Hoş geldiniz..
Keyifli okumalar diliyorum ♥
Bölümü beğenirseniz oy ve yorumlarınızı bırakarak destek çıkabilirsiniz. Harikasınıız ^^
••• 37. Bölüm ║ ''Saklanılan Gerçekler.'' •••
Bulut direkt kutuya doğru elini uzattı. Adam kutuyu teslim ederken, ''Bahsettiğin kişi sanırım şu an kutuyu teslim ettiğin kişi.'' dediğimde gözleri kaskıyla beraber bana döndü. Birkaç saniye öylece bekleyip ardından, ''Meva? Sen misin?'' dedi gülerek.
Yüzüne bomboş baktığımı fark etmiş olacak ki ellerini kaskına götürüp çıkardı. Korhan? Çiftlikte tanıştığım kişiydi.
Barkın'ın yüzü direkt olarak Korhan'a dönerken şaşkınlıkla ağzı aralandı. Gözleri bir müddet Korhan'ın süzdü. Sinirle konuşmaya başladı.
''Yok artık, gerçekten yok artık. Toplu birleştiniz, sabrımı mı sınıyorsunuz siz benim.''
Açelya ve Bulut anlamayan bakışlarıyla Barkın, Korhan ve beni izlerken, ben de onlardan farksız durumda değildim. Korhan ne kadar gülümseyen gözlerle Barkın'a baksa da durum Barkın'a göre hiç aynı değildi. Aralarının iyi olmadığının farkındaydım lâkin bu bakışlarının ondan kaynaklı olduğunu zannetmiyordum.
Tekerlekli sandalyemi Korhan'a doğru itip biraz önünde durdum, konuşmaya başladım.
''Uzun süredir mi çalışıyorsun?''
Elleriyle ufak tefek varlığını sürdüren saçlarını arkaya doğru itip, ''Pek sayılmaz. Babam artık çok yorgun düştüğü için çalışmam gerektiğini hissettim. Bir yandan üniversite, diğer yandan da pizzacı da çalışıyorum. Beklerim hepinizi. Ufak biraz ama sıcak, samimi bir mekan. Seni özel olarak davet ediyorum Meva.'' deyip gülümsemesine devam etti.
Barkın direkt ayaklanıp, ''Meva pizza sevmez.'' dediğinde ona döndüm, mırıldandım.
''Seviyord-''
''Hiç ama hiç sevmez hem de.''
Dönüp dik dik ona baktım. O da aynı şekilde baktı. Korhan'ın, ''Peki öyleyse. Yapacak bir şey yok.'' demesiyle ona dönmüştük. Kaskı kafasını tekrar yerleştirmişti. ''Bana müsaade.''
Çok erken gitse de işi olduğu için bir şey diyememiştim. Tam veda konuşması için konuşacakken Barkın'ın öne atlamasıyla sustum. İki elini Korhan'ın omzuna koydu ve ardından ekledi.
''Sen hiç merak etme. Ben inanılmaz derecede pizzakolik biriyim. Her gün sipariş vereceğim evime.'' deyip cebinden telefonunu çıkardı. Kaskın köşesinde yazan numarayı işaret edip, ''Bu iş yerinin numarası olmalı.'' dedi. Bir kaska bir telefonuna bakarak parmaklarını tuşlarda gezdirdi, numarayı kaydedip cebine attı.
Korhan gülümseyip, ''Elbette. İstediğin zaman arayabilirsin.'' deyip sonrasında telefonuna gelen bildirim sesiyle gitmesi gerektiğini söylemiş, hepimize el sallayıp gözden kaybolmuştu.
Korhan'ın gitmesiyle beraber Barkın'da kendini çimlere atmıştı. Gözleri kapalıydı. Derin derin nefesler alıp veriyordu.
Bulut en sonunda sessizliği bozup, ''Bir şey anladıysam ne olayım ya.'' dediğinde Açelya'da onu anında onaylamıştı.
''Al benden de o kadar. Barkın'la o adamın arasında bir problem mi var?''
Barkın gözlerini açıp sinirle nefesini havayla buluşturmuştu. Gözlüğünü gözünden çıkarıp çimlere fırlattı. Sinirini atamamış olacak ki, ''Hangi aklı başında, hür, kıvrımlı beyine sahip insan birini özel olarak iş yerine davet eder ki? Onu kıvrımsız beyniyle kıvrandırmak vardı da neyse.'' diyerek doğruldu.
Bulut'a elini uzatarak, ''Ver şu pizzayı. Herkes bir dilim alacak. Gerisini Meva bitirecek. Çok seviyormuş ya pizzayı.'' dediğinde Bulut mazlum gözlerle Barkın'a baktı. Herkes oldukça açtı, Barkın'ın sinirinden nasibimi almak istemediğim için susmakla yetindim. Barkın Bulut'un bakışlarını es geçip kutuyu açtı. Dilimleri önce Bulut ve Açelya'ya pay edip ardından geri kalanını önüme bıraktı.
Gerginlikle, ''Sen yemeyecek misin?'' diye sorduğumda cevabı gecikmemişti.
''Yaklaşık on dakika önce doydum, yemek yememe gerek kalmadı.''
Dudaklarımı birbirine bastırıp kafamı yana eğdim. İtiraz kabul etmediğini belirterek pizzaları gösterdi.
İş başa düşmüştü, hepsi bitecekti.
Ben her pizzadan ısırık aldığımda o da keyifle omuzlarını dikleştiriyordu. Bileğimden tutup elimdeki yarım pizzadan bir ısırık aldı. Elimi bileğinden kurtarıp, ''Benim o.'' dediğimde güldü. On dakika önce nasıl fırtınalar estirdiğini düşünürsek şu anki hali fevkaladenin de fevkîndeydi.
Bileğimi tekrar tutup bir ısırık daha aldı. Açelya iki elini çenesine dayayıp, ''Favori çiftim oldunuz iki saat içinde.'' dediğinde ağzım beş karış açılmıştı. Barkın ve ben? Favori çift? Kendimi devasa bir dalganın içinde hissediyordum. Tamam, Barkın favori biri olabilirdi tek başına lakin yanına ben dahil olduğumda durum hiçte böyle gözükmüyordu. İkimizi uyumlu bir çift olarak görmüyordum.
Bulut başıyla onaylayıp önümdeki pizza kutusundan bir dilim daha aldı. Barkın ise biraz düşünüp ardından Açelya'ya döndü.
''Yılın çiftiyiz. Sessiz olun Murat Amca duymasın.'' dedi fısıldayarak.
Barkın'a baktığımda bana dönüp göz kırptı.
Delinin tekiydi.
•••
Barkın, Bulut ve Açelya'yla pizzaları midelerimize yerleştirdikten sonra akşamın olmasıyla artık evlerine gitmeleri gerektiğini söylemiş, haliyle ben de haklı bulmuştum. Açelya'nın evi bize göre bayağı uzakmış. Bu yüzden Bulut önce onu eve bırakmaya gitmişti. Giderken de bugün için bana teşekkür etmişti. Attığım basketbol topunun onların arasında bir konuşma başlatma fikri çok saçmaydı, aşırı şaşırtıcı bir durumdu. Yinede çok seviniyordum onlar adına.
Umuyorum ki araları güzelleşir, mutlu olurlar. İkiside farklı tipler olsa da ruh olarak birbirlerine çok benzediklerini düşünüyordum. Hoş ki onları daha fazla tanımıyordum ama ruh eşleri kendilerini her ortamda belli edebilecek ışıltıya sahipti.
Şu an odamda, masamın tam önünde günlüğümün üçüncü sayfasındaydım. Kaç gündür tek kelime yazmamış olmak bana eksiklik ama yazamayacak kadar meşgul olmakta mutluluk vericiydi.
Elime dolma kalemimi alıp bembeyaz sayfada içimden geçenleri yazmaya başladım.
─────────
Bugün satırlarıma günler sonrasından başlıyorum.
Bunun için çok mutluyum çünkü artık bol bol vaktim olmuyor burada yazı yazmaya, saatlerimi harcamaya.
Önceden günüm bomboş geçse de ellerim hep bu satırlarda olurdu. Hayallerimi yazardım, nasıl ders çalıştığımı anlatırdım falan filan. Şimdi öyle değil. Önceden her saniyem ölüp yokluğa karışırken artık her saniyem yaşıyor.
Hayatımda çok güzel insanlar var. Sırasıyla isimlerini bırakıyorum buraya.
Barkın..
Açelya, Bulut, Korhan'da var ama Barkın çok kızıyor ona. Bana karşı olan ilgisinden dolayı kızıyor sanırım. Yinede hayatımda olmasından dolayı mutluyum. Yakın zamanda Barkın'la Korhan'ı tekrar bir araya getirip iyi arkadaş olmaları için ikna edeceğim. Barkın ne kadar ikna olur bilemiyorum tabii.
Bu arada bu günlerde çok canım yanıyor. Çevremdeki insanlara belli etmek istemesem de çok canım yanıyor. Galiba doktorun dediği gibi daha da kötü olacak her şey. Umuyorum ki kötü günler geç gerçekleşir... Hayatım yeni başladı, külkedisine dönmeyi hiç ama hiç istemiyorum.
Ellerim yoruldu şimdilik.
Hoşça kal günlük.
Umarım tekrar görüşürüz seninle, hayatta olabilirsem..
22.06.2019
───────
Günlüğümün sayfasına dökülen gözyaşlarına hüzünle baktım. Günlüğüme bile aktarmak istemediğim şeyler vardı içimde. Ne zaman yalnız kalsam boğazımı sıkan şeylerdi. Canımı çok yakıyor, mutsuz olmam o içimdeki hissi mutlu ediyordu.
Kendime itiraf edemediğim hiçlik duygusunu günlüğüme de dökememiştim. Gözyaşlarımın sildiği kelimelerin üstünden dolma kalemimle tekrar geçmeye başladım. Üstünden geçerken bir gözyaşım daha firar ediyordu gözlerimden.
''Abla, ağlıyor musun?''
Sesle birlikte irkilerek gözyaşlarımı sildim panikle.
Tolga'ydı.
Ona doğru dönüp, ''Bir şeyler yazıyordum öyle. Yok ağlamak falan.'' dedim tebessüm ederek. Gözleri dolmuştu. Yanıma gelip sımsıkı sarıldı.
''Dayanamıyorum seni böyle görmeye.'' dedi gözyaşlarının arasından isyankâr biçimde. Gözyaşlarım tekrar gözlerimi işgal ederken fısıldadım.
''Dayanamıyorum her şeyin böylesine acı verici olmasına..''
•••
BÖLÜM SONU!
Bölüm hakkındaki düşünceler buraya..
Meva için çok üzülüyorum...
Oy ve yorumlarınız benim için çok değerli. Meva ve Barkın'ın daha çok kişiye ulaşmasını istiyorsanız bana destek olabilirsiniz. ♥