Neymiş büyük lokma ye büyük konuşmaymış. Eğer benim gibi büyük lokma yemeyip büyük konuşursan şekil a daki gibi sonun böyle olurmuş... Ve Selda Hanım bu sana ders olsun bir daha boyundan büyük işlere kalkışma...
"Selda saat bir oldu. Orada daha ne kadar oturmayı düşünüyorsun?" Başımı arkaya çevirerek merdivende durup bana bağırınan adama baktım.
Sen yat kalk babana dua et Ateş Bey eğer onunla kavga etmeseydim inadimdan aylarca orada kalırdım. Ama ne olacak babasının oğlu işte Ateş kesin babasına çekti huysuz. Önüme dönünce sinirle yastığıma vurdum.
"Sen uyu benim erken kalkma gibi bir derdim yok."
Ateş yanıma kadar gelse tam görüş alanıma girmedi. "Nedenmiş o yarın sabah işe gidilecek." Oldu babandan o kadar azar işitip bir de üstüne o Işe gideyim.
"O iş yerine bir daha gitmem. Baban beni bildiğin azarladi. Neymiş iş saatlerinde lak lak edilmezmiş neden bana masa başı iş vermişsin hani sıfırdan başlayacakmışım. Ne bu canım ben onun çocuğu muyum ki beni azalıyor."
"Güzelim babam şu sıralar yaşlılık sendromu yaşıyor. Sende gelini olduğun için üzerinde otorite kurmak istemiştir. Aksi takdirde işleri bana devretti. Emekli olmasına rağmen arada gelip herkese fırça atıyor. "
"Bana ne canım atmasın. Ben herkes değilim. Ben gelini olmakla birlikte torunun annesiyim bana istediği gibi çıkışamaz. Bunu kabul etmiyorum." Ateş ne inatsın diye söylediğinde her zaman ki haklıyim dedim.
"Bebeğim neden anlamak istemiyorsun babam emeklilik sendromunu henüz atlatamadı. Yoksa bugün babamda söylediklerine pişman oldu."
"Hiç de bir kere az kalsın arkamizdan su dökecekti. Annen olmasa veda bile etmezdim de yatsın kalsın ona dua etsin." Ateş abartmiyor musun, diye sordu. Bende omuz silkmiştim. Babasının beni strese sokmaya hakkı yoktu. "Baban yüzünden gül gibi işimi kaybettim. Yetmedi dikdetörlüğu altına girip işi kabul ettim. Ama o hayatımda gördüğüm en katı adam." Ben ne kadar söylenirsem o kadar çok sinirleniyordum.
Ateş arkamdan eğilerek kulağıma fısıldayarak konuştu. "Bunlar hep benimle uyumamak için bahanelerse boşuna uğraşma ben nereye sen oraya..."demişti. Öyleydi, ona söz vermiştim. Sinirden öyle çok gözüm dönmüştü ki hiç düşünmeden ne dediyse evet dedim.
"Ateş.... Söz olayına gelmişken sana bir şey soracağım." Tamamen arkami dönerek koltukta dizlerimin üstünde durdum. Ateş alt dudağını dişleyip hı dediğinde öpecek sanmıştım.
"Hani şu bana koyduğun koşullar benimde hiç düşünmeden kabul ettiğim kurallar onları gözden mi geçirsek."
"Hayır!" Kısa ve netti. Direkt hayır!
"Ama ben hamileyim yanında yatmak neyse ama her sabah erkenden kalkip sana kahvaltı hazırlayamam. Zaten doğru düzgün yemek yapmayı da bilmem, akşam yemeklerinde zehirlenirsen bebeğimiz babasız mı kalsın."
Ateş çapkın gülüşü atarak dudağıma öpücük bıraktı ama geri çekilmedi. "O halde kuralları esnetelim mi? Ben eve yalnızca yemek için bir kadın tutayim. Sende benim yanımda yatmakla birlikte sana sarılmama da izin ver"
"Zaten ahtapot gibi yapışmıyor musun, izin vermeme ne gerek var."
"Kararıni söyle. "
"Tamam, be adam tamam sen kadını tut yeterki başka bir şey istemiyorum." Ateş iyice arsızlaşarak küçük bir buse bırakıp geri çekildiğinde elini uzatti. "Sen hormonlarıma dua et yoksa o elini kırardım."
"Sen hiç merak etme bebeğim her gece dua ediyorum." Arsız dediğimde ışıkları kapatıp el ele yukarıya çıktık. Odasına bir kez daha girince kötü olsam da alışmıştım. Yatağa girince uzanıp bana kolunu açmıştı. Bende eli mahkum yatağa girdim.
"Yarın sen evde dinlen eve yerleşmek seni yoracaktır."
"Peki, yarın akşam küçük bir davet verelim mi?" Ne gibi diye sorduğunda Büşra ve Okan dedim. Tabi bir de Selim vardı. "Ilk gün yorucu olsada güzel olacaktır. Bu evimizde vereceğimiz ilk davet."
"Yaklaş. "Dediğinde omuz silktim. Sarılmak istiyorsa o yanıma gelecekti. Ateş beni kendine çekince yüz yüze gelmemek için hemen sırt üstü yatmıştım. "Eğer kendini yormayacaksan istediğin her şeyi yapabilirsin." Sözleriyle birlikte yan yatarak gözlerine baktım.
"Sen beni seviyor musun? Bana karşı neden bu kadar iyimser ve koruyusun hala anlamıyorum aklından neler geçiyor?"
"Seni elbette seviyorum, karımsın bebeğimin annesi olacaksın."
"Aşk... Ben aşkı sorguluyorum. Neden her fırsatta beni öpüyorsun sevmeyen bir adam kadını öper mi?"
Ateş'in gözleri koyulaşınca sol kolunu başının altına alarak gözlerini tavana dikti. "Az önce de söylediğim gibi sen benim karımsın bende bir erkek, erkeklerin bazı istek ve arzuları vardır. Eğer eşinin gözü dışarda olsun istemiyorsan bu gibi şeylere alışman lazım."
Arsız demekle haklı değil miydim? Yatakta oturur pozisyona geçince sinirle ona baktim. "Bizim evliligimiz gerçek değil. Bazı arzularını dizginlemek istiyorsan benden medet umma. Kime gidersen ne halt yaparsan yap. Kiminle düşüp kalkacağın zerre umrumda değil."
"Öyle mi?" Ateş yataktan çıkınca midem kasıldı. Sakin ol bir şey olduğu yok. "Madem zerre umrunda değil, madem ki ne yaparsam yapayım bende bunu bir izin olarak görürüm." Odanın kapısına yaklaşınca bana döndü. "Ve evet, haklısın yaşanan onca şeyden sonra bu evliliğe gerçek gözüyle bakmam benim suçum... Ama sen hiç merak etme. Bundan sonra gerektiği gibi hareket ederim."
Ateş odadan çıkıp gidince ağzı açık ardından baktım. Şimdi ben ne söyledim de delirmişti ki... Azıttı mi ne? "Her ne halt yersen ye umrumda değil.... Ahmak adam!" Az önce burada ne olmuştu ki...
Yatağa yatınca yastığa sarıldım. Biz birlikte olalı iki ay olmuştu... Galiba gerçekten azıttı. "Iyi her kimle ne halt yersen ye. Yeter ki benden uzak düş..." Ahmak adam gece gece beni ne sinir etmişti. Sinirle uyumaya çalışırken uyuya kalmıştım.
Telefon sesiyle uyandığımda arayan annemdi. Bana bu saatte kadsr uyunur hemen kalk bir şeyler ye diye fırça atınca mecbur yataktan kalktım. Koca evde ruh gibi bir şeyler yiyerek Büşra'yı akşam için yemeğe davet etmiştim. Bana Okan gelecek mi diye sorduğunda elbette hayır, demiştim.
Aman zaten yalan kuyusuna bir kez düşmüştüm sanki ne olacak... Salonda uyku modundan çıkamaya çalışırken Ateş'in söyledilerini düşündüm. Acaba üstüne çok gidip onu zıvanadan çıkarmış mıydım?
Henüz bir karar vermezken kapı çalmıştı. Otuzlu yaşlarda bir kadın gelerek bir firmadan gönderildiğini söylemişti. Yemek için dediğinde onu içeriye alarak biraz sorguladım. Kadın otuz iki yaşındaydı. Boşanmış bir kadın olmasi canımı sıksa da şans vermeye değer diye düşünmüştüm. Ona ne yapacağıni söyleyip mutfağı gösterdim. Hiçbir şeyin yerini bilmediğim için akşam için beş kişilik yemek yap diyerek mutfaktan ayrılmıştım.
Odama çıkıp akşam için saatlerce hazirlandim. Ortada yaptığım bir şey olmasada banyo yapıp saç taramak vs çok zamanımi aldi. Büşra iş çıkışı geldiğinde kimse olmadığı için dün gece olanları anlattım.
O ise yalnızca dikkat et demişti. Ona göre Ateş bir şey yapmazdı ama ben nedense inanmıyordum. Erkek milleti değil miydi? Fırsatı bulunca her halti yapabilirdi. Yemek vakti Ateş ve Selim gelince Okan nerede diye sormuştum. Okan Beyin gerçekten önemli bir işi olduğu için gerçekten gelmezmiş günler torbaya girmedi ya sizi elbet bir araya getirirdim.
"Selda benimle gelir misin?" Selim ve Büşra'yi yalnız bırakarak onlardan epey uzaklaştık.
"Ne oldu bir şey mi söyleyeceksin?"
"Ben dün geceyi konuşmak istiyorum. Bütün gün kendimi yedim bitirdim. Sen söylediklerinde ciddi miydin? Sen ve ben hiçbir zaman olamayacak mıyız? "
"Iki cihan bir araya gelse de bizden olmaz Ateş, ben kardeşimin katiliyle bilinçli şekilde birlikte olmam, bunu unutma aklına kazı. Benden sana yar olmaz."
O kadar çok anlattırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz hayalimizi diye umut etmeye başladım.
Fareler ve İnsanlar, John Steinbeck
Bu kitabı okuyan kaç kişiyiz?