasilayan ng mabuti ang caller dahil sinagot ko na ito.

"Clayton?"

Rinig kong saad sa kabilang linya. Bumalik ako sa kama at humiga ulit. Habang nasa tenga ko pa ang cellphone.

"Ohh," antok kong sagot.

"HOY! Hindi ka pa ba bumabangon d'yan?"

Naikot ko ang eyeballs ko dahil sa boses ni Harem. Nawala ang antok ko sa boses niya.

"'Bat ka ba napatawag, huh?"

"Grabe, masama talaga gisingin ang tulog, 'no?"

"Ibaba ko na ito, Harem."

"Ay! Ay! Wait, bw*sit ka naman, oh. Alam mo ba kung anong araw ngayon?"

I hissed when I heard his useless and senseless question.

"Tang*na mo! Harem, iyan ba ang tinawag mo sa akin? Ang tanungin ako kung anong araw ngayon?" tumaas ang boses.

"Bw*sit talaga. Sige na nga . . . happy birthday, bw*sit ka!"

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa sinabi niya. Napatingin ako sa calendar sa cellphone ko. Shuta! Birthday ko pala ngayon! April 7 pala ngayon. Na konsensya naman ako dahil sa inasal ko kay Harem. Nawala na talaga sa isip ko.

"Harem," anang ko. Tumahimik kasi siya.

"Uh," may pagtatampo roon sa boses niya.

"Sorry na. Nakalimutan ko talaga, e."

"Hay! Forgiven dahil birthday mo ngayon. My god, twenty-seven ka na, sweetie."

Napangiti naman ako. "Pumunta ka mamaya sa restaurant ko libre kita kahit anong kainin mo." pambawi ko na rin.

"Hmm, sige."

Pagkatapos no'n ay binaba na niya ang tawag. Binalik ko ang cellphone ko sa bedside table. Nandun din ang picture frame ni Lorcan. April 7 ang birthday ko at April 16 naman si Lorcan. Kung sana nandito siya. Ngayong April 16 ay magt-thirty-seven na siya. Even if wala na siya sini-celebrate pa rin namin ang birthday niya.

Sadyang ngayong kaarawan ko ay nakalimutan ko talaga dahil sa badtrip ako kahapon kay Joseff. Kinuha ko ulit ang cellphone ko. Tiningnan ko ang messages ko kung may message ba si Joseff. Bahala siya. Hindi ako hihingi ng tawad sa kanya. Talagang nagalit lang ako sa sinabi niya.

Napapitlag ako nang tumunog ang cellphone ko. Nakita kong tumatawag si mama Ellen.

"Ma," sagot ko sa tawag.

"Anak, good morning at happy birthday!" Maligayang bati sa akin ni mama.

"Happy birthday, Clayton, ang gwapong anak ni ate Ellen." Narinig kong singit ni Alli sa kabilang linya.