Het meisje waar niemand naar...

By Zafantasy

1.1K 202 56

Genegeerd worden is vreselijk. Het knaagt aan je, maakt je twijfelen over jezelf. Solène wordt genegeerd. Al... More

Auteursrecht
Hoofdstuk 1
Hoofdstuk 2
Hoofdstuk 3
Hoofdstuk 4
Hoofdstuk 5
Hoofdstuk 6
Hoofdstuk 7
Hoofdstuk 8
Hoofdstuk 9
Hoofdstuk 10
Hoofdstuk 11
Hoofdstuk 12
Hoofdstuk 13
Hoofdstuk 14
Hoofdstuk 15
Hoofdstuk 16
Hoofdstuk 17
Hoofdstuk 18
Hoofdstuk 19
Hoofdstuk 20
Hoofdstuk 21
Hoofdstuk 22
Hoofdstuk 23
Hoofdstuk 24
Hoofdstuk 25
Hoofdstuk 26
Hoofdstuk 27
Hoofdstuk 28
Hoofdstuk 29
Hoofdstuk 30
Hoofdstuk 31
Hoofdstuk 32
Hoofdstuk 33
Aankondiging:
Hoofdstuk 34
Hoofdstuk 35
Hoofdstuk 36
Hoofdstuk 37
Hoofdstuk 38
Hoofdstuk 39
Hoofdstuk 40
Hoofdstuk 41
Hoofdstuk 42
Hoofdstuk 43
Hoofdstuk 44
Hoofdstuk 45
Hoofdstuk 46
Hoofdstuk 47
Hoofdstuk 48
Hoofdstuk 49
Hoofdstuk 50
Hoofdstuk 51
Hoofdstuk 52
Hoofdstuk 53
Hoofdstuk 54
Hoofdstuk 56
Hoofdstuk 57
Hoofdstuk 58
Hoofdstuk 59
Hoofdstuk 60
Hoofdstuk 61

Hoofdstuk 55

7 2 0
By Zafantasy

Solène

Mia doet er lang over. Te lang. Ik dacht dat ze snel ging zijn? Ik bijt op mijn nagels. Er is toch niets gebeurd? Ze gaat haar belofte toch niet verbreken? Deze gedachten maken me gek. Ik had gewoon mee moeten gaan. Wie weet was Senan niet eens thuis en zelfs als hij dat wel was, wat kan hij doen? Mia zou bij me zijn en hij verbergt zijn sinistere karakter voor haar. Hij doet me heus niets met haar naast me. Waarom ben ik zo dom? Waarom laat ik deze onredelijke angst me overheersen?

Ik wacht aan de ingang van de bib, starend naar waar ik verwacht dat Mia elk moment tevoorschijn komt. Ze is er zo, stel ik mezelf gerust. Maak je geen zorgen.

Na wat wel uren wachten lijkt is ze er eindelijk. Ik loop naar haar toe. Alweer. Ik ben moedig vandaan, dat is al de tweede keer dat ik het initiatief neem. Trots vult mijn borstkas. Zie? Ik ren niet weg van mijn angsten; ik loop ze tegemoet.

'Sorry,' zegt Mia. 'Heb je lang moeten wachten? Ik had wat vertraging. Er was onverwacht bezoek en Senan hield me op, maar maak je geen zorgen; ik heb de borstel bij me.'

Opgelucht haal ik adem. Ze heeft het niet expres gedaan, ze heeft er niet extra lang over gedaan omdat ze me niet wou zien. Bovendien ben ik nu toch blij dat ik niet mee was. Al zei ik daarnet dat ik het niet erg zou vinden om Senan te zien zolang Mia bij me is, vind ik de gedachte angstaanjagend. Als ik mee was gegaan had hij me gezien, dan had hij geweten dat ik terug in Antwerpen ben.

'Het is oké,' antwoord ik. 'Je bent er.' De afgelopen dagen komen de woorden makkelijker uit mijn mond. Het begint te wennen, praten met een echt persoon.

We gaan naar binnen en zetten ons op een van de bankjes. Mijn handen zweten. Ik zit met ze te friemelen op mijn schoot. Iemand gaat mijn haren kammen. Niet zomaar iemand, Mia. Mia, Mia, Mia. Een paar maanden geleden had ik dit zelfs niet durven dromen.

'Ben je zenuwachtig?' vraagt ze.

Ik knik.

Haar lach is tintelend, prachtig, angstaanjagend en zenuwslopend. Het is betoverend en ik kom er maar niet uit of ik ervan hou of dat ik het haat. 'Dat is nergens voor nodig. Ik zal voorzichtig zijn.'

Haar woorden stellen me niet gerust. Ik was totaal vergeten dat je voorzichtig moest zijn bij het haren borstelen. Als je het te ruw doet kan dat lijden tot pijn. Mia zou al mijn haren kunnen uitrekken! (Niet dat ik denk dat ze dat zou doen... niet echt, in ieder geval.) Mia geeft om me, ze zou me niet expres zeer doen. Maar wat als ze het onbewust doet? Wat dan? Ah, dit is verschrikkelijk. Ik word alleen maar nerveuzer.

Mia zet zich achter me. Ik kan haar niet zien. Is dit zo'n vertrouwensoefening? Eentje zoals je in iemands handen laten vallen? Dat moest haast wel, ik heb het gevoel dat ik mijn hele leven aan haar toevertrouw.

Ik wacht af. Wanneer gaat ze beginnen?


Nesmiah

Solène wiebelt heen en weer. Ze is zenuwachtig, wat mij alleen maar gespannener maakt. Ik moet dit goed doen. Het moet.

Voorzichtig reik ik mijn linkerhand uit en raak de uiteinden van haar korte onregelmatige haar aan. Je moet van onderen beginnen, zei mijn moeder altijd toen ik mijn haren leerde borstelen. Zo voorkom je verdere knopen. Met mijn rechterhand begin ik met voorzichtige streken. De haren voelen droog aan, dik. Zo veel knopen, meer dan ik had verwacht. Ik ga ruwer moeten zijn als ik ze er ooit uit wil halen. Maar wat als ze dan pijn krijgt? Ik zie de Zonnester al van me weglopen met tranen in haar ogen. Dat wil ik niet, maar de knopen moeten eruit.

'Ik ga een beetje harder moeten kammen. Je hebt te veel knopen. Zeg me als het pijn doet, oké? Dan zal ik stoppen.'

Ze knikt. Ik doe verder.

----------------------------

Ik zweer dat ik een reden heb om een scène zoals haren kammen te beschrijven. Meerdere redenen zelf: bindingstijd + een andere reden die in verdere hoofdstukken duidelijk zal worden. Hopelijk is het niet te saai? Als dat zo is, kan ik wel iets anders verzinnen. 

Vrolijk nieuws: WIS is deze woensdag uitgekomen! Je kan het nu bestellen! (Oh, op het moment zeggen sommigen websites dat de verschijningsdatum onbekend is of dat het niet leverbaar is. Geen zorgen, dat komt blijkbaar wegens vertragingen met de post, of zoiets en normaal gezien zou dat tegen 7 december opgelost moeten zijn.)

Continue Reading

You'll Also Like

1.3K 51 7
matthy werd mishandeld thuis door z'n eigen zus maar toen moest matthy weg van huis en wat die toen zag
105K 7.3K 35
Boek 2 in de Fëawen Series. 'Ik wil niet dat wie dan ook ons stoort, begrepen?' zei hij streng tegen de elfen voor ons. 'Begrepen?' zei hij harder te...
6.9K 545 51
Dit boek is niet heel goed geschreven in het begin, maar ja het het begin is altijd saai uiteindelijk wordt het geweldig. Kan vaak typefouten bevatte...
49 23 4
Dafyne leeft in een wonderlijke, woestijnachtige wereld waar elke seconde je dood kan zijn. Maar wat wil je ook als je letterlijk boven de hel woont...