TWCIASA #59: Forget
"Everything about you needs to be confidential because you will be part of his company. They can use you to pay off their company's debt so you need to be skilled. That's their hidden agenda, Zam. It's not that their company is big and competitive they also very rich, sometimes others have a lot of debt. So, this is Megan. She can help you as your secretary." Isang babaeng hanggang balikat lang ang buhok at presentableng tignan. Makikita mong may kalahating banyaga din siya siguro chinese o japanese.
"Hi, Ms. Zam. I'm Megan Howard. I've graduated in Harvard University in all of core business classes as Cumlaude. I know the intricacies of business." Pagpapakilala niya.
Tango lang ang itinugon ko sa kanya matapos ang pagpapakilala ni Mommy sa kanya. Nasa loob kami ng Agency.
Matapos non ay pinag-aralan namin ang pasikot sikot ng kumpanya ng Livingston University.
Kukunin ko ang kumpanya niya hanggang maghirap sila.
Pero sabi ni Mommy ay hindi ganoon kadali patumbahin sila dahil marami na rin ang gumawa non. Masyado daw silang mabagsik at sobrang talino. Kung pag-uusapan ang utak dito ay kailangan hindi lang natutunan mo sa paaralan ang magamit kung hindi sa mga nakakasama at experience sa mundo ng negosyo.
Nagsend sakin sila ng email by next week na may magaganap na meeting at ipapakilala ako as their one of their major stockholder dahil hindi biro ang pag-aaksaya ng 300 million para sa kanila.
Mayroon kami company dito sa Pilipinas pero sa ibang tao namin iyon pinapahawak. Sa mapagkakatiwalaang tao.
Dumating ang araw ng paghahanda at pagpapakita sa ibang tao. Makikilala nila ako bilang Zam Yuin. Hindi under ng Grayson. Kung baga ay hindi kilalang tao.
Nakikita ko ang mga matatanda sa loob at makikita mo talagang mga delikadong tao ang mga ito. Mga may edad at makapangyarihan lalo na ang mga ng tatay ng mga Livingston.
"Let's go inside, Miss Yuin."
Taas noo akong pumasok sa meeting hall.
"May I get your attention everyone? I would like to introduce the new major stockholder of Livingston Corporation. Miss Zam Yuin."
Pokerface akong tumingin sa lahat ng mga taong nandon. Agad na nagbulung bulungan ang mga matatanda doon.
Nakita ko ang magalang na pagsensya ng secretary ko para magsalita sa harap nila.
"Nice meeting you." Nagdiretso ang tingin ko sa tatay ng mga Livingston. Bahagya naman siyang nagulat pero nawala iyon ng ngumiti ako sa mga taong nandoon. Pero hindi ko inaasahang makita ang isang nakakakilabot na tingin. Yung ngiti ko ay biglang naglaho ng parang bula.
Isang buwan halos hindi kami nagkita...
Wala akong nararamdamang kahit ano. Pero hindi maaalis ang kabang dulot presensya niya.
Agad ko ring binalewala ang presensya sa kanya. At iniisip na sila ang taong pumatay sa Granny ko. Balewala na ang nararamdaman ko para sa kanya. Parang naging manhid na.
Nakipagshake hands ang iba bilang pagwelcome sa akin.
"Nice meeting you, Miss Yuin. Well, I think you should invest my company." Nangingiting sabi ng isang may edad na babae.
"It would be great madam." Sagot ko.
Sa isip ko ay gusto ko ng irapan ang matanda. Halos lahat naman sila ay ganon ang sinasabi sakin kung baga ay paiikutin mo ang pera. Mas maraming invest mas maraming tubo.
"We should leave now, Miss Yuin." Agad kong tinanguhan ang secretary ko pero bago yon ay may humarang sa dadaanan namin.
Inilahad niya kamay niya sakin agad akong napakunot ang noo sa kanya. Matagal siyang nag-intay nakita ko sa gilid ko na natigilan ang ibang mga tao sa loob ng hindi ko tanggapin ang pakikipagkamay niya. Napabuntong hininga ako. Inabot ko yon pero nagulat ako ng bigla niya akong hilahin.
Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya hindi niya ba nakikita kung sino ang mga tao dito sa loob at kung makahila siya ay wagas???
What the hell?!
"Mr. Living--"
Agad niya itinaas ang index finger niya sa secretary ko at sinamaan ng nakakapangilabot niyang mga tingin na ang ibig sabihin ay wag susunod.
Agad niya akong nagpumiglas pero mahigpit ang pagkakakapit niya sa akin.
"Let go of me, Jawrence!"
Hinila niya ako hanggang makarating kami sa isang office at mukhang kanya ito.
Agad niyang sinarado at nilock ang pinto.
"What the hell is your problem?! Can't you see, andaming nakakita ng ginawa mo! What will they think, you bastard!" Galit na galit na sabi ko pero nagliliyab sa galit ang mga mata niya.
"Let them think whatever they want to think, totoo naman yon." Agad nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya at hinampas siya sa dibdib niya kahit antigas non.
"You're such an asshole!"
Agad ko siya tinulak para tumabi pero nahawakan niya ko at tinulak sa pinto. Napadaing naman ako sa sakit ng pagbalibag niya. Agad niyang nilapit ang mukha niya sakin at bumulong sa tenga ko.
"I want that kind of moan."
Para akong hindi makahinga sa sinabi. Fuck! Fuck!
"Get of me.." Mahinang sabi ko.
"No.."
"I said get of me!"
"I said no.. Why did you left me? After what happened to us that night, huh?" Madilim ang titig niya. Hindi ko maiwasan kabahan ng matindi.
"Forget--"
"Forget, Zam?"
"That's the right thing to do, Jawrence!"
"That's not my thing.." Hindi na ako nakasagot pa. Tumingin siya sa taas at binalik ulit ang tingin sa akin.
"Hindi ba pwedeng wag na tayong madamay sa gulo nila?"
"Gulo nila? Ang gulo ng pamilya ko ay gulo ko na rin! Kalimutan mo na, na may nangyari sakin at kakalimutan ko--"
"Ganon ganon na lang yon?"
"Yes! Iyon ang tama!" Agad siyang lumayo sa akin at napatungo. Bahagya pa siya natawa.
"Iyon ang tama para sayo, pero hindi iyon ang tama sakin. Opinyon mo lang ba ang importante?"
"Wala akong pakialam sa opinyon mo, Jawrence." Diretsong sabi ko. Nakita kong nasaktan siya sa sinabi ko.
"Why are you doing all this? It's done, Zam. You are free then why are you still going back to the time you will suffer again?!" Nanggagalaiti niyang sabi.
Parang sasabog ang puso ko sa lahat ng mga sinasabi niya.
"Namatay ang Granny ko.
Sa kagagawan ng pamilya mo.."
Hindi na siya nagulat pa, alam niya na.
"I'm sorry."
Ayun lang ang sinabi niya. Agad akong natawa.
"Sorry? Hahaha.. Mababawi ba ng sorry ang buhay ng lola ko, ha?! Hindi, Jawrence! Wag ka magsorry dahil hinding hindi ko matatanggap yan! Naiintindihan mo?! Kainin mo yang sorry mo dahil hindi ko kailangan niyan!" Napahagulgol na ako nang hindi ko na kinaya ang lahat. Naramdaman ko ang pagyakap niya. "Walang hiya kayo! Mamamatay tao! Lahat kayo!" Pilit kong pinaglalayo ang mga katawan namin pero malakas siya at hindi ko mapigilan.
"Just trust me, I'll do everything to help you." Agad akong natigilan.
Dahan dahan niya akong pinakawalan.
Tutulungan niya ko? Tanga ba siya? Pamilya niya ang pinag-uusapan dito. Hindi ka na dapat magpalinlang, Zam!
"If you want to help me..forget everything...forget about us..forget me.." Agad kong binuksan ang pintuan at iniwan siya don. Pinunasan ko ang sarili ko para hindi mahalata na umiyak ako. Narinig ko na lang ang kalabog sa office niya.
Hindi na dapat magtagpo ang nararamdaman natin sa isa't isa. Hindi tayo pwede. Malabong malabo.. Kayo ang pumatay sa Granny ko. Hinding hindi ko kayo mapapatawad.
~To be continued...
DONT FORGET TO FOLLOW VOTE AND COMMENT!
HI GUYS SANA PO PABASA NG ESCAPING THE BEAT! I NEED YOUR SUPPORT PLEASE!! MARAMING SALAMAT PO SA MGA NAGBABASA PA HIHI ILOVEYOU ALL MWA!
-MmissLucy